Potential of Local Administration Organizations in the Quality of Life Development for Elderly People Based on the Southern Border Provinces Cultural Capital: A Case Study of Yupo Subdistrict Municipality, Yala Province
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This research had the following objectives: (1) To study the potential capacity of local government in the quality of life development of elderly people living in Southern border provinces based on the principles of cultural capital, and (2) to present recommendations for improving the capacity of local government in the quality of life development of elderly people living in Southern border provinces based on the principles of cultural capital. The study comprised a sample of 177 persons selected by group classification and simple random sampling. Data were collected using a structured questionnaire and analyzed using descriptive statistics. This study found that the capacity of local administrative organizations to improve the quality of life of the elderly based on cultural capital was at a moderate level (x̄ = 3.33; S.D. = 0.81). Capacity in terms of leadership and policy formulation scored the highest (x̄ = 3.38; S.D. = 0.84), followed by management ability (x̄ = 3.33; S.D. = 0.82), and collaboration in the form of networking and community linkages (x̄ = 3.33; S.D. =1.00). Based on the findings from this study, in order to build the capacity of local government to improve the quality of life development for senior citizens, there was a high level of potential (x̄ =3.80; S.D. = 0.78), and the most promising area was support for senior citizens’ clubs; moreover, support for the elderly must be community-based, which would reflect the expressed needs of the elderly themselves (x̄ = 3.92; S.D. = 0.92).
Article Details
References
ช.ชยินทร์ เพ็ชญไพศิษฏ์. (2543). แนวทางและมาตรการทางกฎหมายเกี่ยวกับสวัสดิการผู้สูงอายุในประเทศไทย. วารสาร มฉก วิชาการ. 4(7), 31 - 42.
ประสพโชค ตันสาโรจน์. (2559). บทบาทของเทศบาลเมืองกาญจนบุรีในการดูแลผู้สูงอายุ. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์). มหาวิทยาลัยศิลปากร, เพชรบุรี.
พรรณธิภา เอี่ยมสิริปรีดา, อัจศรา ประเสริฐสิน, และนริสรา พึ่งโพธิ์สภ. (2560). การสร้างเสริมพลังในผู้สูงอายุผ่านการทำงานอาสาสมัคร. วารสารวิชาการฟาร์อิสเทอร์น. 11(2), 21 - 35.
ไพบูลย์ พงษ์แสงพันธ์, และอนัฐฌา ปิ่นแก้ว. (2558). ความสำคัญของเครือข่ายเกื้อหนุนผู้สูงอายุในชุมชน. วารสารสาธารณสุข มหาวิทยาลัยบูรพา, 10(2), 109 - 116.
ภาวดี ทะไกรราช และคณะ. (2558). การพัฒนาศักยภาพผู้สูงอายุเพื่อเพิ่มมูลค่าทางเศรษฐกิจและสังคมอย่างยั่งยืนในพื้นที่จังหวัดศรีสะเกษ. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์. 7(1), 39 - 61.
ภูมิวัฒน์ พรวนสุข. (2558). แนวทางการพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในเขตจังหวัดแพร่. วารสารบัณฑิตวิทยาลัย พิชญทัศน์, 10(1), 77 - 87.
ลลิลญา ลอยลม. (2545). การเตรียมตัวก่อนเกษียณอายุของผู้สูงอายุในจังหวัดสมุทรปราการ. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์). มหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ, สมุทรปราการ.
วิไลลักษณ์ พรมเสน, และอัจฉริยา ครุธาโรจน์. (2560). บทบาทขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในจังหวัดลำปางต่อการส่งเสริมการมีงานทำและการสร้างรายได้แก่ผู้สูงอายุ. วารสารการบริหารท้องถิ่น. 10(2), 70 - 91.
เศรษฐวัฒน์ โชควรกุล. (2555). นโยบายการพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในเขตจังหวัดภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. วารสารรัฐศาสตร์และนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏกาฬสินธุ์, 1(1), 145 - 165.
สมสมัย พิลาแดง, ยุทธพล ทวะชาลี, และกตัญญู แก้วหานาม. (2557). ความต้องการสวัสดิการสังคมของผู้สูงอายุในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลดงดงพยุง อำเภอดอนจาน จังหวัดกาฬสินธุ์. วารสารการบริหารปกครอง, 3(1), 133 - 148.
สุวิณี วิวัฒน์วานิช, จิราพร เกศพิชญวัฒนา, และรัชพันธุ์ เชยจิตร. (2551). โครงการสถานการณ์ความยากจนในผู้สูงอายุและรูปแบบการจัดการเพื่อส่งเสริมการมีคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุไทย. กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.