การศึกษาวิเคราะห์ความงามของหลวงปู่โชคชัยโนนขวาง จังหวัดร้อยเอ็ด ตามหลักสุนทรียศาสตร์

บทคัดย่อ

ทความวิจัยนี้วิจัยมีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาประวัติหลวงปู่โชคชัยโนนขวาง จังหวัดร้อยเอ็ด 2) เพื่อศึกษาความงามในทางสุนทรียศาสตร์ และ 3) เพื่อวิเคราะห์ความงาม หลวงปู่โชคชัยโนนขวาง จังหวัดร้อยเอ็ด ตามหลักสุนทรียศาสตร์ เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ โดยศึกษาจากคัมภีร์พระพุทธศาสนา เอกสารทางวิชาการ และงานวิจัยที่เกี่ยวข้อง เครื่องมือวิจัย ใช้การสัมภาษณ์จำนวน 40 คน แล้วนำเสนอผลการวิจัยด้วยวิธีการวิเคราะห์เชิงพรรณนา
ผลการวิจัยพบว่า:
หลวงปู่โชคชัยโนนขวางเป็นองค์พระพุทธรูปปางมารวิชัย มีขนาดหน้าตัก 40 นิ้ว มีอายุในสมัยสุโขทัยหรืออยุธยาตอนต้น นั่งประดิษฐ์อยู่บนแท่นในท่าขัดสมาธิ ด้วยพระกร(มือ)ด้านซ้ายวางหงายฝ่ามือไว้ที่หน้าตัก พระกร(มือ)ด้านขวาวางคว่ำฝ่ามือไว้บนพระชานุ(เข่า) พระกรรณยาน(หู) พระเกศมีเปลวแหลม เรียกว่า “หลวงปู่โนนบ้านเก่า” และ “หลวงปู่โนนขวาง” ต่อมาเรียกว่า “หลวงปู่โชคชัยโนนขวาง” เพราะประชาชนมาขอพรได้ผลตามความปรารถนาเป็นส่วนมาก เช่น สิ่งของสูญหาย ขอบุตรชาย เป็นต้น ซึ่งจัดเป็นพุทธคุณหลวงปู่โชคชัยโนนขวาง สุนทรียศาสตร์ (ความงามและสิ่งดีงาม) ในศิลปะและในธรรมชาติ เป็นศาสตร์ที่แสวงหาคำตอบของความงาม ประสบการณ์รับรู้ความงาม และตัดสินคุณค่าความงาม เพราะสรรพสิ่งมีภาวะความงามและมีรูปแบบความงามอยู่เสมอ พร้อมให้คุณค่าทางอารมณ์และความรู้สึกส่วนตัวของบุคคลหนึ่งๆ ตามหลักสุนทรียศาสตร์แล้วหลวงปู่โชคชัยโนนขวางมีความงามอยู่ 2 ส่วน คือ 1) ส่วนที่เป็นรูปธรรม ได้แก่ ความงามที่เกิดจากวัตถุ เนื่องด้วยหลวงปู่โชคชัยโนนขวางเป็นสิ่งที่สร้างจากก้อน ดินเหนียว มีรอยเผาไม่ค่อยสุกดี แต่ก็เป็นบ่อเกิดแห่งความรู้สึกถึงความงามทางศิลปะและทางธรรมชาติเมื่อได้พบเห็น และ 2) ส่วนที่เป็นนามธรรม ได้แก่ ความรู้สึกนึกคิด รับรู้ความงาม และคุณค่าความงามที่นำไปสู่ความเลื่อมใสศรัทธา ทั้งนี้ เพราะมนุษย์มีธรรมชาติความงามอยู่ภายในนั่นเอง