Urban Government and Governance in Thailand case of Ubon Ratchatani City

Main Article Content

Patawee Chotanan

Abstract

This study aims to figure out the impacts of urban government and governance in Thailand, a highly centralized state and a late decentralized state, on Ubon Ratchatani City. The study finds that urban governance in Ubon Ratchatani City has largely been controlled by the Thai state. Up to now, the state has paid more attention to state security and economic development than on people  participation in urban governance. As a result, most resources have been allocated in Ubon Ratchatani City, which makes the city become a primate city and a centralized city. Moreover urban development does not correspond with urban resident’s needs and wants, resulting in greater inequality at the provincial and city level.


 

Article Details

How to Cite
Chotanan, P. . (2021). Urban Government and Governance in Thailand case of Ubon Ratchatani City. Journal of Politics and Governance, 11(3), 20–44. Retrieved from https://so03.tci-thaijo.org/index.php/jopag/article/view/256578
Section
Research Articles

References

กฤตยภรณ์ ตันติเศรษฐ. (2524). กระบวนการกลายเป็นสินค้าของประเพณีแห่เทียนพรรษา จังหวัดอุบลราชธานี. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณทิต ไม่ได้ตีพิมพ์). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพมหานคร.
กลุ่มงานปกครอง จังหวัดอุบลราชธานี. (2558). ขอรับการอุดหนุนเงินงบประมาณตามโครงการอนุรักษ์วัฒนธรรมประเพณีแห่เทียนเข้าพรรษาและส่งเสริมการท่องเที่ยว ตามพันธกิจของจังหวัดอุบลราชธานี ประจำปีงบประมาณ 2549. อุบลราชธานี: กลุ่มงานปกครอง จังหวัดอุบลราชธานี. (อัดสำเนา).
กุลลดา เกษบุญชู-มี้ด. (2552). วิวัฒนาการรัฐอังกฤษ ฝรั่งเศส ในกระแสเศรษฐกิจโลก จากระบบฟิวดัลถึงการปฏิวัติ. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ขจัดภัย บุรุษย์พัฒน์. (2536). ผู้อพยพลี้ภัย อินโดนจีน. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แพร่วิทยา.
จันทรา ธนะวัฒนาวงศ์ และคณะ. (2560). การบริหารจัดการที่ดินชุมชน. อุบลราชธานี: theFRINGER’fRiEND.
จันทรา ธนะวัฒนาวงศ์. (2554). แนวทางและกลไกการแก้ปัญหาของความทับซ้อน/กำกวมระหว่างคนไร้รัฐกับแรงงานต่างด้าวสัญชาติลาว: กรณีศึกษาพื้นที่อำเภอบุณฑริก จังหวัดอุบลราชธานี. ใน ชายแดนอีสานกับเพื่อนบ้าน ข้อค้นพบทางวิชาการและนัยเชิงนโยบาย กรณีศึกษา กัมพูชามองไทย คนไร้รัฐ และเมืองคู่มิตร. อุบลราชธานี: ศูนย์วิจัยสังคมอนุภูมิภาคลุ่มแม่น้ำโขง มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี.
ชัยอนันต์ สมุทวณิช. (2535). 100 ปี แห่งการปฏิรูประบบราชการ: วิวัฒนาการของ อำนาจรัฐและอำนาจการเมือง. กรุงเทพฯ: โครงการเผยแพร่ผลงานวิจัย ฝ่ายวิจัย จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ดวงจันทร์ อาภาวัชรุตม์. (2536). เชียงใหม่: เอกนครระดับภาค. เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
เติม วิภาคย์พจนกิจ. (2554). ประวัติศาสตร์อีสาน (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: สมาคมสังคมศาสตร์แห่งประเทศไทย.
เทศบาลนครอุบลราชธานี. (2561). เทศบัญญัติของประมาณรายจ่าย เทศบาลนครอุบลราชธานี พ.ศ. 2561. สืบค้นจาก http://www.cityub.go.th/New2017/file/Ordinance%20Legal%20Department/2017/10/2561-1.pdf
เทศบาลเมืองเดชอุดม. (2561). เทศบัญญัติของประมาณรายจ่าย เทศบาลเมืองเดชอุดม พ.ศ. 2561. สืบค้นจาก https://www.google.co.th/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&source= web&cd=1&ved=2ahUKEwjj4sH0y6HpAhX7yTgGHTd9C_0QFjAAegQIAhAB&url=http%3A%2F%2Fwww.detudomcity.go.th%2Flocal-development-plan%2Fcode-of-law%2Fitem%2Fdownload%2F524_20e956e0dad1545a06185 51444efd57f&usg=AOvVaw0l2DEvCQ1HVPdQe4ZW-a6u
เทศบาลเมืองพิบูลมังสาหาร. (2561). เทศบัญญัติของประมาณรายจ่าย เทศบาลเมืองพิบูลมังสาหาร พ.ศ. 2561. สืบค้นจาก http://phibuncity.go.th/2017/10/16/%e0%b9%80%e0%b8%97%e0%b8%a8%e0%b8%9a%e0%b8%b1%e0%b8%8d%e0%b8%8d%e0%b8%b1%e0%b8%95%e0%b8%b4%e0%b8%87%e0%b8%9a%e0%b8%9b%e0%b8%a3%e0%b8%b0%e0%b8%a1%e0%b8%b2%e0%b8%93%e0%b8%a3%e0%b8%b2%e0%b8%a2%e0%b8%88/
เทศบาลเมืองวารินชำราบ. (2561). เทศบัญญัติของประมาณรายจ่าย เทศบาลเมืองวารินชำราบ พ.ศ. 2561. สืบค้นจาก http://www.warincity.go.th/images/pdf/2018-1-18.pdf
ธเนศวร์ เจริญเมือง. (2540). การปกครองเมืองในสังคมไทย: กรณีเชียงใหม่เจ็ดศตวรรษ. เชียงใหม่: โครงการศึกษาการปกครองท้องถิ่น คณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ธเนศวร์ เจริญเมือง. (2547). รัฐศาสตร์ที่ยังมีลมหายใจ แนวคิดประชาธิปไตย การเมืองไทยและแผ่นดินแม่ (พิมพ์ครั้งที่2). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์คบไฟ.
ธเนศวร์ เจริญเมือง. (2550). การปกครองท้องถิ่นกับการบริหารจัดการท้องถิ่น อีกมิติหนึ่งของอารยธรรมโลก ภาคแรก จากยุคกรีกถึงยุคทุนนิยมตะวันตก. กรุงเทพ: โรงพิมพ์คบไฟ.
ธเนศวร์ เจริญเมือง. (2551). ดอกไม้ LDC บานสะพรั่ง: หนึ่งทศวรรษการกระจายอำนาจของรัฐไทย (พ.ศ. 2540—2550). ใน ก้าว (ไม่) พ้นประชานิยมกระจายอำนาจสู่ท้องถิ่น (น.9-56). กรุงเทพฯ: เอดิสันเพรส โปรดัก จำกัด.
ธเนศวร์ เจริญเมือง. (2560). พลเมืองกับสังคมประชาธิปไตย. กรุงเทพฯ: โครงการจัดพิมพ์คบไฟ.
ธนาคารออมสิน ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ จังหวัดอุบลราชธานี. (2558). ทะเบียนนิติบุคคลที่คงอยู่ และทุนจดทะเบียน จำแนกตามประเภทการจดทะเบียน เป็นรายอำเภอ พ.ศ. 2557. สืบค้นจาก ubon.old.nso.go.th/ubon/about/flowstat/economy/18.2.xls
ปฐวี โชติอนันต์. (2561). เหตุผล ความสำเร็จและยุทธวิธีการผนวกเมืองอุบลราชธานีให้กลายเป็นจังหวัดหนึ่งของสยาม ในช่วง (2425-2476). วารสารการบริหารการปกครอง, 7(2), 314-355.
ประหยัด หงส์ทองคำ. (2529). ปัญหาและแนวทางปรับปรุงประสิทธิภาพของการบริหารเทศบาลไทย. กรุงเทพฯ: เจ้าพระยาการพิมพ์.
ผู้จัดการออนไลน์. (2562). รถไฟ-รถทัวร์เมืองอุบลเพิ่มเที่ยวรถ รองรับแรงงานกลับทำงานส่วนกลาง. สืบค้นจาก https://mgronline.com/local/detail/9620000037080
พิชญ์ พงษ์สวัสดิ์. (2560). เมือง-กิน-คน: แถลงการณ์ว่าด้วยเรื่องนคราภิวัฒน์ การพัฒนาเมือง และสุขภาวะเมืองของไทย. นนทบุรี: ศูนย์ศึกษามหานครและเมือง มหาวิทยาลัยรังสิต.
โพสทูเดย์. (2556). เปิดเซ็นทรัลอุบลฯสุดคึกคัก. สืบค้นจาก https://www.posttoday.com/market/news/214628
ภิญญพันธุ์ พจนะลาวัณย์. (2558). กำเนิดประเทศไทย ภายใต้เผด็จการ. กรุงเทพฯ: มติชน.
มรุต วันทนากร. (2549). การเลือกตั้งผู้บริหารท้องถิ่นโดยตรง กับ เทศบาลไทย: บทสรุปสู่องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นไทยในภาพรวม. กรุงเทพฯ: มิสเตอร์ก๊อปปี้ พับบลิชชิ่ง จำกัด.
วัชรี ศรีคำ. (2557). แรงงานย้ายถิ่นเวียดนามในเขตเทศบาลเมืองอุบล. วารสารสังคมลุ่มน้ำโขง มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี, 10(1), 139-162.
วาสนา ศรีจำปา, และปิ่นวดี ศรีสุพรรณ. (2556). อยู่กับน้ำ: การจัดการปัญหาอุทกภัยของ ชุมชนหาดสวนสุข 1 จังหวัดอุบลราชธานี. วารสารศิลปะศาสตร์ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี, 9(1), 79-96.
สกลวรรณากร วรวรรณ, ม.จ., และสุนทรพิพิธ, พระยา. (2478). สากลเทศบาล. พระนคร: กระทรวงมหาดไทย.
สมศรี ชัยวณิชยา และคณะ. (2556) การเปลี่ยนแปลงทางสังคมของเมืองอุบลราชธานี ระหว่าง พ.ศ.2435-2520. (รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์ ไม่ได้ตีพิมพ์). มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี, อุบลราชธานี
สำนักงานคลัง จังหวัดอุบลราชธานี. (2562). งบประมาณจังหวัด-แผนงาน-กระทรวง-กรม พ.ศ. 2561. อุบลราชธานี: สำนักงานคลัง จังหวัดอุบลราชธานี. (อัดสำเนา).
สำนักงานสถิติ จังหวัดอุบลราชธานี. (2560). สถานพักแรม ห้องพัก ผู้เยี่ยมเยือน และรายได้จากการท่องเที่ยว เป็นรายจังหวัด ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ พ.ศ. 2559. อุบลราชธานี: สำนักงานสถิติ จังหวัดอุบลราชธานี. (อัดสำเนา).
สำนักงานสถิติ จังหวัดอุบลราชธานี. (2560). สถิติการขนส่งทางอากาศ พ.ศ. 2558. อุบลราชธานี: สำนักงานสถิติ จังหวัดอุบลราชธานี. (อัดสำเนา).
สำนักงานสถิติ จังหวัดอุบลราชธานี. (2560). ตารางสถิติทะเบียนนิติบุคคลที่คงอยู่ และทุนจดทะเบียน จำแนกประเภทการจดทะเบียน เป็นรายอำเภอ พ.ศ.2559. อุบลราชธานี: สำนักงานสถิติ จังหวัดอุบลราชธานี. (อัดสำเนา).
สำนักงานสถิติ จังหวัดอุบลราชธานี. (2560). สถิติการศึกษา การฝึกอบรม ศาสนา และวัฒนธรรมถึงสถิติสื่อมวลชน. อุบลราชธานี: สำนักงานสถิติ จังหวัดอุบลราชธานี. (อัดสำเนา).
สำนักงานสาธารณสุขจังหวัดอุบลราชธานี. (2554). จำนวนสถานพยาบาล คลินิกเอกชนในจังหวัดอุบลราชธานีแยกตามลักษณะสถานพยาบาล ปี 2554. สืบค้นจาก http://www.phoubon.in.th/data/data_all56/clinic.pdf
สำนักงานอุตสาหกรรมจังหวัดอุบลราชธานี. (2560). สรุปความเคลื่อนไหวการลงทุนอุตสาหกรรม จังหวัดอุบลราชธานี. สืบค้นจาก http://www.industry.go.th/ubonratchathani/index.php/activityreport/2559/22124-7-2559/file
อริสา จันทรบุญทา, และจิรัฐ เจนพึ่งพร. (2561). ความเป็นเมืองและนัยยะเชิงนโยบายของไทย. สืบค้นจาก https://www.bot.or.th/Thai/MonetaryPolicy/ArticleAndResearch/ FAQ/FAQ_128.pdf
Armstrong, Warwick. (1985). Theatres of accumulation: studies in Asia and Latin American urbanization. London: Methuen.
Dahl, Robert A. (1961). Who governs?: democracy and power in an American city. New Haven. Conn.: Yale University Press.
Duncan, S. and Goodwin, M. (1988). The Local State and Uneven Development. Cambridge: Polity Press.
McCargo, Duncan. (2002). Security, development and participation in Thailand: alternative currencies of legitimacy. Contemporary South - East Asia, 24(1).
Rajchagool, Chaiyan. (1994). The rise and fall of the Thai absolute monarchy: foundations of the modern Thai state from feudalism to peripheral capitalism. Bangkok: White Lotus.