ความปรองดองในสังคมพหุลักษณ์ของไทย

บทคัดย่อ

การไม่ยอมรับว่าสังคมไทยเป็นพหุลักษณ์และแรงกดดันจากภาครัฐที่จะให้สังคมไทยทั้งหมดมีความเหมือนกันทำให้การสร้างความปรองดองในสังคมไทยไม่อาจประสบความสำเร็จได้ การศึกษาโดยใช้แนวคิดความสัมพันธ์ระหว่างรัฐและสังคม (state-society relations) ซึ่งพิจารณาเงื่อนไขการสร้างอำนาจให้แก่รัฐทั้งในด้านการกำหนดนโยบายและการนำนโยบายไปสู่การปฏิบัติ ได้ช่วยอธิบายสภาพโดยรวมของรัฐไทยว่ามีความเป็นพหุลักษณ์ และการใช้อำนาจส่วนกลางครอบงำสังคมจะทำให้เกิดการต่อต้านจากสังคมและไม่อาจจะนำไปสู่ความปรองดองได้ ซึ่งตัวอย่างสำหรับบทความนี้คือการดำเนินนโยบายเพื่อแก้ไขปัญหาความมั่นคงสมัยพลเอกเปรม ติณสูลานนท์ ในช่วงทศวรรษที่ 1980 ที่มีความเข้าใจและคำนึงถึงความหลากหลายในสังคมไทย ดังนั้นการสร้างความปรองดองในสังคมไทยให้เกิดขึ้นได้อีกครั้ง หากรัฐต้องการความปรองดองของคนในชาติก็ควรจะสร้างวัฒนธรรมทางการเมืองแบบประชาธิปไตยที่มีส่วนร่วม  โดยกำหนดความสัมพันธ์ระหว่างรัฐและสังคมเป็นแบบพหุนิยม และส่งเสริมให้ประชาชนมีความเป็นพลเมืองและใช้สถาบันทางการเมืองเป็นเครื่องมือในการแก้ไขปัญหาและส่งเสริมการอยู่ร่วมกันอย่างสันติ รวมทั้งการยึดมั่นในหลักการและการแก้ไขปัญหาตามระบอบและแนวทางประชาธิปไตย เพื่อการพัฒนารัฐไทยที่มีความมั่นคงและยั่งยืน