The Formation of Political Capital Group in the Development of the Northern Thailand
Article Sidebar
Published:
Aug 16, 2021
Keywords:
Election Way of Life Examine the Politics
Main Article Content
Abstract
During the past decades, there has been change in Thailand’s social structure in many aspects, economy, occupation, and way of life. This has consequently brought about a new type of rural people which corresponds with the world’s transformation of economic structure. Hence, people in rural areas do not live separately from a whole society. Such transformation has not only shaped a lifestyle but has also constructed identity, emotion, and desire of people in rural areas which have never been the same. People have taken part in the politics through “election” since it is a significant mechanism to direct the “public policy”. They have entered to a political sphere as politic agents enthusiastically under diverse forms of relationships in order to negotiate with state as well as new forms of capital. This paper aims to examine the politics and political mobilization of political actors which is different from the study on the politics in institutional-structural perspective. The institutional-structural perspective has overshadowed multidimensional characters of the politics and has led to a myth and a trap of the binary opposition that obstructs an understanding about the politics in a thorough way. An approach to pay attention to practice of individual in everyday life, the ways she/he defines, feels and conceive the politics, shall help us to understand power relation in other dimensions.
Article Details
How to Cite
Samneang, C. . (2021). The Formation of Political Capital Group in the Development of the Northern Thailand. Journal of Politics and Governance, 11(2), 121–151. Retrieved from https://so03.tci-thaijo.org/index.php/jopag/article/view/254552
Section
Research Articles
References
คมชัดลึก. (2562). “กว๊านระอุเดือด! "ธรรมนัส" ปักธงคว่ำ "อรุณี" สายตรงนายใหญ่”. สืบค้นจาก http://www.komchadluek.net/news/scoop/357625
จามะรี เชียงทอง และคณะ. (2554). ชนบทไทย: เกษตรกรระดับกลางและแรงงานไร้ที่ดิน. เชียงใหม่: ภาควิชาสังคมวิทยาและมานุษยวิทยา คณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
จามะรี เชียงทอง. (2557ก). ชนบทไทย จากอดีตสู่อนาคต. เชียงใหม่ : แผนงานสร้างเสริมนโยบายสาธารณะที่ดี (นสธ.).
______. (2557ข). ทบทวนกรอบคิดเรื่องระบบอุปถัมภ์และความสำคัญของคนกลางทางการเมืองและเศรษฐกิจในการศึกษาชนบท. สังคมศาสตร์, 26(2), 59-92.
______. (2560). สังคมชนบทในโลกสมัยใหม่. เชียงใหม่ : คณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ฉัตรทิพย์ นาถสุภา. (2527). เศรษฐกิจหมู่บ้านในอดีต. กรุงเทพฯ: สร้างสรรค์.
______. (2529). บ้านกับเมือง. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์รุ่งเรืองสาส์น.
______. (2544). จากประวัติศาสตร์หมู่บ้านสู่ทฤษฏีสองระบบ. สุรินทร์: สถาบันราชภัฎสุรินทร์.
______. (2547). ความเป็นมาและสาระสำคัญของแนวคิดวัฒนธรรมชุมชน. กรุงเทพฯ: สถาบันพัฒนาองค์กรชุมชน.
ฉัตรทิพย์ นาถสุภา. (2553). การเป็นสมัยใหม่กับแนวคิดชุมชน. กรุงเทพฯ: สร้างสรรค์.
ชมัยโฉม สุนทรสวัสดิ์. (2521). การศึกษาเชิงประวัติศาสตร์เกี่ยวกับกิจการป่าไม้ภาคเหนือของไทยตั้งแต่ พ.ศ. 2439 ถึง พ.ศ. 2475. วิทยานิพนธ์อักษรศาสตร์มหาบัณฑิต ภาควิชาประวัติศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ชัยพงษ์ สำเนียง. (2551). พลวัตการสร้างและการรับรู้ประวัติศาสตร์เมืองแพร่ 2445-2550. (วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต). ภาควิชาประวัติศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
______. (2560ก). “พัฒนาการของกลุ่มทุนและเครือข่ายธุรกิจในภาคเหนือของประเทศไทย พ.ศ. 2446-ปัจจุบัน” ใน ศุภการ สิริไพศาล และชัยพงษ์ สำเนียง. (บรรณาธิการ). ความเปลี่ยนแปลงทางเศรษฐกิจและสังคมของไทยในปริทรรศน์ประวัติศาสตร์. กรุงเทพฯ: โครงการความเปลี่ยนแปลงทางเศรษฐกิจและสังคมของไทยในปริทรรศน์ประวัติศาสตร์ (สกว.).
______. (2560ข). พัฒนาการของกลุ่มทุนและเครือข่ายธุรกิจในภาคเหนือของประเทศไทย พ.ศ. 2446 - ปัจจุบัน. กรุงเทพฯ: โครงการความเปลี่ยนแปลงทางเศรษฐกิจและสังคมของไทยในปริทรรศน์ประวัติศาสตร์ (สกว.).
ชัยพงษ์ สำเนียง. (2561). พัฒนาการกลุ่มทุนการเมืองในภาคเหนือของประเทศไทย: การเปลี่ยนทุนเศรษฐกิจและวัฒนธรรมให้เป็นทุนการเมือง. วารสารพัฒนศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, 1(1), 1-53.
ชัยพงษ์ สำเนียง. (2562). พื้นที่การเมืองในชีวิตประจำวันและการต่อรองธรรมาภิบาลท้องถิ่น: กรณีศึกษาการจัดการทรัพยากรขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นภาคเหนือ. (ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต). สาขาสังคมวิทยาและมานุษยวิทยา คณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ชูขวัญ ถุงเงิน และสิริกร ไชยมา. (2542). เมืองแพร่บ้านเรา. แพร่: แพร่ไทย อุตสาหกรรมการพิมพ์.
ชูสิทธิ์ ชูชาติ. (2523). วิวัฒนาการเศรษฐกิจหมู่บ้านในภาคเหนือของประเทศไทย พ.ศ. 2394-2475. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
______. (2525). พ่อค้าวัวต่าง: ผู้บุกเบิกการค้าขายในหมู่บ้านภาคเหนือของประเทศไทย
(พ.ศ. 2398-2503). เชียงใหม่: วิทยาลัยครูเชียงใหม่.
______. (2549). พ่อค้าเรือหางแมลงป่องนายฮ้อยหลวงลุ่มแม่น้ำปิง (พ.ศ. 1839– 2504). เชียงใหม่: ศูนย์ศึกษาภูมิปัญญาท้องถิ่น.
เดลินิวส์. (2559). สุกิจ นิมมานเหมินทร์: หัวหน้าพรรคสหภูมิ. สืบค้นจาก
http://www.dailynews. co.th/article/370345
เดอะ พีเพิล. (2562). ณรงค์ วงศ์วรรณ บารมีไม่ถึง “ดวงดาว. สืบค้นจาก https://thepeople.co/ narong-wongwan-phrae-province/
ไทยรัฐออนไลน์. (2562). ส.ส.โหวตให้เขา 235 เสียง เปิดประวัติ "สมพงษ์ อมรวิวัฒน์" จากพรรคเพื่อไทย. สืบค้นจาก https://www.thairath.co.th/news/politic/1575780
ธวัช คำธิตา. (2541). กลยุทธ์และแนวทางในการดำเนินงานทางการเมืองของนายบุญเท่ง ทองสวัสดิ์. (วิทยานิพนธ์รัฐศาสตรมหาบัณฑิต) มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
นรนิติ เศรษฐบุตร. (ม.ป.ป.). บุญเท่ง ทองสวัสดิ์. สืบค้นจาก http://wiki.kpi.ac.th/index.php?
นิติ ภวัครพันธุ์. (2558). เรื่องเล่าเมืองไต : พลวัตของเมืองชายแดนไทย-พม่า. เชียงใหม่: ศูนย์อาเซียนศึกษา มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
นิติ ภวัครพันธุ์. (2558). เรื่องเล่าเมืองไต : พลวัตของเมืองชายแดนไทย-พม่า. เชียงใหม่: ศูนย์อาเซียนศึกษา มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ประวัติย่อ นายสมพงษ์ อมรวิวัฒน์. สืบค้นจาก https://www.ryt9.com/s/refb/200543 2529
ประเทือง นรินทรางกูล ณ อยุธยา. (2537). การจัดการที่ดินภายใต้ระบบการเกษตรแบบมีพันธสัญญา: ศึกษากรณีเกษตรกรผู้ปลูกพืชพาณิชย์ในเขตกิ่งอำเภอแม่วาง จังหวัดเชียงใหม่. เชียงใหม่: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ปลายอ้อ ชนะนนท์. (2530). นายทุนพ่อค้ากับการก่อและขยายตัวของระบบทุนนิยมในภาคเหนือของไทย พ.ศ. 2464-2523. กรุงเทพฯ: สถาบันวิจัยสังคม จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ผาสุก พงษ์ไพจิตร, บรรณาธิการ. (2549). การต่อสู้ของทุนไทย (เล่ม 1-2). กรุงเทพฯ: มติชน.
ผาสุก พงษ์ไพจิตร และสังศิต พิริยะรังสรรค์, บรรณาธิการ. (2535). รัฐ ทุน เจ้าพ่อท้องถิ่นกับสังคมไทย. กรุงเทพฯ: มูลนิธิฟรีดริช เอแบรท.
ผู้จัดการ. (2529, ตุลาคม) ฝ่ายค้านคุณภาพและความแค้น. สืบค้นจาก http://info.gotomanager.com
/news/printnews.aspx?id=9301
______. (2551). โค้งสุดท้ายศึก “อบจ.เชียงใหม่”ถล่มกันเละ“เจ้าหนุ่ย” ขึ้นป้ายโจมตีคู่แข่งทั่วเมือง. สืบค้นจาก https://mgronline.com/local/detail/9510000052674
ฝ่ายเศรษฐกิจการขนส่งและสื่อสาร. (ม.ป.ป.). รายงานการศึกษาเรื่อง รูปแบบการเคลื่อนย้ายและค่าใช้จ่ายในการขนส่งใบยาสูบ. กองเศรษฐกิจและคมนาคม สำนักงานปลัดกระทรวงคมนาคม. อัดสำเนา, 27-28.
พรรณี บัวเล็ก. (2545). ลักษณะของ นายทุนไทย ในช่วงระหว่าง พ.ศ. 2457- 2482: บทเรียนจากความรุ่งโรจน์สู่โศกนาฎกรรม. กรุงเทพฯ: พันธกิจ.
______. (2543). พัฒนาการทุนนิยมในประเทศไทย พัฒนาการทุนนิยมในประเทศไทย. วารสารมหาวิทยาลัยศิลปากร, 19-20(1), 9-39.
พัฒน์ ผาทอง. (2542). ชีวประวัติ. อนุสรณ์พระราชทานเพลิงศพนายพัฒน์ ผาทอง ณ สุสานป่าช้าจีน อ. เมือง จ.แพร่ ในวันเสาร์ที่ 12 มิถุนายน 2542.
ไพโรจน์ จันทรนิมิ และครรชิต ธำรงรัตนฤทธิ์. (2530). เชียงใหม่กึ่งศตวรรษ กงเกวียนกำเกวียน. นิตยสารผู้จัดการ. สืบค้นจาก http://info.gotomanager.com/news/details.aspx?id =2578
ภุชงค์ กันทาธรรม. (ม.ป.ป.). รักชาติแรงกล้านายทอง. สืบค้นจาก http://www.muangkhai.ac.th/
data_55757
รักฎา เมธีโภคพงษ์. (2560). นักการเมืองถิ่นจังหวัดลำพูน. กรุงเทพฯ: สถาบันพระปกเกล้า.
______. (2546). หนึ่งศตวรรษเศรษฐกิจชุมชนหมู่บ้านภาคเหนือ. กรุงเทพฯ: สร้างสรรค์.
รักฎา เมธีโภคพงษ์ และวีระ เลิศสมพร. (2551). นักการเมืองถิ่นจังหวัดเชียงใหม่. นนทบุรี: สถาบันพระปกเกล้า.
วศิน ปัญญาวุธตระกูล. (2542). การเปลี่ยนแปลงทางเศรษฐกิจในล้านนา กับการก่อตัวของสำนึกท้องถิ่น พ.ศ. 2459-2480. กรุงเทพฯ: ภาควิชาประวัติศาสตร์ คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วีระ เลิศสมพร. (2553). นักการเมืองถิ่นจังหวัดแม่ฮ่องสอน. กรุงเทพฯ: สถาบันพระปกเกล้า.
เวียงรัฐ เนติโพธิ์. (2552). ทุนเชียงใหม่. กรุงเทพฯ: Openbooks.
ศิลปวัฒนธรรม. (2562). “บุญเท่ง ทองสวัสดิ์” ส.ส.ไร้พ่ายชนะรวดทุกสมัย ทำอย่างไรถึงเป็นผู้แทนราษฎรนานสุดในไทย. สืบค้นจาก https://www.silpa-mag.com/history/ article_29691
สิทธิโชค ลางคุลานนท์. (2552). พัฒนาการและบทบาททางการเมืองของกลุ่มธุรกิจการเมืองในประเทศไทย. (วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต). คณะรัฐประศาสนศาสตร์ สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
สิริวรรณ สิรวณิชย์. (2552). ยุทธศาสตร์ของชาวบ้านในการพัฒนาเกษตรกรรมและการใช้ที่ดิน: กรณีศึกษาบ้านศรีเตี้ย อำเภอบ้านโฮ่ง จังหวัดลำพูน. สังคมศาสตร์, 21(1).
สิริลักษณ์ (ศักดิ์เกรียงไกร) สัมปัชชลิต. (2552). ต้นกำเนิดของชนชั้นนายทุนในประเทศไทย (พ.ศ.2398-2453 (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ : สร้างสรรค์.
แสน วงศ์วรรณ. (2526). ชีวประวัติ. ในอนุสรณ์พระราชทานเพลิงศพนายแสน วงศ์วรรณ วันเสาร์ ที่ 5 พฤศจิกายน 2526 ณ ฌาปนสถานประตูมาน เทศบาลเมืองแพร่ จ.แพร่.
อมรา พงศาพิชญ์ และปรีชา คุวินทร์พันธุ์, บรรณาธิการ. (2539). ระบบอุปถัมภ์. กรุงเทพฯ:
สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อคิน รพีพัฒน์, ผู้แต่ง. (2527). ประกายทอง สิริสุข, พรรณี ฉัตรพลรักษ์, ผู้แปล. สังคมไทยในสมัยต้นกรุงรัตนโกสินทร์ พ.ศ. 2325-2416. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, มูลนิธิตำราสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์.
อนุ เนินหาด. (2556). ซะปะเรื่องเก่า. หนังสือพิมพ์ไทยนิวส์ออนไลน์. สืบค้นจาก http://muslimchiangmai.net/index.php? topic=9891.0
อโณทัย วัฒนาพร. (2558). นักการเมืองถิ่นจังหวัดลำปาง. กรุงเทพฯ : สถาบันพระปกเกล้า.
อานันท์ กาญจนพันธุ์. (2533). วัฒนธรรมพ่อเลี้ยง: เลี้ยงใครใครเลี้ยง. สมุดสังคมศาสตร์, 12(3-4), 152-174.
โอเคเนชั่น (Oknation). (2554). สืบค้นจาก http://oknation.nationtv.tv/blog/vihokradio/ 2011/03/04/entry-1
Anek Laothamatas. (1992). Business associations and the new political economy of Thailand : from bureaucratic polity to liberal corporatism. Westview Press.
Bourdieu, P. (1997). ‘The Forms of Capital’ in Halsey. A.H., H. Lauder, P. Brown and A.S. Wells (eds). Education: Culture, Economy, Society. Oxford: Oxford University Press.
______. (1998). Practical Reason: On the Theory of Action. Cambridge. U.K.: Polity Press.
Nishizaki, Yoshinori. (2011). Political Authority and Provincial Identity in Thailand The Making of Banharn-buri. Ithaca, N.Y.: Southeast Asia Program Publications, Southeast Asia Program, cornell University.
Niti Pawakapan. (2003). Traders, kinsmen and trading counterparts: the rise of local politicians in north-western Thailand. The Australian Journal of Anthropology 14(3), 365-382.
Niti Pawakapan. (2003). Traders, kinsmen and trading counterparts: the rise of local politicians in north-western Thailand. The Australian Journal of Anthropology 14(3), 365-382.
Ockey, James. (2004). Making democracy : leadership, class, gender, and political participation in Thailand. Honolulu : University of Hawai'i Press.
Suehiro, Akira. (1989). Capital Accumulation in Thailand, 1855-1985. Tokyo: The Centre for East Asian Cultural Studies.
Turton, Andrew. (1976). Northern Thai Peasant Society: Twentieth Century
Transformations in Political and Jural Structures. The Journal of Peasant Studies, 3(3), 267-298.
Van Roy, E. (1965). Economic frontiers: a study of economies in the hills of north Thailand. Ph. D. University of Texas.
Walker, Andrew. (2012). Thailand's political peasants: power in the modern rural economy Madison. Wis.: University of Wisconsin Press.
จามะรี เชียงทอง และคณะ. (2554). ชนบทไทย: เกษตรกรระดับกลางและแรงงานไร้ที่ดิน. เชียงใหม่: ภาควิชาสังคมวิทยาและมานุษยวิทยา คณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
จามะรี เชียงทอง. (2557ก). ชนบทไทย จากอดีตสู่อนาคต. เชียงใหม่ : แผนงานสร้างเสริมนโยบายสาธารณะที่ดี (นสธ.).
______. (2557ข). ทบทวนกรอบคิดเรื่องระบบอุปถัมภ์และความสำคัญของคนกลางทางการเมืองและเศรษฐกิจในการศึกษาชนบท. สังคมศาสตร์, 26(2), 59-92.
______. (2560). สังคมชนบทในโลกสมัยใหม่. เชียงใหม่ : คณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ฉัตรทิพย์ นาถสุภา. (2527). เศรษฐกิจหมู่บ้านในอดีต. กรุงเทพฯ: สร้างสรรค์.
______. (2529). บ้านกับเมือง. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์รุ่งเรืองสาส์น.
______. (2544). จากประวัติศาสตร์หมู่บ้านสู่ทฤษฏีสองระบบ. สุรินทร์: สถาบันราชภัฎสุรินทร์.
______. (2547). ความเป็นมาและสาระสำคัญของแนวคิดวัฒนธรรมชุมชน. กรุงเทพฯ: สถาบันพัฒนาองค์กรชุมชน.
ฉัตรทิพย์ นาถสุภา. (2553). การเป็นสมัยใหม่กับแนวคิดชุมชน. กรุงเทพฯ: สร้างสรรค์.
ชมัยโฉม สุนทรสวัสดิ์. (2521). การศึกษาเชิงประวัติศาสตร์เกี่ยวกับกิจการป่าไม้ภาคเหนือของไทยตั้งแต่ พ.ศ. 2439 ถึง พ.ศ. 2475. วิทยานิพนธ์อักษรศาสตร์มหาบัณฑิต ภาควิชาประวัติศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ชัยพงษ์ สำเนียง. (2551). พลวัตการสร้างและการรับรู้ประวัติศาสตร์เมืองแพร่ 2445-2550. (วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต). ภาควิชาประวัติศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
______. (2560ก). “พัฒนาการของกลุ่มทุนและเครือข่ายธุรกิจในภาคเหนือของประเทศไทย พ.ศ. 2446-ปัจจุบัน” ใน ศุภการ สิริไพศาล และชัยพงษ์ สำเนียง. (บรรณาธิการ). ความเปลี่ยนแปลงทางเศรษฐกิจและสังคมของไทยในปริทรรศน์ประวัติศาสตร์. กรุงเทพฯ: โครงการความเปลี่ยนแปลงทางเศรษฐกิจและสังคมของไทยในปริทรรศน์ประวัติศาสตร์ (สกว.).
______. (2560ข). พัฒนาการของกลุ่มทุนและเครือข่ายธุรกิจในภาคเหนือของประเทศไทย พ.ศ. 2446 - ปัจจุบัน. กรุงเทพฯ: โครงการความเปลี่ยนแปลงทางเศรษฐกิจและสังคมของไทยในปริทรรศน์ประวัติศาสตร์ (สกว.).
ชัยพงษ์ สำเนียง. (2561). พัฒนาการกลุ่มทุนการเมืองในภาคเหนือของประเทศไทย: การเปลี่ยนทุนเศรษฐกิจและวัฒนธรรมให้เป็นทุนการเมือง. วารสารพัฒนศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, 1(1), 1-53.
ชัยพงษ์ สำเนียง. (2562). พื้นที่การเมืองในชีวิตประจำวันและการต่อรองธรรมาภิบาลท้องถิ่น: กรณีศึกษาการจัดการทรัพยากรขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นภาคเหนือ. (ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต). สาขาสังคมวิทยาและมานุษยวิทยา คณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ชูขวัญ ถุงเงิน และสิริกร ไชยมา. (2542). เมืองแพร่บ้านเรา. แพร่: แพร่ไทย อุตสาหกรรมการพิมพ์.
ชูสิทธิ์ ชูชาติ. (2523). วิวัฒนาการเศรษฐกิจหมู่บ้านในภาคเหนือของประเทศไทย พ.ศ. 2394-2475. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
______. (2525). พ่อค้าวัวต่าง: ผู้บุกเบิกการค้าขายในหมู่บ้านภาคเหนือของประเทศไทย
(พ.ศ. 2398-2503). เชียงใหม่: วิทยาลัยครูเชียงใหม่.
______. (2549). พ่อค้าเรือหางแมลงป่องนายฮ้อยหลวงลุ่มแม่น้ำปิง (พ.ศ. 1839– 2504). เชียงใหม่: ศูนย์ศึกษาภูมิปัญญาท้องถิ่น.
เดลินิวส์. (2559). สุกิจ นิมมานเหมินทร์: หัวหน้าพรรคสหภูมิ. สืบค้นจาก
http://www.dailynews. co.th/article/370345
เดอะ พีเพิล. (2562). ณรงค์ วงศ์วรรณ บารมีไม่ถึง “ดวงดาว. สืบค้นจาก https://thepeople.co/ narong-wongwan-phrae-province/
ไทยรัฐออนไลน์. (2562). ส.ส.โหวตให้เขา 235 เสียง เปิดประวัติ "สมพงษ์ อมรวิวัฒน์" จากพรรคเพื่อไทย. สืบค้นจาก https://www.thairath.co.th/news/politic/1575780
ธวัช คำธิตา. (2541). กลยุทธ์และแนวทางในการดำเนินงานทางการเมืองของนายบุญเท่ง ทองสวัสดิ์. (วิทยานิพนธ์รัฐศาสตรมหาบัณฑิต) มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
นรนิติ เศรษฐบุตร. (ม.ป.ป.). บุญเท่ง ทองสวัสดิ์. สืบค้นจาก http://wiki.kpi.ac.th/index.php?
นิติ ภวัครพันธุ์. (2558). เรื่องเล่าเมืองไต : พลวัตของเมืองชายแดนไทย-พม่า. เชียงใหม่: ศูนย์อาเซียนศึกษา มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
นิติ ภวัครพันธุ์. (2558). เรื่องเล่าเมืองไต : พลวัตของเมืองชายแดนไทย-พม่า. เชียงใหม่: ศูนย์อาเซียนศึกษา มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ประวัติย่อ นายสมพงษ์ อมรวิวัฒน์. สืบค้นจาก https://www.ryt9.com/s/refb/200543 2529
ประเทือง นรินทรางกูล ณ อยุธยา. (2537). การจัดการที่ดินภายใต้ระบบการเกษตรแบบมีพันธสัญญา: ศึกษากรณีเกษตรกรผู้ปลูกพืชพาณิชย์ในเขตกิ่งอำเภอแม่วาง จังหวัดเชียงใหม่. เชียงใหม่: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ปลายอ้อ ชนะนนท์. (2530). นายทุนพ่อค้ากับการก่อและขยายตัวของระบบทุนนิยมในภาคเหนือของไทย พ.ศ. 2464-2523. กรุงเทพฯ: สถาบันวิจัยสังคม จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ผาสุก พงษ์ไพจิตร, บรรณาธิการ. (2549). การต่อสู้ของทุนไทย (เล่ม 1-2). กรุงเทพฯ: มติชน.
ผาสุก พงษ์ไพจิตร และสังศิต พิริยะรังสรรค์, บรรณาธิการ. (2535). รัฐ ทุน เจ้าพ่อท้องถิ่นกับสังคมไทย. กรุงเทพฯ: มูลนิธิฟรีดริช เอแบรท.
ผู้จัดการ. (2529, ตุลาคม) ฝ่ายค้านคุณภาพและความแค้น. สืบค้นจาก http://info.gotomanager.com
/news/printnews.aspx?id=9301
______. (2551). โค้งสุดท้ายศึก “อบจ.เชียงใหม่”ถล่มกันเละ“เจ้าหนุ่ย” ขึ้นป้ายโจมตีคู่แข่งทั่วเมือง. สืบค้นจาก https://mgronline.com/local/detail/9510000052674
ฝ่ายเศรษฐกิจการขนส่งและสื่อสาร. (ม.ป.ป.). รายงานการศึกษาเรื่อง รูปแบบการเคลื่อนย้ายและค่าใช้จ่ายในการขนส่งใบยาสูบ. กองเศรษฐกิจและคมนาคม สำนักงานปลัดกระทรวงคมนาคม. อัดสำเนา, 27-28.
พรรณี บัวเล็ก. (2545). ลักษณะของ นายทุนไทย ในช่วงระหว่าง พ.ศ. 2457- 2482: บทเรียนจากความรุ่งโรจน์สู่โศกนาฎกรรม. กรุงเทพฯ: พันธกิจ.
______. (2543). พัฒนาการทุนนิยมในประเทศไทย พัฒนาการทุนนิยมในประเทศไทย. วารสารมหาวิทยาลัยศิลปากร, 19-20(1), 9-39.
พัฒน์ ผาทอง. (2542). ชีวประวัติ. อนุสรณ์พระราชทานเพลิงศพนายพัฒน์ ผาทอง ณ สุสานป่าช้าจีน อ. เมือง จ.แพร่ ในวันเสาร์ที่ 12 มิถุนายน 2542.
ไพโรจน์ จันทรนิมิ และครรชิต ธำรงรัตนฤทธิ์. (2530). เชียงใหม่กึ่งศตวรรษ กงเกวียนกำเกวียน. นิตยสารผู้จัดการ. สืบค้นจาก http://info.gotomanager.com/news/details.aspx?id =2578
ภุชงค์ กันทาธรรม. (ม.ป.ป.). รักชาติแรงกล้านายทอง. สืบค้นจาก http://www.muangkhai.ac.th/
data_55757
รักฎา เมธีโภคพงษ์. (2560). นักการเมืองถิ่นจังหวัดลำพูน. กรุงเทพฯ: สถาบันพระปกเกล้า.
______. (2546). หนึ่งศตวรรษเศรษฐกิจชุมชนหมู่บ้านภาคเหนือ. กรุงเทพฯ: สร้างสรรค์.
รักฎา เมธีโภคพงษ์ และวีระ เลิศสมพร. (2551). นักการเมืองถิ่นจังหวัดเชียงใหม่. นนทบุรี: สถาบันพระปกเกล้า.
วศิน ปัญญาวุธตระกูล. (2542). การเปลี่ยนแปลงทางเศรษฐกิจในล้านนา กับการก่อตัวของสำนึกท้องถิ่น พ.ศ. 2459-2480. กรุงเทพฯ: ภาควิชาประวัติศาสตร์ คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วีระ เลิศสมพร. (2553). นักการเมืองถิ่นจังหวัดแม่ฮ่องสอน. กรุงเทพฯ: สถาบันพระปกเกล้า.
เวียงรัฐ เนติโพธิ์. (2552). ทุนเชียงใหม่. กรุงเทพฯ: Openbooks.
ศิลปวัฒนธรรม. (2562). “บุญเท่ง ทองสวัสดิ์” ส.ส.ไร้พ่ายชนะรวดทุกสมัย ทำอย่างไรถึงเป็นผู้แทนราษฎรนานสุดในไทย. สืบค้นจาก https://www.silpa-mag.com/history/ article_29691
สิทธิโชค ลางคุลานนท์. (2552). พัฒนาการและบทบาททางการเมืองของกลุ่มธุรกิจการเมืองในประเทศไทย. (วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต). คณะรัฐประศาสนศาสตร์ สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
สิริวรรณ สิรวณิชย์. (2552). ยุทธศาสตร์ของชาวบ้านในการพัฒนาเกษตรกรรมและการใช้ที่ดิน: กรณีศึกษาบ้านศรีเตี้ย อำเภอบ้านโฮ่ง จังหวัดลำพูน. สังคมศาสตร์, 21(1).
สิริลักษณ์ (ศักดิ์เกรียงไกร) สัมปัชชลิต. (2552). ต้นกำเนิดของชนชั้นนายทุนในประเทศไทย (พ.ศ.2398-2453 (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ : สร้างสรรค์.
แสน วงศ์วรรณ. (2526). ชีวประวัติ. ในอนุสรณ์พระราชทานเพลิงศพนายแสน วงศ์วรรณ วันเสาร์ ที่ 5 พฤศจิกายน 2526 ณ ฌาปนสถานประตูมาน เทศบาลเมืองแพร่ จ.แพร่.
อมรา พงศาพิชญ์ และปรีชา คุวินทร์พันธุ์, บรรณาธิการ. (2539). ระบบอุปถัมภ์. กรุงเทพฯ:
สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อคิน รพีพัฒน์, ผู้แต่ง. (2527). ประกายทอง สิริสุข, พรรณี ฉัตรพลรักษ์, ผู้แปล. สังคมไทยในสมัยต้นกรุงรัตนโกสินทร์ พ.ศ. 2325-2416. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, มูลนิธิตำราสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์.
อนุ เนินหาด. (2556). ซะปะเรื่องเก่า. หนังสือพิมพ์ไทยนิวส์ออนไลน์. สืบค้นจาก http://muslimchiangmai.net/index.php? topic=9891.0
อโณทัย วัฒนาพร. (2558). นักการเมืองถิ่นจังหวัดลำปาง. กรุงเทพฯ : สถาบันพระปกเกล้า.
อานันท์ กาญจนพันธุ์. (2533). วัฒนธรรมพ่อเลี้ยง: เลี้ยงใครใครเลี้ยง. สมุดสังคมศาสตร์, 12(3-4), 152-174.
โอเคเนชั่น (Oknation). (2554). สืบค้นจาก http://oknation.nationtv.tv/blog/vihokradio/ 2011/03/04/entry-1
Anek Laothamatas. (1992). Business associations and the new political economy of Thailand : from bureaucratic polity to liberal corporatism. Westview Press.
Bourdieu, P. (1997). ‘The Forms of Capital’ in Halsey. A.H., H. Lauder, P. Brown and A.S. Wells (eds). Education: Culture, Economy, Society. Oxford: Oxford University Press.
______. (1998). Practical Reason: On the Theory of Action. Cambridge. U.K.: Polity Press.
Nishizaki, Yoshinori. (2011). Political Authority and Provincial Identity in Thailand The Making of Banharn-buri. Ithaca, N.Y.: Southeast Asia Program Publications, Southeast Asia Program, cornell University.
Niti Pawakapan. (2003). Traders, kinsmen and trading counterparts: the rise of local politicians in north-western Thailand. The Australian Journal of Anthropology 14(3), 365-382.
Niti Pawakapan. (2003). Traders, kinsmen and trading counterparts: the rise of local politicians in north-western Thailand. The Australian Journal of Anthropology 14(3), 365-382.
Ockey, James. (2004). Making democracy : leadership, class, gender, and political participation in Thailand. Honolulu : University of Hawai'i Press.
Suehiro, Akira. (1989). Capital Accumulation in Thailand, 1855-1985. Tokyo: The Centre for East Asian Cultural Studies.
Turton, Andrew. (1976). Northern Thai Peasant Society: Twentieth Century
Transformations in Political and Jural Structures. The Journal of Peasant Studies, 3(3), 267-298.
Van Roy, E. (1965). Economic frontiers: a study of economies in the hills of north Thailand. Ph. D. University of Texas.
Walker, Andrew. (2012). Thailand's political peasants: power in the modern rural economy Madison. Wis.: University of Wisconsin Press.