Dhammasakaccha In Buddhism
Main Article Content
Abstract
The Dhammasakaccha is the main process of regulation of the disciplinary rules of the monk. Including the idea of the structure of Vinaya which show the value of society. In Sutta, Dhammasakaccha is the duty that the Lord Buddha supports and it is the important process of the study of Buddhism. Moreover, it is the source of the Sutta which has the main idea connected to the background of the people noticeably
After the Lord Buddha passed away, Dhammasakaccha is the equipment in the process of the revise of Buddhism including being the protocol of the revise. The duty of the president in the Buddhism revise is to ask question to the venerable who is professional in each chapter. The answer will be memorized and chanted which is to be confirmed by the assembly of the meeting. Especially in the 3rd revise, there is a writing of Kathavatthu which is in the form of question and answer.
In Thai society, there is an evidence of Dhammasakaccha in the reign of King Narai. It is from the structure of the Sutta that the kings asked question to the Lord Buddha and Milinda Panha scripture, the maintenance of tradition such as preaching and preaching by asking and answering questions etc., Including to adapt it to be used in the process of mind development in Vipassana Meditation.
Article Details
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารบัณฑิตสาเกตปริทรรศน์ ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรงซึ่งกองบรรณาธิการวารสาร ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใด ๆบทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารบัณฑิตสาเกตปริทรรศน์ ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารบัณฑิตสาเกตปริทรรศน์ หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อกระทำการใด ๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักอักษรจากวารสารบัณฑิตสาเกตปริทรรศน์ ก่อนเท่านั้น
References
คณะกรรมการแผนกตำรา. (2540). ปฐมสมันตปาสากิกแปล ล่ม 1. พิมพ์ครั้งที่ 6. กรุงเทพมหานคร: มหามกุฎราชวิทยาลัย.
จันทร์ฉาย ภัคอธิคม. (2528). การศึกษาวิเคราะห์ความชอบธรรมของระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์ในสมัยอยุธยา. รายงานการวิจัย กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย (2527). ศิลาจารึกพ่อขุนรามคำแหงมหาราช. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ปันนัดดา นพพนาวัน. (2533). การศึกษากระบวนกรสื่อสารเพื่อเผยแพร่ธรรมะของสถาบันสงฆ์. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พระธรรมกิตติวงศ์ (ทองดี สุรเตโช). (2548). พจนานุกรมเพื่อการศึกษาพุทธศาสน์ ชุดคำวัด. กรุงเทพมหานคร:โรงพิมพ์เลี่ยงเชียง.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป, อ. ปยุตโต). (2557). พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์. (พิมพ์ครั้งที่ 23).กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป. อ. ปยุตโ). (2557). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม. (พิมพ์ครั้งที่ 27).กรุงเทพหานคร : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระพุทธโฆสาจารย์. (2533). ธมฺมปทฎฺฐกถา (ตติโย ภาโค). พิมพ์ครั้งที่ 31. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์
มหามกุฎราชวิทยาลัย.
พระพุทธโฆสาจารย์. (2540). สมนฺตปาสาทิกา นาม วินยฎฺฐกถา (ปฐโม ภาโค). พิมพ์ครั้งที่ 10.กรุงเทพมหานคร: มหามกุฎราชวิทยาลัย.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). ฎีกาภาษาบาลี ฉบับมหาจุฬา. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). ปกรณวิเสสภาษาบาลี ฉบับมหาจุฬา. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกแปลฉบับภาษาไทย. กรุงเทพมหานคร: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). อรรถกถาภาษาบาลี. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
มหามกุฎราชวิทยาลัย. (2534). พระไตรปิฎกพร้อมอรรถกถา แปล ชุด 91 เล่ม. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหามกุฎราชวิทยาลัย.
วศิน อินทสระ. (2556). อธิบายมิลินทปัญหา. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์ธรรมดา.
ศักดา ปั้นเหน่งเพ็ชร์. (2552). วาทศิลป์ของพระมหากษัตริย์และบุคคลสำคัญในยุคสุโขทัยและอยุธยา.
พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร: อัมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชซิ่ง.
สมเด็จกรมพระยาดำรงราชานุภาพ. (2490). ตำนานพระพุทธเจดีย์. พระนคร: โรงพิมพ์ไทยพิทยา.
สุชีพ ปุญญานุภาพ. (2539). พระไตรปิฎก ฉบับประชาชน. พิมพ์ครั้งที่ 16. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหามกุฎราชวิทยาลัย.
สุรัตน์ ตรีสุกล. (2547). หลักนิเทศศาสตร์. กรุงเทพมหานคร: ศูนย์หนังสือมหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา.
เสถียร เชยประทับ. (2531). การสื่อสารกับการเปลี่ยนแปลงทางสังคมในประเทศด้อยพัฒนา. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อารักษ์ สังหิตกุล. (2550). ประชุมพระราชปุจฉา เล่ม 1. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์คณะรัฐมนตรี
และราชกิจจานุเบกษา.