Development of Creative Problem-Solving Abilities Using Phenomenon based Learning of Matthayomsuksa 6 Students
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The purpose of this research were: 1) to compare creative problem-solving abilities of students before and after using phenomenon-based learning. 2) to investigate students’ satisfactory level toward phenomenon-based learning. The sample group was 31 students in Matthayomsuksa 6, Suankularb Wittayalai Thonburi School, 1st semester, year 2021.These 31 students were selected by Simple Random Sampling. The instruments employed in this research were 1) a phenomenon based learning writing activity lesson plan; 2) creative problem-solving ability assessment form; 3) and satisfaction survey toward phenomenon-based learning. Data were analyzed by means, stand deviation t-test dependent and content analysis.
The research result showed that 1) The students’ score in the post test of creative problem-based ability using by phenomenon-based learning could gain statistically significance at .05 2) The results obtained from the students’ satisfaction survey toward phenomenon-based learning was at the highest level.
Article Details
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารบัณฑิตสาเกตปริทรรศน์ ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรงซึ่งกองบรรณาธิการวารสาร ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใด ๆบทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารบัณฑิตสาเกตปริทรรศน์ ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารบัณฑิตสาเกตปริทรรศน์ หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อกระทำการใด ๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักอักษรจากวารสารบัณฑิตสาเกตปริทรรศน์ ก่อนเท่านั้น
References
กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์คุรุสภาลาดพร้าว.
ชลธิชา หอมฟุ้ง. (2557). การพัฒนารูปแบบการสอนวรรณคดีไทยโดยประยุกต์ใช้อริยสัจสี่เพื่อส่งเสริมความสามารถด้านการอ่านอย่างมีวิจารณญาณและแก้ไขปัญหาเชิงสร้างสรรค์ของนักศึกษาระดับปริญญาตรี. วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต ภาควิชาหลักสูตรและวิธีสอน บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ณัฐกร จำปาทอง. (2561). ผู้อำนวยการโรงพยาบาลจิตเวชขอนแก่นราชนครินทร์. สัมภาษณ์, 12 ตุลาคม.
ทิศนา แขมมณี. (2553). ศาสตร์การสอน: องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ. (พิมพครั้งที่12).กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นนทลี พรธาดาวิทย์. (2559). การจัดการเรียนรู้แบบ Active learning. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: ทริปเพิ้ลเอ็ดดูเคชั่น.
บริสุทธ์ธรรม พิมพ์ศิริ. ( 2559). การพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้ตามแนวคิด Constructivism เพื่อส่งเสริมความสามารถทางคณิตศาสตร์ของนักเรียนชั้นประถมศึกษา. วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต ภาควิชาหลักสูตรและวิธีสอน บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ปพนวัจน์ ลภัสภิญโญโชค. (2558). การพัฒนารูปแบบการสอนเพื่อส่งเสริมมโนทัศน์และกระบวนการทางคณิตศาสตร์สำหรับนักเรียนระดับประถมศึกษา. วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต ภาควิชาหลักสูตรและวิธีสอน บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ประจักษ์ น้อยเหนื่อย. (2563). การพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้วรรณคดีไทยตามแนวคิด Active Learning เพื่อส่งเสริมความสามารถในการแก้ปัญหาเชิงสร้างสรรค์ และความซาบซึ้งในวรรณคดีไทยของนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย. วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต ภาควิชาหลักสูตรและวิธีสอน บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปากร.
พงศธร มหาวิจิตร. (2560). การเรียนกระตุ้นความคิดนวัตกรรมการเรียนรู้จากฟินแลนด์. วารสาร สสวท. 46(409), 40-45
___________. (2562). การประยุกต์ใช้แนวคิดการเรียนรู้โดยใช้ปรากฏการณ์เป็นฐานร่วมกับการเรียนแบบเชิงรุกในรายวิชาการประถมศึกษาเพื่อเสริมสร้างทักษะการเรียนรูในศตวรรษที่ 21. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น. 42(2),73-90
มาเรียม นิลพันธุ์. (2558). วิธีวิจัยทางการศึกษา. (พิมพ์ครั้งที่ 9.). นครปฐม : ศูนย์วิจัยและพัฒนาทางการศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ยูเนสโก. (2540). รายงานเสนอต่อยูเนสโกโดยคณะกรรมาธิการนานาชาติว่าด้วยการศึกษาในศตวรรษที่ 21. กรุงเทพฯ : สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ.
วารินท์พร ฟันเฟื่องฟู. (2562). การจัดการเรียนรู้ Active Learning ให้สำเร็จ. วารสารวไลยอลงกรณ์ปริทัศน์ (มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์). 9(1),135-145.
วิจารณ์ พานิช. (2556). สนุกกับการเรียนในศตวรรษที่ 21. กรุงเทพฯ: มูลนิธิสยามกัมมาจล.
วิชัย วงษ์ใหญ่ และมารุต พัฒผล. (2558). การโค้ชเพื่อการรู้คิด. กรุงเทพฯ: จรัลสนิทวงศ์การพิมพ์.
สุวิมล ว่องวานิช. (2550). การวิจัยประเมินความต้องการจำเป็น. (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อรพรรณ บุตรกตัญญู. (2561). การเรียนรู้โดยใช้ปรากฏการณ์เป็นฐานเพื่อการสร้างมุมมองแบบองค์รวมและการเข้าถึงโลกแห่งความเป็นจริงของผู้เรียน. วารสารครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. 46(2),348-365.
Casakin, H., David, N., & Milgram, R. M. (2010). Creative Thinking as a Predictor of Creative Problem Solving in Architectural Design Students. American Psychological Association. 4(1), 31 –35
Encyclopedia. (2008). Creative Problem Solving. Accessed October 17. Available form http://www.en.wikipedia.org/wiki/creative_problem_solving.
Isaksen, S.G., & Treffinger. (2011). Creative approaches to problem solving: A framework for Innovation and change. (3rd ed.): Sage Publications.
kompa (2017). Remembering Prof. Howard Barrows: Notes on Problem-Based Learning and the School of the Future. Accessed July 6. Available from ้https://joanakompa.com/tag/phenomenon-based-learning/
Partnership for 21st Century Skills. (2009). 21st Century Support Systems. Access Sebtember 8. Available from http://www.21stcenturyskills.org/route21/index.
Settle, B. (2011). From theories to Queries: Active learning in Practice. In Guyon, G., Cawley, G., Dror, V., Lemaire, A., & Statnikov (Eds.), Workshop and Conference Proceedings. 16,1-18.
Silander. 2015). Phenomenon Based Learning. Accessed May 5. Available from http://www.phenomenaleducation.info/phenomenon-based-learning.html.
Williams. (2004). A study of the characteristic that distinguish outstanding urban principals: Emotional intelligence, problem-solving competencies, role perception and environmental adaptation. Accessed October 15. Available from http://www.eiconsortium.org/disscrtationabstracts/willams_h.htm.
Zhukov. (2015). Phenomenon-Based Learning: What is PBL. Accessed July 4. Available from https://www.noodle.com/articles/phenomenon-based-what-is-pbl