thai Diagnosis of Mathematical Deficiencies in Three - Dimensional for student in Grade 6 through web application
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This study aimed to construct and assess the quality of test for diagnosing mathematical deficiencies in three - dimensional geometry of grade 6th students. The 31
participants were grade 6th students studying in a medium-scaled primary school of Phrae province in the second semester of academic year 2022. The research instruments were as follows. 1) An online test for diagnosing mathematical deficiencies, consisting of 4-multiple choice questions concerning 2 mathematical deficiencies: 1. the use of definition, concept, theorem, and formulas which consisted of 25 questions; and 2.computationand mathematical problems, consisting of 25 questions. The test quality was analyzed using web application in order to select the questions and find the passing score. 2) Formal interview was also considered one of the research instruments.
The findings revealed that the index of item-objective congruence of the test for diagnosing mathematical deficiencies was between 0.20 - 1.00 while the value of test
difficulty was between 0.30 – 0.78. The discrimination value was between 0.20 - 0.50 and the test reliability was 0.83. In terms of the passing score, it was found that 50 percent of students had the mathematical deficiencies regarding computation and mathematic problems; and the use of definition, concept, theorem, and formula, respectively. There study were 7 students with mathematical deficiencies in three - dimensional geometry.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารบัณฑิตสาเกตปริทรรศน์ ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรงซึ่งกองบรรณาธิการวารสาร ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใด ๆบทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารบัณฑิตสาเกตปริทรรศน์ ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารบัณฑิตสาเกตปริทรรศน์ หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อกระทำการใด ๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักอักษรจากวารสารบัณฑิตสาเกตปริทรรศน์ ก่อนเท่านั้น
References
กรมวิชาการ. (2545). การจัดสาระการเรียนรู้สาระคณิตศาสตร์ ตามหลักสูตรการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2544. กรุงเทพมหานคร: องค์การรับส่งสินค้าและพัสดุภัณฑ์.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2553). แนวปฏิบัติการวัดและประเมินผลการเรียนรู้ ตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย จำกัด.
กรรณิการ์ ดิลกวินิจกุล. (2562). การวินิจฉัยข้อบกพร่องทางการเรียนวิชาคณิตศาสตร์ เรื่อง เศษส่วน การบวกและการลบ เศษส่วน ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตร์มหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
ไข่มุก เลื่องสุนทร. (2552). การศึกษามโนทัศน์ที่คลาดเคลื่อนเกี่ยวกับจำนวนของนักเรียนขั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 ในโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาราชบุรี เขต 1. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการศึกษาคณิตศาสตร.์ คณะครุศาสตร์ จุฬลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
จงกล ทำสวน. (2547). การวินิจฉัยข้อผิดพลาดทางการเรียนคณิตศาสตร์ ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 โรงเรียนสาธิตจุฬลงกรณ์มหาวิทยาลัยฝ่ายมัธยม. กรุงเทพมหานคร: คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นูรมา นิสาแล๊ะ. (2563). การพัฒนาแบบทดสอบวินิจฉัยข้อบกพร่องความสามารถในการคิดคำนวณทางคณิตศาสตร์ เรื่อง จำนวนเต็ม ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1. วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต. สาขาวิชาวิชาการวิจัยและประเมิน มหาวิทยาลัยทักษิณ.
บุญชม ศรีสะอาด. (2553). การวิจัยเพื่อแก้ปัญหาและพัฒนาผู้เรียน. (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพมหานคร: สุวีริยสาส์น.
เพชรซนก จันทร์หอม และคณะ. (2562). การพัฒนามโนทัศน์ทางคณิตศาสตร์ด้วยกิจกรรมการเรียนรู้ตามแนวคิด Concrete-Pictorial-Abstract (C-P-A) เรื่อง รูปเรขาคณิตสองมิติและสามมิติของนักเรียนขั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1. วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาคณิตศาสตรศึกษา มหาวิทยาลัยนเรศวร.
มาลา ปาจุวัง. (2542). ข้อบกพร่องทางการเรียนคณิตศาสตร์ของนักเรียนชันมัธยมศึกษาปีที่ 4 โรงเรียนจักรคำคณาทร. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
เมตตา มาเวียง. (2544). การศึกษาข้อบกพร่องในการแก้โจทย์ปัญหาคณิตศาสตร์ เรื่องสมบัติของจำนวนนับของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 โรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยขอนแก่น. วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตร มหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
สถาบันส่งเสริมการสอนวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี. (2546). การจัดสาระการเรียนรู้กลุ่มวิทยาศาสตร์หลักสูตรการศึกษาขั้นพื้นฐาน. กรุงเทพมหานคร: สถาบันส่งเสริมการสอน วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี.
สิริพร ทิพย์คง. (2545). หลักสูตรและการสอนคณิตศาสตร์. (พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเทพมหานคร: บริษัทพัฒนาคุณภาพวิชาการ (พว.) จำกัด.
อุบลวรรณ อ่อนตะวัน. (2551). การสร้างแบบทดสอบวินิจฉัย เรื่อง สมการและการแก้สมการ ในกลุ่มสาระ การเรียนรู้คณิตศาสตร์ สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
Srisa-Ard, B. (2010). Research for Problem Solving and Learner Development . ( 3rd Ed.). Bangkok: Suviriyasan.
Department of Curriculum and Instruction Development. (2002). The Management of Mathematics According to Basic Education Core Curriculum B.E. 2544. Bangkok : Express Transportation Organization of Thailand.
Chai, C.M. and B.H.Ang (1988). Identifying the Reasons Underlying Pupils Particular Errors in Simple Algebraic Expressions and Equations, Proceedings of Fourth Southeast AsianConference on Mathematical Education.
Thamsoun, J. (2004). Mathematics Learning Deficiencies Diagnostic of Grade 8 Students of
Chulalongkorn Univeristy Demostration School. Faculty of Education. Chulalongkorn University.
Dilokvinijkul, K. (2019). Diagnosis of the Mathematical Deficiencies in Addition and Subtraction Fractions in Mathematis of Grade 5 Students at Wadsalud School Samut Prakan Primary Educational Service Areas Office 2. Master of Education Thesis, Ramkhamhaeng University.
Luangsoontorn, K. (2009). A Study On Misconceptions About Numbers of Seventh Grade Students In Schools Under Ratchaburi Educational Service Area Office 1. Faculty of Education. Chulalongkorn University.
Pajuwang, M. (1999). Mathematics Learning Deficiencies of Grade 10 Students of Chak Kham Khanathon School. Master of Education Thesis. Graduate School. Chiang Mai University.
Maweing, M. (2001). A Diagnosis of Deficiency in Mathematics Learning on Property of Counting Number of Grade 7 Students Demonstration School of Khon Kaen University, Master of Education Thesis. Graduate School. Khon Kaen University.
Ministry of Education. (2010). The Practice of Educational Measurement and Evaluation
According to Basic Education Core Curriculum B.E. 2551. 2nd Ed. Bangkok: The Agicultural Cooperative Federation of Thailand., Ltd. (ACFT).
Nisalae, N. (2020). Development of Deficiencies Diagnostic Tests for Computation Ability in Mathematics on the Integer of Grade 7 Students . Master of Education Thesis. Department of Research and Evaluation. Thaksin University.
Janhom, P. et al.. (2019). The Development of Mathematical Concept with Learning Activities Based on Concrete-Pictorial-Abstract (C P-A) Approach on Two-Dimentional and Three-Dimentional Geometry for Grade 7 Students. Journal of Education Naresuan University. 22(4),
Fongsri, P. (2009). The Construction and Development of Research Instruments. Bangkok: Kanitsutha Publishing.
Thipkong, S. (2002). Mathematics Teaching and Curriculum. (1st Ed.) Bangkok: Institute of Academic Development (IAD).
Sawangmeungrakul, S. (2009). A Diagnosis of Deficiency in Mathematics Learning on Ratio and Percentage of Grade 8 Students, Meuang Phrae School, Phrae Province. Master of Education Thesis. Department of Secondary Education. Graduate School. Chiang Mai University.
The Institute for the Promotion of Teaching Science and Technology. (2003). Learning Management of Science According to Basic Education Core Curriculum. Bangkok: The Institute for the Promotion of Teaching Science and Technology.
Ooatawan, U. (2008). The Construction of Mathematical Diagnosis Test on Equation and Solving Equation of Grade 6 Students. Master of Education Thesis. Ramkhamhaeng University.