The Ways to Treat With Sense-Objects by Character in Theravada Buddhism
Main Article Content
Abstract
The purpose of this thesis is to study sense-objects, The process of sense-objects and the way to treat with them according to the principles of Concentration Meditation and Insight meditation in Theravada Buddhism. The data for the study are collected from the Tipitaka, Commentaries, Visuddhimagga and other documents. It is found out from the study that the sense-objects are objects or conditioned factors perceived by our mind. The way to treat with the sense-objects is to control our mind according to the principles of sense-restraint dy focusing our mindfulness on eyes, ears, nose, tongue, body and mind all the time, not letting our mind to be satisfied and unsatisfied with any sense-objects occurred to the doors of perceptions. According to the principles of Concentration Meditation and Insight Meditation, one has to choose a sense-object suitable to his or her character and concentration or tie one’s own mind on it until it becomes one pointedness of mind. And then one has to analytically concentrate the sense-object to see the real side of it in order to detach a feeling of me and mine from it.
Article Details
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารบัณฑิตสาเกตปริทรรศน์ ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรงซึ่งกองบรรณาธิการวารสาร ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใด ๆบทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารบัณฑิตสาเกตปริทรรศน์ ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารบัณฑิตสาเกตปริทรรศน์ หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อกระทำการใด ๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักอักษรจากวารสารบัณฑิตสาเกตปริทรรศน์ ก่อนเท่านั้น
References
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2535). พระไตรปิฎกภาษาบาลี. ฉบับ มหาจุฬาเตปิฏกํ, 2500. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
จำลอง ดิษยวณิช. (2549). วิปัสสนากรรมฐานและเชาว์อารมณ์ ฉบับปรับปรุง. พิมพ์ครั้งที่ 3. เชียงใหม่: หจก.เชียงใหม่โรงพิมพ์แสงศิลป์.
ธนิต อยู่โพธิ์. (2540). วิปัสสนานิยม. พิมพ์ครั้งที่ 7. กรุงเทพมหานคร: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
ป.ลัทธิธรรม. (2556). หลักปฏิบัติสมถะ-วิปัสสนา กรรมฐานภาวนา. มปท.
พระธรรมธีรราชมหามุนี(โชดก ญาณสิทฺธิ). (2542). วิปัสสนากรรมฐาน. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระพุทธโฆสาจารย์. (2548). คัมภีร์วิสุทธิมรรค. แปลโดย สมเด็จพระพุฒาจารย์ (อาจ อาสภมหาเถร). พิมพ์ครั้งที่ 6. กรุงเทพมหานคร: บริษัทธนาเพรส จำกัด.
พัฒนา สุอำมาตย์มนตรี ป.ธ.๗. (2556). หลักการปฏิบัติธรรม. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ.
พุทธทาสภิกขุ. (2548). บรมธรรมภาคปลาย. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์สุขภาพใจ.
พรรณราย รัตนไพทูรย์. (2544). ศึกษาวิธีปฏิบัติวิปัสสนากัมมัฏฐานตามแนวสติปัฏฐาน 4 : ศึกษาแนวการสอนของ พระธรรมธีรราชมหามุนี (โชดก ญาณสิทฺธิ). วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย
พระปัญญา ธนปญฺโญ. (2542). การศึกษาเชิงวิเคราะห์เรื่องสมถกัมมัฏฐานในพระพุทธศาสนา.วิทยานิพนธ์
ศาสนศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย.