การวิเคราะห์การเผยแผ่ธรรมะของพระพรหมมังคลาจารย์ (ปัญญานันทภิกขุ) ตามหลักประจักษ์นิยมในทางญาณวิทยา
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
ผลการวิจัยพบว่า
1) การเผยแผ่พุทธศาสนาในครั้งพุทธกาลใช้วิธี “มุขปาฐะ” เป็นสำคัญ โดยมุ่งเน้นไปที่การเผยแผ่นั้นให้เป็นไปเพื่อประโยชน์เกื้อกูล (หิตาย) เพื่อความสุข (สุขาย) และเพื่ออนุเคราะห์แก่ชาวโลก (โลกานุกัมปาย) ทั้งนี้เพราะชาวโลกหรือมนุษย์จำนวนมากยังเป็นผู้เวียนว่ายตายเกิดในสังสารวัฏ
2) ศึกษาชีวิตและผลงานการเผยแผ่ธรรมะของพระพรหมมังคลาจารย์ (ปัญญานันทภิกฺขุ) พระพรหมมังคลาจารย์หรือที่รู้จักทั่วไปในชื่อ หลวงพ่อปัญญานันทภิกขุ ท่านเป็นผู้บุกเบิกแหล่งศึกษาธรรมชื่อสวนโมกข์ ให้เป็นสถานที่ศึกษาธรรมจากคัมภีร์หลักคือพระไตรปิฎก ศึกษาธรรมะจากธรรมชาติที่อยู่รอบตัว ท่านเป็นที่รู้จักในฐานะพระสงฆ์ผู้ปฏิรูปแนวทางการเผยแผ่พุทธศาสนาของพระสงฆ์ไทย โดยเฉพาะท่านมีความโดดเด่นด้านปาฐกถาธรรมและเทศนาธรรมในที่สาธารณะอย่างองอาจ และท่านยังมีผลงานเชิงประจักษ์
3) หากนำประจักษ์นิยมไปวิเคราะห์การเผยแผ่ธรรมะของหลวงพ่อปัญญานันทภิกษุ จะเห็นว่า หลักการ วิธีการและแนวทางการเผยแผ่ธรรมะของท่านล้วนเกิดจากประสบการณ์ที่ท่านเดินทางไปจำพรรษาในภูมิภาคต่างๆ มีจังหวัดเชียงใหม่ เป็นต้น ท่านเปลี่ยนการนั่งบนธรรมาสน์มาเป็นยืนบรรยายธรรมะบนโพเดี้ยมต่อหน้าชาวพุทธ วิธีการเผยแผ่ธรรมะดังกล่าวจะตรงกับประจักษ์นิยม ที่เชื่อว่าประสบการณ์เป็นที่มาของความรู้ที่แท้จริงและถูกต้อง ตลอดชีวิตแห่งสมณเพศของท่าน
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารบัณฑิตสาเกตปริทรรศน์ ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรงซึ่งกองบรรณาธิการวารสาร ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใด ๆบทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารบัณฑิตสาเกตปริทรรศน์ ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารบัณฑิตสาเกตปริทรรศน์ หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อกระทำการใด ๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักอักษรจากวารสารบัณฑิตสาเกตปริทรรศน์ ก่อนเท่านั้น
References
ชลธิชา บำรุงรักษ์. (2539). การวิเคราะห์ภาษาระดับข้อความประเภทต่างๆ ในภาษาไทย. กรุงเทพ มหานคร: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
มหามกุฎราชวิทยาลัย. (2525). พระไตรปิฎกฉบับพร้อมอรรกถา. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหามกุฎราชวิทยาลัย.
พระธรรมปิฎก (ป.อ. ปยุตฺโต). (2543). พุทธวิธีในการสอน. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์ ธรรมสภา.
ประพันธ์ เนตรนพรัตน์. (2523). อนุสรณ์งานพระราชทานเพลิงศพนายประพันธ์ เนตรนพรัตน์. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์สามเจริญพานิช.
สมทรง บุรุษพัฒน์. (2537). วจนะวิเคราะห์ : การวิเคราะห์ภาษาระดับข้อความ. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยมหิดล.
Bamrungrak C.. (1996). Language analysis at the level of various types of texts in the Thai language. Bangkok: Thammasat University.
Buruspat S.. (1994). Speech analysis: language analysis at the text level. Bangkok: Mahidol University.
Dhamma Pitaka (P.A. Payutto). (2000). Buddhist methods of teaching. Bangkok : Thammasapa Printing House.
Mahamakut Rajavidyalaya University. (1982). Tripitaka edition with commentary. Bangkok: Mahamakut Rajavidyalaya Printing House.
Netnopparat P.. (1980). Memorial for the Royal Cremation Ceremony of Mr. Praphan Netnopparat. Bangkok: Sam Charoen Panich Printing House.