Local Political Culture and People's Political Behavior in Khon Kaen Municipality
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The purposes of this research were: 1) to study the level of local political culture and political behavior of the people in Khon Kaen Municipality; 2) to compare the local
political culture and political behavior of the people in Khon Kaen Municipality; 3) to study the approaches for applying local political culture promotion and the political behavior of the people in Khon Kaen Municipality according to the principles of the Seven Aparihaniyadhamma. This study was carried out by means of mixed-method research using a qualitative research method and a quantitative research method. The sample consisted of 399 people and 10 key informants. The tools used for data collection were a questionnaire and an interview form. Then the data were analyzed using a social science package program and contextual content analysis.
The research results were as follows:
1) The overall level of local political culture and political behavior of the people in Khon Kaen Municipality was at a high level. All aspects were rated at the same level. The highest mean value was seen in the aspect of competitive political culture, followed by
consultative political culture and centralized political culture. The level of political behavior of the people overall was at a high level. Every aspect was at a high level. The aspect of exercising the right to vote was the most followed by the aspect of political behavior according to the principle of the Seven Aparihaniyadhamma, support for political parties, and monitoring political news, respectively.
2) The comparison results showed that the people with a consultative political
culture, competitive political culture, and centralized political culture had different political behaviors with a statistical significance level of 0.05.
3) Guidelines for promoting local political culture and political behavior of the
people in Khon Kaen Municipality are applied according to the 7 principles of
Aparihaniyadhamma, that is, the Election Commission should listen to opinions from the people. There should be an opportunity for people to access political news. Local government organizations should promote the needs of the people. and there is support to apply Buddhist principles in life. To provide maximum benefit to people, communities and society.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารบัณฑิตสาเกตปริทรรศน์ ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรงซึ่งกองบรรณาธิการวารสาร ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใด ๆบทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารบัณฑิตสาเกตปริทรรศน์ ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารบัณฑิตสาเกตปริทรรศน์ หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อกระทำการใด ๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักอักษรจากวารสารบัณฑิตสาเกตปริทรรศน์ ก่อนเท่านั้น
References
จรัส สุวรรณมาลา และคณะ. (2547). โครงการวิจัยวิถีใหม่ขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในประเทศไทย.โครงการวิจัยสถาบันวิถีใหม่ท้องถิ่น. คณะรัฐศาสตร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
จรัส สุวรรณมาลา. (2563). วัฒนธรรมการเมืองท้องถิ่นในประเทศไทย. วารสารสถาบันพระปกเกล้า. 5(3), 1-34.
ชัย ถาวรทรัพย์. (2553). วัฒนธรรมทางการเมืองแบบอำนาจนิยมของข้าราชการดำรวงชั้นสัญญาบัตรในจังหวัดสระแก้ว. สารนิพนธ์รัฐประศาสนศาสตร์. มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.
ชาญชัย จิตรเหล่าอาพร. (2561). การทุจริตการเลือกตั้ง : อุปสรรคการทําให้เป็นประชาธิปไตยของไทย. วารสารรัฐศาสตร์สุโขทัยธรรมาธิราช. 2(2), 1-17.
ณรงค์ เส็งประชา. (2531). พื้นฐานวัฒนธรรมไทย. กรุงเทพมหานคร โอเดียนสโตร์.
ณัชชานุช พิชิตธนารัตน์. (2561). การทุจริตเลือกตั้งท้องถิ่นในจังหวัดเพชรบุรี. วารสารสหวิทยาการวิจัย: ฉบับบัณฑิตศึกษา. 7(1), 72-81.
ณัฐวุฒิ เดชาประเสริฐ. (2561). รูปแบบการทุจริตซื้อเสียงเลือกตั้งสมาชิกสภาท้องถิ่น. วิทยานิพนธ์รัฐศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยรังสิต.
เติมศักดิ์ ทองอินทร์. (2560). การมีส่วนร่วมของประชาชนในการแก้ปัญหาความรุนแรงในการเมืองท้องถิ่นในจังหวัดปทุมธานีและพระนครศรีอยุธยา. วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์ ภาควิชารัฐศาสตร์ คณะสังคมศาสตร์. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. 6(2), 159-172.
ทาโร่ ยามาเนะ. (2516). สถิติ: บทวิเคราะห์เบื้องต้น. (พิมพ์ครั้งที่ 3). นิวยอร์ก: สำนักพิมพ์ฮาร์เปอร์แอนด์โรว์
บุศรา โพธิสุข. (2558). การมีส่วนร่วมทางการเมืองท้องถิ่นของประชาชน: ศึกษาเฉพาะกรณี ตำบลช้างเผือกอำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่. รายงานการวิจัย. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาเขตเชียงใหม่.
เบสท์, เจ.ดับเบิ้ลยู. (2524). การวิจัยทางการศึกษา. แองเกิลวูดคลิฟ: Prentice-Hall.
ประเวศ วะสี. (2547). การพัฒนาต้องเอาวัฒนธรรมเป็นตัวตั้ง. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์ หมอชาวบ้าน.
พระนิทัศน์ ธีรปญฺโญ และคณะ. (2562). วัฒนธรรมทางการเมืองแบบประชาธิปไตยของประชาชนในเขตเทศบาลเมืองวังสะพุงจังหวัดเลย. วารสารบัณฑิตศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร. มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตศรีล้านช้าง. 16(75), 26-35.
พระมหาวิษณุ วิสารโท. (2558). การมีส่วนร่วมของประชาชนต่อการบริหารงานตามหลักอปริหานิยธรรมของเทศบาลตำบลโนนสะอาด อำเภอศรีบุญเรือง จังหวัดหนองบัวลำภู. วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตร์. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระสุรชัย สุรชโย. (2564). การประยุกต์ใช้หลักอปริหานิยธรรมในการปกครองคณะสงฆ์ อำเภอโพธาราม
จังหวัดราชบุรี. สารนิพนธ์. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พีระพงศ์ สุจริตพันธ์ และคณะ. (2561). วัฒนธรรมทางการเมืองแบบประชาธิปไตยของประชาชนใน
อำเภอสิชลจังหวัดนครศรีธรรมราช. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏธนบุรี. 12(1), 211-222.
ไพบูลย์ ช่างเรียน. (2532). วัฒนธรรมกับการบริหาร. กรุงเทพมหานคร: อักษรเจริญทัศน์.
ราตรี รัศมีดิษฐ์. (2558). วัฒนธรรมทางการเมืองของผู้มีสิทธิเลือกตั้งในเขตเทศบาลตำบลห้วยกะปิ. วิทยานิพนธ์รัฐศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยบูรพา.
วราภรณ์ วงษ์ชมภู. (2560). วัฒนธรรมการเมืองท้องถิ่นแบบปรึกษาหารือในเขตเทศบาลนครแหลมฉบัง
อำเภอศรีราชา จังหวัดชลบุรี. การประชุมนำเสนอผลงานวิจิยระดับบัณฑิตศึกษา. หลักสูตรรัฐศาสตรมหาบัณฑิต. คณะรัฐศาสตร์: มหาวิทยาลัยรังสิต.
วิไลวัจส์ กฤษณะภูติ. (2557). แนวทางการป้องกันการซื้อสิทธิขายเสียงในการเลือกตั้งตามความคิดเห็นของประชาชนในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. วารสารวิชาการแพรวากาฬสินธุ์. มหาวิทยาลัยราชภัฏกาฬสินธุ์. 1(2), 64-75.
วิศรุตา ทองแกมแก้ว และคณะ. (2558). ความสัมพันธ์ระหว่างวัฒนธรรมทางการเมืองแบบปรึกษาหารือกับการกำหนดนโยบายสาธารณะเพื่อพัฒนาเทศบาลนครหาดใหญ่. วารสารวิทยบริการ. มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์. 26(1), 1-16.
เวธิกา แดงเรือง. (2560). การบริหารงานตามหลักอปริหานิยธรรมของเทศบาลตำบลหนองผึ้งอำเภอสารภี
จังหวัดเชียงใหม่. วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตร์. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
สมจิตต์ รัตนอุดมโชค. (2552). การซื้อสิทธิขายเสียงในจังหวัดสกลนคร. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร. 1(2), 86-100.
สุรวุฒิ ปัดไธสง และคณะ. (2539). รูปแบบและวิธีการซื้อสิทธิขายเสียงในกรุงเทพมหานคร. รายงานการวิจัย. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
องค์กรโปร่งใสนานาชาติ. (2565). ดัชนีการรับรู้การทุจริต 2565. สืบค้นเมื่อ ตุลาคม 2566 จาก https://www.transparency.org/en/cpi/2022.
Best, J.W. (1981). Research in Education. Englewood Cliff: Prentice-Hall.
Photisuk B.. (2015). The Local Political Participation of the People: A Case Study of Tambon Chang Phueak. Muang District. Chiang Mai Province. Research report. Mahachulalongkornrajavidyalaya University Chiang Mai Campus.
Thavornsap C..(2010). The authoritarian political culture of high-ranking officials Contract in
Sa Kaeo Province. Public Administration Thesis. Dhurakij Pundit University.
Jitlaoaporn C.. (2018). Election corruption: an obstacle to democracy in Thailand. Sukhothai Thammathirat Open Journal of Political Science. 2(2), 1-17.
Suwanmala C. and team. (2004). A research project on a new way of local government
organizations in Thailand. Local New Normal Institute Research Project Faculty of Political Science. Chulalongkorn University.
Suwanmala C.. (2020). Local political culture in Thailand. Journal of the King Prajadhipok’s Institute. 5(3), 1-34.
International Transparency Organization. (2022). Corruption Perception Index 2022. Retrieved October 2023 from https://www.transparency.org/en/cpi/2022.
Sengpracha N.. (1988). Basics of Thai culture. Bangkok: Odeon Store.
Phichitthanarat N.. (2018). Local election corruption in Phetchaburi Province. Journal of
Interdisciplinary Research : Graduate Edition. 7(1), 72-81.
Dechaprasert N.. (2018). Patterns of corruption in buying votes in local council elections.
Master of Political Science thesis. Rangsit University.
Changrian P.. (1989). Culture and Administration. Bangkok: Aksorn Charoen Tat.
Sujaritphan P. and team. (2018). The Democratic Political Culture of People in Amphur Sichon. Nakhon Si Thammarat Province. Journal of Dhonburi Rajabhat University. 12(1), 211-222.
Phra Nitat Wongwangphoem. (2019). Political Culture of Democracy in The Wangsaphumg
Municipality in Loei Province. Journal of Graduate Studies at Sakon Nakhon Rajabhat University. Mahamakut Buddhist University Sri Lan Xang Campus 16(75), 26-35.
Phra Surachai Surachayo. (2021). An Application of Aparihaniyadhamma for Sangha’s
Administration in Photharam District. Ratchaburi Province. Thesis. Mahachulalongkorn
rajavidyalaya University.
Phramaha Wissanu Visarado. (2015). The People’s Participation in Public Administration
according to Aparihaniyadhamma in Nonsa-ad Municipality Sibunrueang District.
Nongbualamphu Province. Dissertation in Public Administration. Mahachulalongkornrajavidyalaya University.
Wasi P.. (2004). Development must be based on culture. Bangkok: Mo Ban Publisher.
Rasamidit R.. (2015). Political culture of voters in Huaykapi subdistrict administration organization. Master of Political Science Thesis. Burapha University.
Rattanaudomchoke S.. (2009). Buying rights to sell votes in Sakon Nakhon Province. Journal of Sakon Nakhon Rajabhat University. 1(2), 86-100.
Patthaisong S. and team. (1996). Patterns and methods of vote selling and buying in Bangkok Metropolitan. Research report. Srinakharinwirot University.
Yamane T.. (1973). tatistics: An Introductory Analysis. (3rd ed). New York: Harper and Row
Thongin T.. (2017). The Public Particicipation in Solvivng the Violence Problems in LocalPolitics in Pathumthani and Ayutthata Province. Journal of MCU Social Science Review
Department of Political Science Faculty of Social Sciences. Mahachulalongkorn
rajavidyalaya University. 6(2), 159-172.
Daengruang V.. (2017). The Administration Following Aparihaniyadhamma of Nongphueng
Councils in Chiang Mai Province. Dissertation in Public Administration. Mahachula longkornrajavidyalaya University.
Wongchomphu W.. (2017). Local Political Culture and the Development of People’s
Democracy in Laem Chabang Municipality, Srirachadistrict, Chonbori Province.
Graduation Research Presentation Conference Master of Political Science Program. Faculty of Political Science. Rangsit University.
Kritsanaputi W.. (2014). Guidelines for Preventing Vote Buying in Elections : Opinions of Voters in the Northeast of Thailand. Phraewa Kalasin Academic Journal. Kalasin Rajabhat University. 1(2), 64-75.
Thongkamkaew W. and Team. (2015). The Relationship between Deliberative Political Culture and Public Policy Formulation to Develop Hatyai Municipality. Journal of Academic Resources. Prince of Songkhla University. 26(1), 1-16.