การบริหารทรัพยากรมนุษย์ภายใต้วัฒนธรรมองค์กรแบบญี่ปุ่นที่ส่งผลต่อความผูกพันของพนักงานบริษัทสัญชาติญี่ปุ่นแห่งหนึ่ง ในจังหวัดพระนครศรีอยุธยา
คำสำคัญ:
การบริหารทรัพยากรมนุษย์, วัฒนธรรมองค์กรแบบญี่ปุ่น, ความผูกพันองค์กรบทคัดย่อ
การศึกษาครั้งมีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) ศึกษาระดับความคิดเห็นของการบริหารทรัพยากรมนุษย์ภายใต้วัฒนธรรมองค์กรแบบญี่ปุ่น (2) ศึกษาระดับความผูกพันของพนักงาน และ (3) ศึกษาการบริหารทรัพยากรมนุษย์ภายใต้วัฒนธรรมองค์กรแบบญี่ปุ่นที่มีผลต่อความผูกพันของพนักงานบริษัท สัญชาติญี่ปุ่นแห่งหนึ่ง ในจังหวัดพระนครศรีอยุธยา เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ ประชากรที่ใช้ในการวิจัย คือ พนักงานทั้งหมดจำนวน 260 คน และได้รับแบบสอบถามคืน 260 ชุด เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูล คือ แบบสอบถาม แบบมีโครงสร้าง ปลายเปิด สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ สถิติเชิงพรรณนา ซึ่งประกอบด้วย ความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติอนุมานใช้การวิเคราะห์การถดถอยเชิงพหุคูณ ผลการวิจัย พบว่า ระดับความคิดเห็นเกี่ยวกับการบริหารทรัพยากรมนุษย์ภายใต้วัฒนธรรมองค์กรญี่ปุ่น โดยรวม และระดับความผูกพันของพนักงานโดยรวม อยู่ในระดับมาก ส่วนผลการทดสอบสมมติฐาน พบว่า การบริหารทรัพยากรมนุษย์ภายใต้วัฒนธรรมองค์กรแบบญี่ปุ่น ประกอบด้วย ด้านการสรรหาและคัดเลือก ด้านการฝึกอบรมและพัฒนา และด้านการประเมินผลการปฏิบัติงาน ส่งผลต่อความผูกพันของพนักงานบริษัท ส่วนด้านผลประโยชน์และค่าตอบแทนไม่ส่งผลต่อความผูกพันของพนักงานบริษัท สัญชาติญี่ปุ่นแห่งหนึ่ง ในจังหวัดพระนครศรีอยุธยา ที่ระดับนัยสำคัญทางสถิติที่ .05
เอกสารอ้างอิง
นัฐกานต์ ทองสุขมากและจันจิราภรณ์ ปานยินดี. การจัดการทรัพยากรมนุษย์ที่ส่งผลต่อความผูกพันต่อองค์กรของพนักงานบริษัทผลิตเครื่องจักรกลแห่งหนึ่งในจังหวัดราชบุรี.ในงานประชุมวิชาการระดับชาติครั้งที่ 16 มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม 2563; 1298-306.
สีตลา กลิ่นมรรคผล และภาณี นาคไร่ขิง. การบริหารทรัพยากรมนุษย์ที่มีผลต่อความผูกพันในองค์การ ของบุคลากร คณะสิ่งแวดล้อมและทรัพยากรศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหิดล.วารสารมนุษย์ศาสตร์และสังคมศาสตร์. มหาวิทยาลัยราชภัฏสุรินทร์ 2561;20(2): 199-209.
ปิยาพร ห้องแซง. การบริหารทรัพยากรมนุษย์ผลต่อความผูกพันในองค์กรของพนักงานสาขา ธนาคารออมสิน ในเขตกรุงเทพมหานคร. วารสารบริหารธุรกิจศรีนครินทรวิโรฒ 2554;2(2): 98-117.
Mondy RW, Noe RM, Premeaux SR. Human Resource Management. (7th ed.). New Jersey: Prentice-Hall; 1990.
เขมจิรา บุตรธิยากลัดและพนิดา นิลอรุณ. การบริหารทรัพยากรมนุษย์ที่มีผลต่อความผูกพันในองค์การของพนักงาน: กรณีศึกษา บริษัท โตโยต้า โกเซ(ประเทศไทย) จำกัด.วารสารนวัตกรรมและการจัดการ2560;2: 67-78.
วรเดช เพลิดพริ้ง และ นิลุบล ศิวบวรวัฒนา. กลยุทธ์การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์และการจัดการทรัพยากรมนุษย์ที่ส่งผลต่อความผูกพันในองค์การเพื่อสร้างความได้เปรียบในการแข่งขัน.วารสารสังคมศาสตร์และมานุษยวิทยาเชิงพุทธ 2564;6(11):322-37.
กิตติพันธ์ คงสวัสดิ์เกียรติ และ ปริญญ์ ศุกรีเขตร. รูปแบบความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของการบริหารทรัพยากร มนุษย์ต่อความผูกพันต่อองค์การของพนักงานในอุตสาหกรรมเกษตรแปรรูป. วารสารเครือข่ายส่งเสริมการวิจัยทางมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ 2564;4(1):1-13.
พลอย สุวรรณชมภู. วัฒนธรรมองค์กรญี่ปุ่นมีผลต่อความผูกพันของพนักงานชาวไทยในบริษัทข้ามชาติญี่ปุ่นในกรุงเทพมหานครและปริมณฑล. วารสารวิชาการสถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค 2564; 7(3):320-34.
Allen NJ, Mayer JP. The measurement and antecedents of affective, continuance and normative commitment to the organization. Journal of Occupational and Organizational Psychology 1990;63(1):1-18.
Mowday R, Porter L, Steers R. Employee–Organization Linkages: The Psychology of Commitment, Absenteeism, and Turnover. New York: Academic Press; 1982.
กัลยา วานิชย์บัญชา. หลักสถิติ. พิมพ์ครั้งที่ 6. กรุงเทพฯ:โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย; 2544.
ณัฐวรา ชมแก้ว. ความสัมพันธ์ระหว่างการบริหารทรัพยากรมนุษย์กับความผูกพันต่อองค์กรและประสิทธิภาพการปฏิบัติงานของบุคลากร มหาวิทยาลัยราชภัฏสุราษฎร์ธานี.วารสารวิทยาการจัดการ 2560;4(2):89-116.
จรรจิรา คนไหว. “การบริหารงานทรัพยากรมนุษย์ที่มีผลต่อความผูกพันในองค์กรของพนักงานโรงแรม : กรณีศึกษา โรงแรมโนโวเทล ภูเก็ต โภคีธรา.” งานประชุมวิชาการด้านมนุษย์ศาสตร์และสังคมศาสตร์ระดับชาติ ครั้งที่ 2 มหาวิทยาลัยราชภัฏสงขลา 2562; 1301-15.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
บทความทุกบทความที่ตีพิมพ์ในวารสารการพัฒนางานประจำสู่งานวิจัย (JPR2R) ถือว่าเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารการพัฒนางานประจำสู่งานวิจัย คณะสิ่งแวดล้อมและทรัพยากรศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหิดล
