Family and Elderly Counseling
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
Elderly is the age of facing many crises such as retirement, death of spouse, family members, relatives or friends, dropping down of incomes, health problems. it is a more dependent period, so relationship model and the role of family members are very important. Family counseling and the psychology of the elderly, therefore aimed to help solving problems of family members and the elderly who have suffering to be able to change flexibly, and relieve suffering by oneself, realizing the truth of the nature of life according to the Buddhist dharma, understanding the suffering that happened to themselves and use wisdom to ponder until they understand cause of suffering loosened from adherence with an airy mind relieve suffering as well as being able to develop oneself to be ready in the threefold training covered mind, behaviour and feelings, protect one's life towards a wholesome path and useful by using the concept and theory of Buddhist counseling psychology with techniques, stages and process of counseling.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพฯ: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
คณาจารย์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2555). พุทธวิธีการสอน.พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระเทพเวที (ป.อ. ปยุตฺโต). (2534). พุทธศาสน์กับการแนะแนว. กรุงเทพฯ: กองทุนวุฒิธรรมเพื่อการศึกษา และปฏิบัติธรรม.
พระเทพเวที (ป.อ. ปยุตฺโต). (2532). เทคนิคการสอนของพระพุทธเจ้า. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระธรรมโมลี (ทองอยู่ ญาณวิสุทฺโธ). (2550). การศึกษาเปรียบเทียบแนวคิดเรื่องสุขภาพแบบองค์รวมในพระพุทธศาสนาเถรวาทกับแนวคิดตะวันตก (สารนิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต). มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
เพลิศพรรณ แดนศิลป์. (2550). ผลการปรึกษาจิตวิทยาแบบกลุ่มโยนิโสมนสิการที่มีต่อปัญญาในภาวะความสัมพันธ์เชื่อมโยง และภาวะความเปลี่ยนแปลง (วิทยานิพนธ์ศิลปะศาสตร์ดุษฎีบัณฑิต). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ประทีป พืชทองหลาง. (2556). รูปแบบการปรึกษาเชิงพุทธตามหลักกัลยาณมิตร (ดุษฎีนิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต). มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
วันวิสาข์ ทิมมานพ. (2559). กระบวนการพุทธจิตวิทยาการปรึกษาเพื่อพัฒนาพฤติกรรมสุขภาพเชิงบวกของผู้ติดเชื้อเอชไอวี โรงพยาบาลนพรัตนราชธานี (วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต). มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
ศรีเรือน แก้วกังวาน. (2540). จิตวิทยาพัฒนาการชีวิตทุกช่วงวัย. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
โสรีย์ โพธิ์แก้ว. (2553). จากจิตวิทยาสู่พุทธธรรม. นครปฐม: บริษัท วี.พริ้นท์ จำกัด.
อาภา จันทรสกุล. (2535). ทฤษฎี และวิธีการให้คำปรึกษา. พิมพ์ครั้งที่ 4. กรุงเทพฯ: ภาควิชาจิตวิทยาการศึกษา และแนะแนว มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
De Silva. P. (1993). Buddhism and counseling. British Journal of Guidance and Counselling, 21(1),30-34.
V.C. Good. (1993). Dictionary of Education. New York: McGraw – Hill Book Company.
C.H. Patterson. (1973). Theories of Counseling and Psychotherapy. 2nd ed .New York: Harper & Row, Publisher.
Allen E Ivey. and Lynn Synek Dawning. (1980). Counseling and Psychotherapy: Skills. Theories and practices. New Jersey: Prentice-Hall, Inc.
Richard S. Sharf. (2012). Theories of Psychotherapy and Counseling Concepts and Cases. 5thed. CA: A Division of Cengage Learning, Inc.
