Sustainable of Hemp Fabric Management Strategy
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This research aims to develop a sustainable management strategy for hemp fabric. The study population consists of Thai hemp fabric tailors, and a systematic random sampling approach was used, resulting in a total sample size of 230 individuals. A questionnaire was employed as the research instrument, which underwent validity testing and yielded a Cronbach's alpha coefficient of 0.958. Data were analyzed using confirmatory factor analysis with the SPSS-Amos software, focusing on three dimensions of Economic, Social, and Environmental factors. These dimensions encompassed a total of 22 observed variables. The analysis revealed that the model aligned well with the empirical data, as indicated by a chi-square value = 1.099, a p-value = 0.234, df = 99, and RMSEA = 0.021 The findings of the research highlight that for a sustainable hemp fabric management strategy, emphasis should be placed on promoting social factors. This involves fostering stable sewing careers within the community, raising awareness about the significance of cultural heritage, and instilling a sense of value among the youth regarding the inheritance and preservation of culture over the long term.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ผลงานที่ปรากฎในวารสารฉบับนี้เป็นลิขสิทธิ์เฉพาะส่วนบุคคลของผู้เขียนซึ่งต้องรับผิดชอบต่อผลทาง กฎหมายที่อาจเกิดขึ้นได้และไม่มีผลต่อกองบรรณาธิการReferences
กรกนก จรัสหิรัญปรีดา. (2553). กลยุทธ์การจัดการห่วงโซ่คุณค่าของวิสาหกิจเครื่องนุ่งห่มขนาดกลางและขนาดย่อมของไทยเพื่อความสามารถในการแข่งขัน, วารสารวิจัยและพัฒนา, 2(1).
กัลยา วานิชย์บัญชา. (2546). การใช้ SPSS for Window ในการวิเคราะห์ข้อมูล. พิมพ์ครั้งที่ 6. กรุงเทพฯ: บริษัทธรรมสาร.
กาญจนา สุขบัว. (2563). การส่งเสริมภูมิปัญญาการผลิตอาหาร “หม่ำ” ปลอดภัย. วารสารชุมชนวิจัย, มหาวิทยาลัย ราชภัฏ. นครราชสีมา, 14(1).
จำรัส หอมชิด. (2549). ศึกษาอุตสาหกรรมสิ่งทอและเครื่องนุ่งห่มภายใต้กระแสโลกาภิวัตน์. การศึกษาอิสระมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
ฉัตรชัย อินทสังข์ ณพรรณ สินธุศิริม และยุพาภรณ์ ชัยเสนา. (2562). ผลิตภัณฑ์เพื่อสิ่งแวดล้อมและการรับรู้คุณค่าด้านสิ่งแวดล้อมที่มีอิทธิพลต่อความตั้งใจซื้อ. วารสารการจัดการ มหาวิทยาลัยวลัยลักษณ์, 9(3) , 31-41.
ชนากานต์ อุณาพรหม. (2565). พฤติกรรมการซื้อผลิตภัณฑ์ที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมของผู้บริโภคในตำบลโพนงาม อำเภอหนองหาน จังหวัดอุดรธานี. วารสารมหาวิทยาลัยพายัพ, 32(2) , 32-49.
ฑภิพร สุพร. (2554). การพัฒนาและปรับปรุงมาตรฐานด้านสิ่งแวดล้อมใหม่ในตลาดสหภาพยุโรป: กรณีศึกษาการปรับใช้ฉลากสิ่งแวดล้อมต่อสิ่งทอและเครื่องนุ่งห่มของไทย. วารสารอิเล็กทรอนิกส์ มหาวิทยาลัยศิลปากร, 4(2). 273-287.
ดาริกา โพธิรุกข์. (2563). ปัญหาและความสำคัญในการจัดทำข้อบัญญัติท้องถิ่นให้สอดคล้องกับผังเมืองรวม วารสารวิชาการ คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์มหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์ 6(2), 60-67.
นันทพร ดำรงพงศ์. (2561). ปัจจัยที่ส่งผลต่อความสามารถในการดำเนินธุรกิจของผู้ประกอบการวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อมเพื่อรองรับเศรษฐกิจยุคดิจิทัลในประเทศไทย. บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา :กรุงเทพฯ. 239-253
นิรันดิ์เกียรติ ลิ่วคุณูปการ. (2564). การจัดการห่วงโซ่คุณค่ากลุ่มวิสาหกิจชุมชนผลิตภัณฑ์เกษตรแปรรูป ในพื้นที่จังหวัดชายแดนใต้, วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏยะลา , 17(1) , 136-146.
ปิยรัตน์ วงศ์จุมมะลิ, รัดเกล้า เปรมประสิทธิ์. (2555). ของเสียเหลือศูนย์ (Zero Waste) : แนวคิดและหลักการสู่สังคมปลอดขยะ, เอกสารประกอบการประชุมวิชาการ (Proceedings) สังคมวิทยาและมานุษยวิทยา, 16(1).
เพ็ญนี ภูมิธรานนท์, นพพร ศรีวรวิไล และวิภารัตน์ จวนรมณีย์ (2558). ความรับผิดชอบต่อสังคมกับคุณภาพชีวิตในการทำงาน. วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจดุษฎีบัณฑิต. มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิต.
วรวุฒิ ไชยศร. (2560). ความรับผิดชอบต่อสังคมขององค์กรธุรกิจกับการพัฒนาที่ยั่งยืน:กรณีศึกษาความรับผิดชอบต่อสังคม 6 บริษัท. วารสารปัญญาภิวัฒน์. 9(3), 140-153.
สัจจา บรรจงศิริ. (2558). การจัดการทรัพยากรน้ำโดยชุมชนกรณีศึกษาชุมชนแพรกหนามแดง. วารสารอิเล็กทรอนิกส์การเรียนรู้ทางไกลเชิงนวัตกรรม. 5(1), 120-132.
Barbier, E. (2009). Pricing Nature. Cost-benefit Analysis and Environmental Policy. Cheltenham: Edward Elgar Publishing Limited.
Beamon, B. M. (1998). Supply Chain Design and Analysis: Models and Methods. International Journal of Production Economics, 55, 281-294.
Christopher, M. (1998). Logistics and Supply Chain Management: Strategies for Reducing Cost and Improving Service. Financial Times, London: Prentice-Hall.
Kotler, P. and Keller, K.L. (2012). Marketing Management. 14th Edition, Pearson Education.
Ming-Lang, T., Md, S.,Noorliza, K., Firdaus, F. & Samina, A. (2018). A literature review on green supply chain management: Trends and future challenges Bangladesh: Faculty of Business, ASA University Bangladesh, 145-162.
Muangyai, A. (2016). Development Approach to Enhancing the Potential of Community and Local in the Twenty-First Century. Eau Heritage Journal Social Science and Humanity, 6(3), 12-26.
R., Mongkholrattanasit. (2019). Evaluating the Thermal Conductivity and Q-Max Properties of Quick Dry Inner Wears. In Key Engineering Materials, Trans Tech Publications Ltd, 818(1), 26-30.
Storey, J. (2001). Human Resource Management: A Critical Text. 2nd Edition, Thomson Learning, NewYork.
Translated Thai References
Banjongsirirat, S. (2015). Community-based Water Resource Management: A Case Study of Phraek Nam Daeng Community. Electronic Journal of E-Learning and Innovative Pedagogies, 5(1), 120-132. (in Thai)
Chaisorn, W. (2017). Corporate Social Responsibility and Sustainable Development: A Case Study of Social Responsibility in 6 Companies. Journal of Intellectual Property, 9(3), 140-153. (in Thai)
Dumrongphong, N. (2018). Factors Influencing Entrepreneurial Abilities of Medium and Small-Sized Business Operators to Support the Digital Economy in Thailand. Graduate School, Suan Sunandha Rajabhat University, Bangkok. Pages 239-253. (in Thai)
Homchit, J. (2006). Study of the Textile and Garment Industry under the Globalization Trend. Independent Study, Ramkhamhaeng University. (in Thai)
Inthasang, C., Sintusirim, N., and Chaisena, Y. (2019). Environmental-Friendly Products and Environmental Value Perception Influencing Purchase Intention. Walailak Journal of Management, 9(3), 31-41. (in Thai)
Jarathiranpreda, k. (2010). Strategies for managing the value of Thai garment and small enterprises to stay competitive, Research Journal, 2(1). (in Thai)
Lioukhunupakarn, N. (2021). Managing Value Chain of Community Enterprise Agricultural Product Processing in the Border Area of Southern Thailand. Journal of Yala Rajabhat University, 17(1), 136-146. (in Thai)
Phothiruk, D. (2020). Issues and Importance in Aligning Local Regulations with Urban Planning: Academic Journal of Humanities and Social Sciences, Nakhon Sawan Rajabhat University, 6(2), 60-67. (in Thai)
Pumitharat, P., Sriwarawilai, N. (2015). Social Responsibility and Quality of Life in the Workplace. Master's Thesis in Business Administration, Business Administration Graduate School, Thammasat University. (in Thai)
Sukhbua, K. (2020). Promoting Safe Food Production Knowledge: 'Hom' in Thai. Community Research Journal, Rajabhat University, Nakhon Ratchasima,14(1). (in Thai)
Suphon, T. (2011). Development and Improvement of New Environmental Standards in the European Union Market: A Case Study of Environmental Labeling for Thai Textiles and Garments. Silpakorn University Journal of Social Sciences, Humanities, and Arts, 4(2), 273-287. (in Thai)
Unaphrom, C. (2022). Consumer Purchasing Behavior of Environmentally Friendly Products in Phonnangam Sub-district, Nong Han District, Udon Thani Province. Phayao University Journal, 32(2), 32-49. (in Thai)
Vanichbuncha, K. (2003). Using SPSS for Windows in Data Analysis. 6th Edition. Bangkok: Thammasarn Company. (in Thai)
Wongchummar, P., Premprasit, R. (2012). Zero Waste: Concepts and Principles towards a Waste-Free Society. Proceedings of the Social and Cultural Studies Conference, 16(1). (in Thai)