การศึกษาศักยภาพบุคลากรเพื่อเตรียมพร้อมเข้าสู่องค์กรแห่งความสุขในกลุ่มคลัสเตอร์ ภาคเหนือตอนล่าง (พิษณุโลก พิจิตร เพชรบูรณ์ และสุโขทัย)
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อให้ได้รายละเอียดเนื้อหาที่เหมาะสมในการเรียนวิชาองค์กรสร้างสุขภาคเหนือให้กับนักศึกษาระดับปริญญาตรี สาขาการบริหารธุรกิจเพื่อให้มีความพร้อมต่อการทำงานเข้าสู่องค์กรแห่งความสุขในกลุ่มคลัสเตอร์ภาคเหนือตอนล่าง (พิษณุโลก พิจิตร เพชรบูรณ์ และสุโขทัย) ผู้วิจัยได้ใช้การวิจัยเชิงคุณภาพ (Qualitative Research) ประกอบด้วยการสัมภาษณ์เชิงลึก (In-depth Interview) การสนทนากลุ่ม (Focus Group) และเทคนิคเดลฟาย (Delphi Technique) ทำการศึกษาในกลุ่มเป้าหมายที่เป็นผู้บริหารระดับสูงขององค์กร ผู้บริหารระดับกลาง-ล่าง และ ระดับปฏิบัติการ จำนวน 23 คน ผลการวิจัยพบว่าผู้เชี่ยวชาญให้ข้อคิดเห็นว่าควรมีความรู้เกี่ยวกับเรื่องต่าง ๆ ที่พร้อมต่อการทำงานในองค์กรแห่งความสุข บรรจุในหลักสูตรบริหารธุรกิจ สาขาการจัดการทรัพยากรมนุษย์ สรุปเป็นข้อค้นพบในวิชาองค์กรสร้างสุข โดยมีรายละเอียดเนื้อหาวิชาจำนวน 12 บทเรียนได้แก่ 1) เปิดใจ 2) เข้าใจธรรมชาติขององค์กร 3) อดทน คิดบวก ให้อภัย 4) วัฒนธรรมสร้างสุข 5) ผู้นำสร้างสุข 6) นโยบายสร้างสุข 7) รับมือกับคนยาก ๆ 8) การสื่อสารสร้างสุข 9) มองปัญหาให้ไม่เป็นปัญหา 10) การสร้างเป้าหมายร่วมกัน 11) คุณค่าในตนเอง 12) จิตสาธารณะ โดยทั้ง 12 บทเรียนในรายวิชานี้เป็นไปตามผู้เชี่ยวชาญที่ให้ความสำคัญ และคำนึงถึงความต้องการทั้งพนักงานและองค์กร ทั้งนี้เพื่อสร้างให้เกิดความผูกพัน และความรักในองค์กร ดังนั้นผลที่ได้จากการวิจัยในครั้งนี้สามารถนำไปถ่ายทอดให้กับนักศึกษาระดับปริญญาตรี หลักสูตรบริหารธุรกิจ สาขาการจัดการทรัพยากรมนุษย์เพื่อให้มีความพร้อมต่อการทำงานเข้าสู่องค์กรแห่งความสุขอันนำมาซึ่งความยั่งยืนขององค์กร
Article Details
References
จิรา เติมจิตรอารีย์ (2550). How to live happily. เข้าถึงเมื่อ 9 กันยายน 2556. สืบค้นจาก https://med.mahidol.ac.th/ramamental/generalknowledge/05222014-0813
ชัยวัฒน์ สุทธิรัตน์. (2552). สอนเด็กให้มีจิตสาธารณะ.จิตสำนึก-แง่สังคม. กรุงเทพฯ : วี พริ้นท์
ชาญวิทย์ วสันต์ธนารัตน์ และ ธีร์ธรรม วุฑฒิชัยแก้ว. (2559). มาสร้างองค์กรแห่งความสุขกันเถอะ ฉบับปรับปรุง พ.ศ.2559. กรุงเทพฯ : แอทโฟร์พรินท์.
ณัฏฐพันธ์ เขจรนันท์. (2541). การจัดการทรัพยากรมนุษย์. กรุงเทพฯ : ซีเอ็ดยูเคชั่น.
ดุษฎี โยเหลา และคณะ. (2550). การประเมินผลการดําเนินงานตามแผนกลยุทธของมหาวิทยาลัย ศรีนครินทรวโรฒิ รายงานการวิจัย. กรุงเทพฯ: กองแผนงานมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวโรฒ.
ถิตรัตน์ พิมพาภรณ์ และประสพชัย พสุนนท์ (2559) .องค์ประกอบความสุขในการทำงานของพนักงานระดับปฏิบัติการในธุรกิจโรงแรมเมืองพัทยา. วารสารวิชาการ Veridian Ejournal, Sipakorn University, 9(1),121-139.
ทองพันชั่ง พงษ์วารินทร์. (2560). คิดบวก (Positive Thinking) เพื่อทำให้การแก้ไขปัญหาง่ายขึ้น. สืบค้นเมื่อ 10 กรกฎาคม 2556. สืบค้นจาก https://www.hrcenter.co.th/ file/columns/hr_f_20170510 _142300.pdf
ธีระ ชัยยุทธยรรยง. (2542). การเสริมสร้างความรู้สึกเห็นคุณค่าในตนเอง. วารสารวิชาการ, 2(2), 69
บุญจง ขาวสิทธิวงษ์. (2550). Happy Workplace. Journal of Social Development, 9(2). สืบค้นจาก https://tci-thaijo.org/index.php/jsd/article/view/31228.
บุญญาภา แจ้งสี. (2544). การศึกษาเปรียบเทียบรูปแบบการอบรมเลี้ยงดูที่มีผลต่อความผูกพันใกล้ชิดการเห็นคุณค่าในตนเอง และการยอมรับตนเองของนักศึกษาที่พฤติกรรมเสี่ยง และไม่เสี่ยงของสถาบันเทคโนโลยีราชมงคล วิทยาเขตพระนครใต้. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต,มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
บุญธรรม กิจปรีดาบริสุทธิ์. (2540). ระเบียบวิธีการวิจัยทางสังคมศาสตร์. (พิมพ์ครั้งที่ 7) กรุงเทพฯ: เจริญผล.
ปิยะดา ศรประทุม. (2548). บรรยากาศองค์การและพฤติกรรมการเป็นสมชิกที่ดีขององค์การของ พนักงานบริษัทผลิตสื่อโทรทัศน์. สารนิพนธ์ศิลปะศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาจิตวิทยา อุตสาหกรรมและองค์การ, คณะครุศาสตร์อุตสาหกรรม, สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ
ผจญ เฉลิมสาร. (2540). Quality of work life. Productivity world, 2(7) 22-25. กรุงเทพฯ: โปรดักทิวิตี้เวิร์ด.
พยอม วงศ์สารศรี. (2538). องค์การและการจัดองค์การ. กรุงเทพ ฯ : สถาบันราชภัฏสวนดุสิต.
พันธวัช ภูผาพันธกานต์(2559.) คู่มือการสร้างสุขภาวะ: ซีโน พับลิชชิ่ง แอนด์ แพคเกจจิ้ง.
พิเชฐ ทรวงโพธิ์,วนัทนีย์ ภูมิภัทราคม และธีร์ธนิกษ์ ศิริโวหาร (2553).ความสัมพันธ์ระหว่างรูปแบบวัฒนธรรมองค์กร กับแรงจูงใจในการทำงานของบุคลากรกรมทรัพยากรน้ำบาดาล. วารสารบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์, 4(2),1-14
รัศมี ธันยธร. (2547). Six Thinking Hats and Lateral Thinking สืบค้นจาก http://www.creativitycenter.co.th/public-main.php
ลลิลธร มะระกานนท์. (2550). การศึกษาการรับรู้บรรยากาศองค์กร ซึ่งส่งผลต่อความผูกพัน ของพนักงานสายการผลิตในบริษัท เอกชน. สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ, ม.ป.ท
ลักขณา ศิรถรกุล,วาสนา อูปป้อ และจรูญลักษณ์ ป้องเจริญ .(2556) Happy workplace and quality of work life in nurse instructors at Praboromarajchanok Institute. วารสารวิทยาลัยพยาบาลพระปกเกล้า จันทบุรี, 24(1), 10-21.
วรวุฒิ กิจสิริวิศาล. (2553). วัฒนธรรมองค์กรออกแบบรถไฟฟ้าของ รฟม.:โครงการรถไฟฟ้าสายสีน้ำเงินส่วนต่อขยาย. วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตร์มหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยศิลปากร.
วิจารณ์ พานิช. (2550). คิดเชิงบวก. สืบค้นจาก http://www.gotoknow.org/blog/thaikm/16179.
ศูนย์ประสานงานเครือข่ายประชาคมอาเซียนด้านการสาธารณสุข. (2560). กรมอนามัยเน้น Health Literacy หวังคนไทยรอบรู้ด้านสุขภาพมุ่งสู่ประเทศไทย 4.0. เข้าถึงเมื่อ 17 สิงหาคม 2560 สืบค้นจาก http://10875.ahnckorat.com/index.php/13-pr/51-jkr
ศิรินันท์ กิตติสุขสถิต และคณะ.(2556). คุณภาพชีวิต การทำงาน และความสุข. สืบค้นจาก http://www.ipsr.mahidol.ac.th/ipsrbetaa/Fileupload/PDF/Report-File-405.pdf.
สถาบันเพิ่มผลผลิตแห่งชาติ. (2552). งานได้ผล คนเป็นสุข (Healthy organization productivity). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ตะวันออก.
สุธาสินี โพธิจันทร์. (2561). คนต้องพร้อมสำหรับองค์กรยุค 4.0 สืบค้นจาก https://www.ftpi.or.th /2018/21477
Gray, R. (2007). A Climate of success. Oxford: Elsevier.
Lyubomirsky, S., King, L. and Diener, E. (2005). The benefits of frequent positive affect: Does happiness lead to success? Psychological Bulletin, 131(6), 803–855.
Macmillan, T. T. (2012). The Delphi technique. Washington, D.C: ERIC Clearinghouse.