Community Welfare Management: A Case Study of Honghee Vinllage, Yangtarad Sub-District, Yangtarad District, Kalasin Province

Main Article Content

คะนอง พิลุน

Abstract

The objective of this research is to study the model as well as to analyze (to study) the problem and the development of Community Welfare Management at Honghee Vinllage, Yangtarad Sub-District, Yangtarad District, Kalasin Province. The research is carry out by an In-depth interview method and focus group discussion from the key executives, government officers, welfare fund committees and leaders in the community, and underprivileged people. The results show that the model of Community Welfare Management base on 6 factors: 1)culture/religion 2) community enterprise 3) senior citizen 4) community finance 5) community development and 6) natural resource/environment. The local administration and government sector are also seen as key players in enhancing, supporting, facilitating and providing the consultation and the implementation for the learning process and the participation of the organization in the community.

Article Details

How to Cite
พิลุน ค. (2017). Community Welfare Management: A Case Study of Honghee Vinllage, Yangtarad Sub-District, Yangtarad District, Kalasin Province. Journal of Politics and Governance, 7(2), 283–295. Retrieved from https://so03.tci-thaijo.org/index.php/jopag/article/view/156796
Section
Research Articles

References

กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์. (2549). ทิศทางและรูปแบบการจัดสวัสดิการสังคมของประเทศไทย. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: ห้างหุ้นส่วนจำกัด เทพเพ็ญวานิสย์
กิติพัฒน์ นนทปัทมะดุลย์. (2548). นโยบายสังคมและสวัสดิการสังคม. กรุงเทพฯ: ด่านสุทธาการพิมพ์
ปัทมาวดี โพชนุกูลซูซูกิ. (2550). สวัสดิการชุมชนในประเทศไทย. สถาบันเสริมสร้างการเรียนรู้เพื่อชุมชนเป็นสุข (สรส.).
ไพรัช บวรสมพงษ์. (2553). การวิจัยเชิงปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วมเชิงประยุกต์ในการส่งเสริมการจัดสวัสดิการชุมชน กรณีศึกษาอำเภอลำลูก จังหวัดปทุมธานี. กรุงเทพฯ: คณะสังคมศาสตร์
มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ
ระพีพรรณ คำหอม. (2549). สวัสดิการสังคมกับสังคมไทย. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: พริกหวานกราฟฟิค
ณรงค์ เพ็ชรประเสริฐ. (2547). สวัสดิการสังคมฉบับชาวบ้าน: แนวคิด นโยบาย แนวทางปฏิบัติ. กรุงเทพฯ: เอดิสันเพรส โปรดักส์
สถาบันพัฒนาองค์กรชุมชน. (2552). คู่มือการดำเนินการโครงการสนับสนุนการจัดสวัสดิการชุมชน. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แอ๊ปป้า พริ้นติ้ง กรุ๊ป จำกัด
สุวัฒน์ คงแป้น. (2549). ชุมชนคนไท. กรุงเทพฯ: เคล็ดลับไทย.
สุเทพ เชาวลิต. (2527). สวัสดิการสังคม. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.
สุภากร เอี่ยมเสือ.(2553).การพัฒนารูปแบบการจัดสวัสดิการชุมชนโดยการมีส่วนร่วมของประชาชนตำบลหนองโน อำเภอเมือง จังหวัดมหาสารคาม. วิทยานิพนธ์ (ร.ม. การเมืองการปกครอง) มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
สำเริง เสกขุนทด. (2553). สวัสดิการชุมชนเครื่องมือสร้างความเข้มแข็งให้กับชุมชนท้องถิ่น:กรณีศึกษาตำบลหนองแวงโสกพระ จังหวัดขอนแก่น. วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพัฒนาสังคม บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
วันทนีย์ วาสิกะสินและสุรางค์รัตน์ วศินารมณ์ และกิติพัฒน์นนทปัทมะดุลย์. (2553).ความรู้ทั่วไปเกี่ยวกับสวัสดิการสังคมและสังคมสงเคราะห์. พิมพ์ครั้งที่7. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
อมรรัตน์ กลิ่นจันทร์.(2553). ความสามารถในการบริหารจัดการกองทุนสวัสดิการชุมชน ตำบลบางพูด อำเภอเมือง จังหวัดประทุมธานี. ขอนแก่น : มหาวิทยาลัยขอนแก่น.