The Community Economic Development Strategy Sufficiency in the Lower Central Provinces
Main Article Content
Abstract
The objectives of this research are to 1) study the community development based on the principle of Sufficiency Economy Philosophy in the lower central provinces, 2) to study the factors affecting for community development based on the principle of Sufficiency Economy Philosophy in the lower central provinces and 3) to propose the guidelines for improving the factors affecting the strategies for community development based on the principle of Sufficiency Economy Philosophy in the lower central provinces. The research is a mixed methods research which combined both of quantitative and qualitative approaches. The quantitative research is conducted by studying the sample of 584 respondents two persons of each household. They are selected by snow-ball technique. The research tool for data collection is a questionnaire with the reliability of and the data are analyzed by using the statistics consisted of frequency, percentage, mean, standard deviation and stepwise regression analysis. The results revealed that; 1. Strategic community development along the philosophy of sufficiency economy in the province, the central part is overall lower in the top 5 moderately sorted in descending order, there is the knowledge and understanding 2. Factors that affect community development along the philosophy sufficiency economy in the group of the central episode, with 3 sides consisting of 11 variables, namely natural resources operating resources to support awareness. 3. Guidelines to improve community-based development strategy incorporates the philosophy aimed at the participation of the people to achieve the emergence of local government for the foundation of development.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
ทวนชัย อรุณโรจน์1 และ เกรียงชัย ปึงประวัติ. (2557). การพัฒนากำลังคนระดับอาชีวศึกษาของสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาวให้สอดรับกับประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน. วารสารมหาวิทยาลัยนครพนม ; ปีที่ 4 ฉบับที่ 2 : พฤษภาคม - สิงหาคม 2557.
ธนวรรธน์ พลวิชัย. (2550). ฟื้นองค์ความรู้ ฟื้นความเชื่อมั่นฟื้นความพอเพียง. ใน: เอกสาร การสัมมนาวิชาการประจำปี ครั้งที่ 7 คณะเศรษฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย. กรุงเทพฯ.
พิชิต พิทักษ์สมบัติ. (2548). การสำรวจโดยการสุ่มตัวอย่าง: ทฤษฎี และปฏิบัติ. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์เสนาธรรม.
วาสนา ศรีนวลใย. (2551). การดำเนินงานพัฒนาหมู่บ้านเศรษฐกิจพอเพียง: กรณีศึกษาบ้านนากหมู่ 5 ตำบลฉลอง อำเภอเมือง จังหวัดภูเก็ต. ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏภูเก็ต.
สกาวเดือน โพธิ์พันธ์. (2551). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับทัศนคติต่อการปฏิบัติตามวิธีการทำเกษตรไร้สารพิษ ของเกษตรกรทำนา ในเขตอำเภอบางน้ำเปรี้ยว จังหวัดฉะเชิงเทรา. กรุงเทพฯ: สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
ไสว เจริญศรี. (2551). แนวทางการขับเคลื่อนปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงในระดับหมู่บ้านบ้านน้ำดิบ ตำบลหนองปลิง อำเภอเมืองกำแพงเพชร จังหวัดกาแพงเพชร. วิทยานิพนธ์สาขาการพัฒนา. มหาวิทยาลัยราชภัฏกำแพงเพชร.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2011). แผนพัฒนาฉบับที่สิบเอ็ด พ.ศ2555-2559. สำนักงานคณะกรรมการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
อภิชัย พันธเสน. (2546). การประยุกต์พระราชดำรัสเศรษฐกิจพอเพียงกับอุตสาหกรรมขนาดกลางและขนาดย่อม. กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.
อุไรวรรณ ธนสถิตย์. (2555). รายงานการวิจัยเรื่อง การเมืองไทยในระบอบธนาธิปไตย. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย.