Human Resource Management in a Japanese Cultural Organizational Context Affects Employee Commitment at a Japanese Multinational Company in Ayutthaya Province
Keywords:
Human resource management, Employee engagement, Japanese corporate cultureAbstract
This study aimed to examine (1) the level of opinion of human resource management under Japanese corporate culture, (2) the level of employee engagement, and (3) the effect of human resource management under Japanese corporate culture on employee engagement at a Japanese company in Phra Nakhon Si Ayutthaya Province. This study is quantitative in nature. The data collection instrument was a structured, closed-ended questionnaire. It was collected from the research population, which consisted of 260 employees of this company, and 100 percent of the questionnaires were returned. Data analysis The researcher employed frequency, percentage, mean, and standard deviation for descriptive statistics. Multiple regression analysis was used in the inferential statistics. The results indicated that both the level of opinions regarding human resource management within the Japanese corporate culture as a whole and the level of employee engagement were high. According to the results of the hypothesis test, human resource management within the Japanese corporate culture affected employee engagement in three areas: recruitment and selection, training and development, and performance evaluation. As for benefits and compensation, there was no statistically significant impact on employee engagement at the statistical significance level of 0.05.
References
นัฐกานต์ ทองสุขมากและจันจิราภรณ์ ปานยินดี. การจัดการทรัพยากรมนุษย์ที่ส่งผลต่อความผูกพันต่อองค์กรของพนักงานบริษัทผลิตเครื่องจักรกลแห่งหนึ่งในจังหวัดราชบุรี.ในงานประชุมวิชาการระดับชาติครั้งที่ 16 มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม 2563; 1298-306.
สีตลา กลิ่นมรรคผล และภาณี นาคไร่ขิง. การบริหารทรัพยากรมนุษย์ที่มีผลต่อความผูกพันในองค์การ ของบุคลากร คณะสิ่งแวดล้อมและทรัพยากรศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหิดล.วารสารมนุษย์ศาสตร์และสังคมศาสตร์. มหาวิทยาลัยราชภัฏสุรินทร์ 2561;20(2): 199-209.
ปิยาพร ห้องแซง. การบริหารทรัพยากรมนุษย์ผลต่อความผูกพันในองค์กรของพนักงานสาขา ธนาคารออมสิน ในเขตกรุงเทพมหานคร. วารสารบริหารธุรกิจศรีนครินทรวิโรฒ 2554;2(2): 98-117.
Mondy RW, Noe RM, Premeaux SR. Human Resource Management. (7th ed.). New Jersey: Prentice-Hall; 1990.
เขมจิรา บุตรธิยากลัดและพนิดา นิลอรุณ. การบริหารทรัพยากรมนุษย์ที่มีผลต่อความผูกพันในองค์การของพนักงาน: กรณีศึกษา บริษัท โตโยต้า โกเซ(ประเทศไทย) จำกัด.วารสารนวัตกรรมและการจัดการ2560;2: 67-78.
วรเดช เพลิดพริ้ง และ นิลุบล ศิวบวรวัฒนา. กลยุทธ์การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์และการจัดการทรัพยากรมนุษย์ที่ส่งผลต่อความผูกพันในองค์การเพื่อสร้างความได้เปรียบในการแข่งขัน.วารสารสังคมศาสตร์และมานุษยวิทยาเชิงพุทธ 2564;6(11):322-37.
กิตติพันธ์ คงสวัสดิ์เกียรติ และ ปริญญ์ ศุกรีเขตร. รูปแบบความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของการบริหารทรัพยากร มนุษย์ต่อความผูกพันต่อองค์การของพนักงานในอุตสาหกรรมเกษตรแปรรูป. วารสารเครือข่ายส่งเสริมการวิจัยทางมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ 2564;4(1):1-13.
พลอย สุวรรณชมภู. วัฒนธรรมองค์กรญี่ปุ่นมีผลต่อความผูกพันของพนักงานชาวไทยในบริษัทข้ามชาติญี่ปุ่นในกรุงเทพมหานครและปริมณฑล. วารสารวิชาการสถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค 2564; 7(3):320-34.
Allen NJ, Mayer JP. The measurement and antecedents of affective, continuance and normative commitment to the organization. Journal of Occupational and Organizational Psychology 1990;63(1):1-18.
Mowday R, Porter L, Steers R. Employee–Organization Linkages: The Psychology of Commitment, Absenteeism, and Turnover. New York: Academic Press; 1982.
กัลยา วานิชย์บัญชา. หลักสถิติ. พิมพ์ครั้งที่ 6. กรุงเทพฯ:โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย; 2544.
ณัฐวรา ชมแก้ว. ความสัมพันธ์ระหว่างการบริหารทรัพยากรมนุษย์กับความผูกพันต่อองค์กรและประสิทธิภาพการปฏิบัติงานของบุคลากร มหาวิทยาลัยราชภัฏสุราษฎร์ธานี.วารสารวิทยาการจัดการ 2560;4(2):89-116.
จรรจิรา คนไหว. “การบริหารงานทรัพยากรมนุษย์ที่มีผลต่อความผูกพันในองค์กรของพนักงานโรงแรม : กรณีศึกษา โรงแรมโนโวเทล ภูเก็ต โภคีธรา.” งานประชุมวิชาการด้านมนุษย์ศาสตร์และสังคมศาสตร์ระดับชาติ ครั้งที่ 2 มหาวิทยาลัยราชภัฏสงขลา 2562; 1301-15.
Downloads
Published
Issue
Section
License
บทความทุกบทความที่ตีพิมพ์ในวารสารการพัฒนางานประจำสู่งานวิจัย (JPR2R) ถือว่าเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารการพัฒนางานประจำสู่งานวิจัย คณะสิ่งแวดล้อมและทรัพยากรศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหิดล
