Research and Development in Education
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The construction of a Knowledge–based Society for national development is the most important under the age of globalization. This rapid change needs to set a vision in policy development and consistent plans for the changing contexts over time. Changes in educational contexts, problems, and barriers might happen toward national education. The development of policy and planning in Research and Development in Education is the basic information for the right decisions.
Research and Development in Education is a research methodology that applies Research and Development principles to educational research for creating and inventing educational innovations. The productions will benefit the educational management system, curriculums and instructions, media and technology, and measurement and evaluation.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กฤษพงศ์ อยู่เย็น. (2561). รายงานการพัฒนารูปแบบกิจกรรมบูรณาการลูกเสือเพื่อส่งเสริมค่านิยมหลัก 12 ประการสำหรับนักเรียนในโรงเรียนบ้านสีสุก ห้วยโมง สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสกลนครเขต 2. สกลนคร: ศูนย์พัฒนาวิชาการและบริหารจัดการความรู้ สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาเขต 21.
ชีวิน จินดาโชติ. (2547). การพัฒนาหลักสูตรฝึกอบรมเรื่องการประเมินผลตามสภาพจริงของครูโรงเรียนประถมศึกษา (วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยศิลปากร.
เดชกุล มัทวานุกูล. (2555). รูปแบบการฝึกประสบการณ์วิชาชีพครู ขั้นเต็มรูป สำหรับนักศึกษาครู หลักสูตรครุศาสตรบัณฑิต (หลักสูตร 5 ปี) มหาวิทยาลัยราชภัฏสุรินทร์ (ดุษฎีนิพนธ์การศึกษาดุษฎีบัณฑิต). มหาวิทยาลัยบูรพา.
เดชกุล มัทวานุกูล. (2562). ปิดกล่องชอล์ก. รวมบทความวิชาการและบทความวิจัย. สุรินทร์: ส.พันธุ์เพ็ญ.
เดชกุล มัทวานุกูล. (2565). ผลการใช้วิธีการเรียนรู้แบบโครงงานเป็นฐานเพื่อพัฒนาหลักสูตรท้องถิ่นของนักศึกษาหลักสูตรครุศาสตรบัณฑิต มหาวิทยาลัยราชภัฏสุรินทร์. วารสารการบริหารนิติบุคคลและวรรณกรรมท้องถิ่น, 8(2), 283-296.
ธเนศ ขำเกิด. (2540). การวิจัยและพัฒนากระบวนการศึกษาที่มีคุณภาพ. วารสารเทคโนโลยี สมาคมส่งเสริมเทคโนโลยีไทย – ญี่ปุ่น, 24(13),156 – 158.
ธัญวดี มงคลพันธ์. (2544). การพัฒนารายการเทปวิดีทัศน์ฝึกอบรมครูประถมศึกษาเรื่อง รูปแบบการเรียนการสอนโดยยึดผู้เรียนเป็นศูนย์กลาง (สารนิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒประสานมิตร.
พฤทธิ์ ศิริบรรณพิทักษ์. (2531). การวิจัยและพัฒนาการศึกษา. รวมบทความที่เกี่ยวกับการวิจัยทางการศึกษา เล่ม 2, 11(4), 21-25.
ภัทรานิษฐ์ พรหมสุรินทร์. (2566). การพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้ที่ส่งเสริมทักษะความคิดสร้างสรรค์สำหรับวิชาแอโรบิคของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนมัธยมสาธิตวัดพระศรีมหาธาตุ. Journal of Roi Kaensarn Academi, 8(3), 49 – 66.
รัตนะ บัวสนธ์. (2559). การวิจัยแบบไร้กำแพงวิชาการ. วารสารราชพฤกษ์, 14 (1), 1–15.
วรางคณา พรเกาะ. (2565). การพัฒนาหลักสูตรสวนพฤกศาสตร์โรงเรียนเรื่องพรรณไม้ในท้องถิ่น สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5. วารสารสังคมศาสตร์และมานุษยวิทยาเชิงพุทธ, 7(2), 120-133.
วีรยุทธ ก้อนกั้น. (2560). การพัฒนาหลักสูตรฝึกอบรมเพื่อเสริมสร้างสมรรถนะการจัดการเรียนรู้ตามสภาพจริงของครูผู้สอน ระดับประถมศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสกลนครเขต 1. วารสารศิลปากรศึกษาศาสตร์วิจัย, 9(1), 216 -228.
