Good Governance for the Leadership in the Globalization: A Buddhist Paradigm
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The concept of good governance for the present leadership is still concerned with self-governance including 4 attachments by the consideration of goal of interest i.e. individual benefit rather than collective one. On the contrary, Buddhist good governance emphasizes both benefits i.e. temporal and spiritual benefits. The main cause resulting in the failure of good governance is partially derived from a complex society and environment in different levels such as nation, country, society, organization and family.
The idea of Buddhist good governance regards environment as global responsibility. It is seen that good governance that concerns the management of benefit of stakeholders is main and toughest matter. The weak point of good governance in modern academics is a matter of materialism and utilitarianism and accentuates leadership rather than people by usage of manual law or regulations for taking control of people rather than inner mind, the subtler source of problems.
Article Details
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารบัณฑิตสาเกตปริทรรศน์ ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรงซึ่งกองบรรณาธิการวารสาร ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใด ๆบทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารบัณฑิตสาเกตปริทรรศน์ ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารบัณฑิตสาเกตปริทรรศน์ หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อกระทำการใด ๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักอักษรจากวารสารบัณฑิตสาเกตปริทรรศน์ ก่อนเท่านั้น
References
มหามกุฎราชวิทยาลัย. (2525). พระไตรปิฎกพร้อมอรรถกถา แปล ชุด 91 เล่ม. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหามกุฎราชวิทยาลัย.
ธานินทร์ กรัยวิเชียร. (2543). คุณธรรมและจริยธรรมของผู้บริหาร. กรุงเทพมหานคร: ศูนย์ส่งเสริมจริยธรรม กพ.
พระธรรมปิฎก (ป.อ.ปยุตฺโต). (2542). การศึกษาเพื่ออารยธรรมที่ยั่งยืน. กรุงเทพมหานคร: สหธรรมิก.
_______. (2539). การสร้างสรรค์ปัญญาเพื่ออนาคตของมนุษยชาติ. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
_______. (2541). นิติศาสตร์แนวพุทธ. กรุงเทพมหานคร: มูลนิธิพุทธธรรม.
_______. (2546). พุทธธรรม. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
_______. (2541). พัฒนาวัฒนธรรมในตัวคนไทย. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร: สหธรรมิก.
_______. (2537). ลักษณะสังคมพุทธ. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์มูลนิธิโกมลคีมทอง.
พระมหาสมชัย กุสลจิตฺโต. (2537). พระพุทธศาสนากับ ดร.เอ็มเบ็กการ์. พุทธจักร. 46(7), 22.
พระมหาสมบูรณ์ วุฑฺฒิกโร (พรรณนา). (2549). ประเด็นโต้แย้งว่าด้วยพระพุทธศาสนาเพื่อสังคม. บัณฑิตศึกษาปริทรรศน์, 2(4), 52-88.
พระวรากรณ์ ชยากโร (พูลสวัสดิ์). (2544). การศึกษาวิเคราะห์แนวคิดเรื่องสังคมอุดมคติในทัศนะของพระธรรมปิฎก (ป.อ.ปยุตฺโต). วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พุทธทาส อินทปญฺโญ. (2538). ธัมมิกสังคมนิยม. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์สยามประเทศ.
สุชีพ ปุญญานุภาพ. (2541). คุณลักษณะพิเศษแห่งพระพุทธศาสนา. กรุงเทพมหานคร: มหามกุฏราชวิทยาลัย.
เสถียรพงษ์ วรรณปก. (2540). คำบรรยายพระไตรปิฎก. กรุงเทพมหานคร: หอรัตนชัยการพิมพ์.