การพัฒนาหลักสูตรอบรมอาชีพระยะสั้นสำหรับแรงงานนอกระบบ: กรณีศึกษาผลิตภัณฑ์สมุนไพรในนครปฐม
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อเพื่อพัฒนาหลักสูตรอบรมอาชีพระยะสั้นผลิตภัณฑ์สมุนไพรที่มีประสิทธิภาพ และเพื่อเสนอแนะแนวทางในการปรับปรุงหลักสูตร โดยใช้วิธีการวิจัยแบบผสมผสานการวิเคราะห์เชิงปริมาณและเชิงคุณภาพรวมถึงการมีส่วนร่วมของชุมชน โดยกำหนดกลุ่มเป้าหมายในการดำเนินการเป็นแรงงานนอกระบบจำนวน 10 คนในตำบลดอกรวกและตำบลห้วยพระ จังหวัดนครปฐม การวิจัยเริ่มจากการประเมินความต้องการและศักยภาพของชุมชน ซึ่งพบว่ามีวัตถุดิบสมุนไพรท้องถิ่นจำนวนมากที่เหมาะสมสำหรับการแปรรูปเพิ่มมูลค่า และผลผลิตจากโครงการหนึ่งตำบลหนึ่งมหาวิทยาลัย (U2T) นำมาซึ่งการพัฒนาหลักสูตรอบรมอาชีพระยะสั้นใช้เวลา 30 ชั่วโมง โดยเน้นทักษะการผลิต การตลาด และการเป็นผู้ประกอบการ โดยบูรณาการศาสตร์ต่าง ๆ ร่วมกัน ผลการวิจัยแสดงให้เห็นถึงการพัฒนาความรู้และทักษะของผู้เข้าร่วมอบรมอย่างมีนัยสำคัญ โดยมีข้อเสนอแนะให้เพิ่มเนื้อหาด้านการตลาดออนไลน์เพื่อเสริมรายได้ที่ยั่งยืน การวิจัยนี้เน้นย้ำถึงประสิทธิภาพของการอบรมวิชาชีพระยะสั้นที่ใช้ชุมชนเป็นฐานในการพัฒนาทักษะและการสร้างรายได้ สนับสนุนการพัฒนาเศรษฐกิจฐานรากและการเติบโตอย่างยั่งยืน
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กองทุนเพื่อความเสมอภาคทางการศึกษา. (2565). โครงการพัฒนาอาชีพและนวัตกรรมที่ใช้ชุมชนเป็นฐาน. สืบค้นเมื่อ 5 สิงหาคม 2567, จาก https://www.eef.or.th/funds/commu-inno/
กุลธิดา ทัศนพิทักษ์, นิภา แก้วศรีงาม, และ จิตชิน จิตติสุขพงษ์. (2559). การพัฒนาหลักสูตรการเรียนรู้ตลอดชีวิตเพื่ออนุรักษ์ภูมิปัญญาท้องถิ่น. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยราชภัฏยะลา, 11(2), 177-188.
ธนัณชัย สิงห์มาตย์. (2562). การสร้างมูลค่าเพิ่มผลิตภัณฑ์สมุนไพรของกลุ่มวิสาหกิจชุมชนในจังหวัดชัยภูมิ. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 38(3), 189-203.
ธนิดา อัศวยโยธิน. (2561). การตลาดออนไลน์ที่มีผลต่อพฤติกรรมการซื้อสินค้าออนไลน์ของผู้บริโภคในเขตอำเภอเมือง จังหวัดนครราชสีมา. นครราชสีมา: มหาวิทยาลัยราชภัฏนครราชสีมา.
ธัชกร ภัทรพันปี. (2560). การใช้สื่อดิจิทัลเพื่อการตลาดในธุรกิจยุคใหม่. วารสารการตลาดและนวัตกรรม, 10(1), 45-56.
ธัญญ์รวี ธรศิริปุณโรจน์, กฤษฎา ตันเปาว์, และ กัญญามน กาญจนาทวีกูล. (2562). กลยุทธ์การตลาดสู่ความสำเร็จของการประกอบธุรกิจผลิตภัณฑ์สปาผ่านช่องทางดิจิทัลในเขตกรุงเทพมหานครและปริมณฑล. วารสารสมาคมนักวิจัย, 24(1), 72-82.
สำนักงานปลัดกระทรวงการอุดมศึกษา วิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม. (2564). โครงการ U2T for BCG. 18 สิงหาคม 2567, จาก https://www.ops.go.th/main/index.php/th/e-magazine/82-u2t-for-bcg
สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2566). สรุปผลที่สำคัญการสำรวจแรงงานนอกระบบ พ.ศ. 2565. สืบค้นเมื่อ 18 สิงหาคม 2567, จาก http://www.nso.go.th/sites/2014/DocLib13/ด้านสังคม/สาขาแรงงาน/แรงงานนอกระบบ/2565/Full_report_65.pdf
อุดมเดช พลเยี่ยม และคณะ. (2562). การพัฒนาหลักสูตรระยะสั้นด้านการผลิตเคมีภัณฑ์ในครัวเรือน. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลพระนคร.
Fogarty, R. (1991). Ten Ways to Integrate Curriculum. Educational Leadership, 49(2), 61-65.
Homduang, A., Rittidet, P., & Junghan, S. (2024). Development of a community-based curriculum for the right occupations for enhancement of the market system and self-reliance of the community enterprises. Interdisciplinary Academic and Research Journal, 4(1), 635-654.
Komin, W., Thepparp, R., Subsing, B., & Engstrom, D. (2020). Covid-19 and its Impact on the Informal Sector Workers: a Case Study of Thailand. Asia Pacific Journal of Social Work and Development, 31(1–2), 80–88.
Korwatanasakul, U. (2021) Determinants, wage inequality, and occupational risk exposure of informal workers: A comprehensive analysis with the case study of Thailand (PIER Discussion Paper 160). Bangkok: PIER.
Mpuangnan, K. N., & Ntombela, S. (2023). Community voices in curriculum development. Curriculum Perspectives. Retrieved August 15, 2024, from https://doi.org/10.1007/s41297-023-00223-w
