การปลูกฝังจริยธรรมขั้นพื้นฐานในเยาวชนด้วยหลักภาวนา 4

Main Article Content

ศุภสิทธิ์ ลินทมาตย์

บทคัดย่อ

เยาวชนเป็นอนาคตของชาติ หากวันนี้เยาวชนไม่มีจริยธรรมขั้นพื้นฐาน นั่นก็หมายความว่า เราได้ลดจำนวนคนดีลงมากมาย เกิดปัญหาทางจริยธรรมถดถอย สังคมก้วุ่นวายเพราะมีคนเก่งแต่ขาดคนดี การนำหลักศีลธรรมที่เป็นข้อประพฤติปฏิบัติมาปลูกฝังให้แก่เยาวชนจึงมีความจำเป็นอย่างยิ่งที่ทุกภาคส่วนควรให้ความสำคัญ หลักศีลธรรมก็คือการนำระบบการดำเนินชีวิตที่ดีงามตามธรรมชาติมาปลูกฝัง ประกอบด้วย ปัจจัย 3 ประการ คือ 1)ด้านพฤติกรรมภายนอกที่มีความสัมพันธ์กับสิ่งแวดล้อมทั้งทางด้านสังคมและวัตถุ ตลอดจนธรรมชาตินั้น ได้แก่ ศีล  2) ด้านจิตใจที่มั่นคง เพราะการมีจิตใจที่มั่นคงเป็นแกนสำคัญในการพัฒนา ได้แก่ สมาธิ  และ 3) ด้านความรู้ ความเข้าใจในความเป็นจริง การมองเหตุผล ตลอดจนเข้าถึงความเป็นจริงของธรรมชาติ ได้แก่ ปัญญา ปัจจัย 3 ประการนี้ จะส่งผลต่อกันและเสริมซึ่งกันและกันในระบบความสัมพันธ์แห่งเหตุปัจจัยในการดำนเนชีวิต ฉะนั้น การดำเนินชีวิตหรือเป็นอยู่ ทั้งระดับศีลที่เราเรียกกันว่าศีลธรรม ทั้งระดับจิตใจ คุณธรรมภายในหรือคุณภาพจิต สมรรถภาพจิต สุขภาพจิตที่มีสมาธิเป็นแกนกลางและทั้งระดับปัญญา ความคิดเหตุผล ความรู้เท่าทันความจริง รวมอยู่ในคำว่า จริยธรรม ทั้งสิ้น โดยใช้หลักธรรม คือ หลักไตรสิกขา ได้แก่ ศีล สมาธิ ปัญญา และหลักภาวนา 4 ได้แก่ กายภาวนา  ศีลภาวนา จิตภาวนา และปัญญาภาวนา  จริยธรรมต้องอยู่บนฐานของสัจธรรม คือความจริงของสิ่งทั้งหลายโดยเฉพาะความจริงของความเป็นไปตามเหตุปัจจัยหรือกฎเกณฑ์ของธรรมชาติ เพราะเมื่อรู้ความจริงแล้วก็ทำให้สามารถปฏิบัติต่อสิ่งเหล่านั้นถูกต้องทำให้เยาวชนปลอดปัญหาหรือแก้ปัญหาด้วยตนเองได้อย่างมีคุณภาพ

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
ลินทมาตย์ ศ. . . (2020). การปลูกฝังจริยธรรมขั้นพื้นฐานในเยาวชนด้วยหลักภาวนา 4. บัณฑิตสาเกตปริทรรศน์, 3(1), 1–12. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/saketreview/article/view/247999
ประเภทบทความ
บทความวิชาการ

เอกสารอ้างอิง

ประภาศรี สีหอำไพ. (2540). พื้นฐานการศึกษาทางศาสนาและจริยธรรม. กรุงเทพมหานคร: จุฬางกรณ์มหาวิทยาลัย.

ปราชญา กล้าผจัญ. (2544). คุณธรรม จริยธรรม จรรยาบรรณวิชาชีพ. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์ข้าวฟ้าง.

พระธรรมปิฎก (ป.อ. ปยุตฺโต). (2538). พุทธธรรม. พิมพ์ครั้งที่ 6. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณ์ราชวิทยาลัย.

พระธรรมปิฎก (ป.อ. ปยุตฺโต). (2539). ศาสนาและเยาวชน. กรุงเทพมหานคร: มูลนิธิพุทธธรรม.

พระธรรมปิฎก (ป.อ. ปยุตฺโต). (2538). จริยธรรมสำหรับคนรุ่นใหม่. กรุงเทพมหานคร: สหธรรมิก.

ศันสนีย์ ฉัตรคุปต์. (2542). สิ่งแวดล้อมและการเรียนรู้สร้างสมองเด็กให้ฉลาดได้อย่างไร. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ สำนักนายกรัฐมนตรี.

สุมน อมรวิวัฒน์. (2544). หลักการบูรณาการทางการศึกษาตามนัยแห่งพุทธธรรม. นนทบุรี: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมิราช.

สุระ อ่อนแพง. (2556). รูปแบบการบริหารเพื่อพัฒนาคุณธรรมจริยธรรมนักเรียนระดับประถมศึกษาในสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกาประถมศึกษา. วารสารศึกาศาสตร์มหาวิทยาลัยนเรศวร. 15 (ฉบับพิเศษ).

อภิญญา ตันทวีวงศ์. (2557). สรุปสาระสำคัญการประชุมวิชาการอภิวัฒน์การเรียนรู้สู่จุดเปลี่ยนประเทศไทย. กรุงเทพมหานคร: สหมิตรพริ้นติ้งแอนต์พับลิสซิ่ง.