The policy implementation of the Council of Cultural Affairs A case study on the Sub-district cultural councils in Samutsakorn province

Main Article Content

พรรณสุภา โพธิ์ย้อย
ณัฐกริช เปาอินทร์

Abstract

The objective of this research is to study the success of the policy implementation of the council of cultural affairs. In this research, the sub-district cultural councils in Samutsakorn province were especially selected to study. Furthermore, the impact factors in this success are considered to suggest and improve the policy implementation associated to the cultural council. The methodology was used a combination between the quantitative and qualitative research. The study found that the achievement of the policy implementation of the council of cultural affairs is excellent level. However, this policy was executed a lack of the operation as a network with province and district level. Moreover, the procedures are also difficult operations due to the various affecting factors. The accomplishment in applying the cultural Council Policy depends on 4 important factors. These factors are sorted by the priority including the communications, the aims and the objectives of the policy, the personnel using the policy and the environment, respectively whereas the budget and the leader did not have a significant influence on the success. The cooperation between the cultural councils of the district government agencies, private sectors and citizen living in this area should be promoted and developed in order to reinforce the strengthen of the cultural councils by driving to occur the agreement. Also, the regulation ought to be officially set to apply together. In addition, the strategic planning should be defined evidently for improving the provincial cultural council and all sections of the council of cultural affairs should be supported to organize the project planning to ask for a budget support from the related authorities. By mean of such projects have to be required by the local community.

Article Details

How to Cite
โพธิ์ย้อย พ., & เปาอินทร์ ณ. (2018). The policy implementation of the Council of Cultural Affairs A case study on the Sub-district cultural councils in Samutsakorn province. Journal of Politics and Governance, 8(3), 132–151. Retrieved from https://so03.tci-thaijo.org/index.php/jopag/article/view/162248
Section
Research Articles

References

กล้า ทองขาว. (2534). การวิเคราะห์ปัจจัยี่มีผลต่อความสำเร็จของการนำโยบายสาธารณะไปปฏิบัติ: กรณีศึกษานโยบายรณรงค์เพื่อการรู้หนังสือแห่งชาติ. วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต
สาขาการบริหารการพัฒนา คณะรัฐประศาสนศาสตร์ สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
กิตติ บุนนาค. (2536). การนำนโยบายภาษีมูลค่าเพิ่มไปปฏิบัติ: การศึกษาวิเคราะห์เชิงปรากฏการณ์ในธุรกิจโรงแรม. วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต สาขาการบริหารการพัฒนา คณะรัฐประศาสนศาสตร์ สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
กรมส่งเสริมวัฒนธรรม กระทรวงวัฒนธรรม. (2559). แนวทางการจัดตั้งสภาวัฒนธรรมตาม
พระราชบัญญัติวัฒนธรรมแห่งชาติ พ.ศ. 2553 และกฎกระทรวงที่เกี่ยวข้องประจำปี พ.ศ. 2559. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์องค์การสงเคราะห์ทหารผ่านศึกในพระบรมราชูปถัมภ์.
นงนุช ป่าเขียว. (2546). การดำเนินงานและแนวทางพัฒนางานวัฒนธรรมจังหวัดลำปาง. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สถาบันราชภัฎลำปาง.
ปัญจนาภรณ์ แสนสุข. (2556). ปัจจัยการบริหารเพื่อการจัดการมีส่วนร่วมในการดำเนินงานของ คณะกรรมการสภาวัฒนธรรมจังหวัดหนองคาย. วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต.
มหาวิทยาลัยราชภัฎมหาสารคาม.
พระราชบัญญัติวัฒนธรรมแห่งชาติ พ.ศ. 2553
มยุรี อนุมานราชธน. (2554). การบริหารโครงการ. เชียงใหม่ : มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
เมธาพร คงคาน้อย. (2553). นโยบายและแนวทางส่งเสริมการปฏิบัติงานของสภาวัฒนธรรมใน
ประเทศไทย. วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาการศึกษาตลอดชีวิตและพัฒนามนุษย์บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปากร.
เรืองวิทย์ เกษสุวรรณ. (2551). การนำนโนบายไปปฏิบัติ. กรุงเทพฯ: บพิธการพิมพ์.
วันแรม สมบูรณ์สาร. (2548). บทบาทของคณะกรรมการสภาวัฒนธรรมอำเภอในจังหวัดนครปฐม.
วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาสังคมศาสตร์เพื่อการพัฒนา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม.
วรเดช จันทรศร. (2554). ทฤษฎีการนำนโยบายสาธารณะไปปฏิบัติ. กรุงเทพฯ: พริกหวานกราฟฟิค.
สายสวาท โสขวัญฟ้า. (2551). การประเมินประสิทธิผลในการดำเนินงานของสภาวัฒนธรรมจังหวัด
สมุทรปราการ ปีงบประมาณ 2547 – 2549. ปริญญานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต บันฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
สมบัติ ธำรงธัญวงศ์. (2552). นโยบายสาธารณะ : แนวความคิด การวิเคราะห์และกระบวนการ. กรุงเทพฯ: เสมาธรรม.
สมพร เฟื่องจันทร์. (2552). นโยบายสาธารณะ ทฤษฎีและการปฏิบัติ. กรุงเทพฯ : ออน อาร์ต ครีเอชั่น
สำนักงานคณะกรรมการวัฒนธรรมแห่งชาติ. (2547). คู่มือแนวทางปฏิบัติการดำเนินงานของสภาวัฒนธรรม. กรุงเทพฯ : องค์การรับส่งสินค้าและพัสดุภัณฑ์.
เอมอร โกลละสุต. (2545). ปัญหาการดำเนินงานของสภาวัฒนธรรมท้องถิ่น จังหวัดศรีษะเกษ.
วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
อิทธิชัย สีดำ. (2553). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อความสำเร็จในการนำนโยบายเสริมสร้างสันติสุขในพื้นที่จังหวัดชายแดนภาคใต้ไปปฏิบัติ : ศึกษากรณีผู้นำนโยบายไปปฏิบัติในจังหวัดปัตตานี. วารสารวิทยบริการ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์, 21(1), 86-109.
อรมณี สุนทรนนท์. (2552). ทัศนคติของผู้นำนโยบายไปสู่การปฏิบัติ ในกระบวนการนำนโยบายไปปฏิบัติของนโยบายการพัฒนาฝีมือแรงงาน. วิทยานิพนธ์ รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Eugene Bardach. (1977). Review: The Implementation Game: What Happens After a Bill Becomes a Law. Cambridge and London: MIT Press. 23(1)
Edwards, G. C. (1980). Implementing Public Policy. Washington DC: Confessional Quality Press.
Jeffrey L. Pressman and Aaron Wildavsky. (1973). Implementation. (3rd ed.). Publisher. University of California Pres.
Van Meter and Van Horn. (1975). The policy Implantation process: A conceptual framework. Administration and society. 6(4), 446 – 484.