Diversity of Human Beings in the Dimension of Positive Psychology for Learner Development
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
Individual difference is the one of human natures that show that all human beings are not the same. The starting point of this study is to survey individual differences to compare differences and then place the individual in the professional world. Therefore, it often causes controversy. After 2000, the concept of positive psychology emerged. It emphasized the satisfaction of behaviors creating value, goodness, and creativity. It was causing happiness to individuals and society. The concept of diversity is aimed at accepting differences among the people in the community, promoting equality and human rights for peaceful coexistence. Human development at present, therefore, focuses on managing human diversity for the cost of living and occupation. The context of an educational institution where teachers use human diversity, is a dimension of positive psychology, to develop learners, will enable effective learning management and support for the learners. Developing learners according to concept of human diversity is, therefore, a challenge for teachers in today's world.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กณิกนาฏ รักรอด สุทธิรักษ์. (2558). การบริหารความหลากหลายในกระบวนการบริหารทรัพยากรมนุษย์ (การค้นคว้าอิสระปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
กันยา สุวรรณแสง. (2554). จิตวิทยาทั่วไป. (พิมพ์ครั้งที่ 6). กรุงเทพฯ: รวมสาส์น.
กุลิสรา จิตรชญาวณิช. (2563). การจัดการเรียนรู้. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เจษฎา บุญมาโฮม. (2564). มนุษยสัมพันธ์สำหรับครู: จิตวิทยาสัมพันธภาพเชิงกระบวนทัศน์. นครปฐม: สไมล์ พริ้นติ้ง&กราฟิกดีไซน์.
ฉายา อินทรักษ์. (2560). เอกสารประกอบการเรียนรู้เรื่องการบริหารบุคคลบนความหลากหลาย. นครศรีธรรมราช: สำนักงานป้องกันควบคุมโรคที่ 11.
ชีรา ทองกระจาย. (2561). หน่วยที่ 5 ความเท่าเทียมกันทางเพศสภาพ ใน เอกสารการสอนชุดวิชาการพัฒนามนุษย์ในบริบทโลก. นนทบุรี: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
นันท์ชัตสัณห์ สกุลพงศ์. (2565). จิตวิทยาเชิงบวก: หลักการพื้นฐานและการประยุกต์. กรุงเทพฯ: โรจน์พริ้นท์ติ้ง.
ประไพศรี ธรรมวิริยะวงศ์. (2559). การจัดการความหลากหลายของบุคลากรในองค์กร. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยกรุงเทพธนบุรี, 5(2), 1-12.
ปริยานุช วุฒิ ชูประดิษฐ์ และสุภัทร ชูประดิษฐ์. (2565). จิตวิทยาเชิงบวก: กลยุทธ์เพื่อพัฒนาผู้เรียนในศตวรรษที่ 21. วารสารสังคมศาสตร์และมนุษยวิทยาเชิงพุทธ, 7(1), 1-14.
พนิดา นิลอรุณ จิราวรรณ คงคล้าย และเฉลิมชัย กิตติศักดิ์นาวิน. (2560). การบริหารความหลากหลายกับประสิทธิผลของทีมงาน. วารสารบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ในพระบรมราชูปถัมภ์, 11(1), 234-245.
พิชิตชัย เจริญกุล. (2558). ความสัมพันธ์ระหว่างทุนทางจิตวิทยา ความพึงพอใจในงาน การรับรู้การสนับสนุนจากองค์การกับความสุขในที่ทำงานของชายผู้มีเพศวิถีแบบชายรักชายโดยมีการรับรู้การยอมรับความหลากหลายทางเพศเป็นตัวกำกับ (วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
วราภรณ์ จงสกุล. (2562). จิตวิทยาการตอบสนองเพื่อการเข้าใจตัวเองและผู้อื่น. สืบค้นเมื่อ 1 พฤษภาคม 2562, จาก https://www.gminds.com.
วีรพล แสงปัญญา. (2561). จิตวิทยาการเรียนการสอน. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ศรีสมร สุริยาศศิน. (2560). ความแตกต่างระหว่างบุคคลและโลกของงาน. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
ศศิธร สังข์ประสิทธิ์. (2556). เอกสารประกอบการสอนรายวิชาจิตวิทยาการศึกษา. นครราชสีมา: คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครราชสีมา.
ศิริวรรณ วณิชวัฒนวรชัย. (2559). การจัดการเรียนรู้ที่เน้นความแตกต่างระหว่างบุคคล: Differentiated Instruction. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร, 13(2), 65-75.
ศูนย์จิตวิทยาการศึกษา. (2559). การพัฒนากรอบความคิด: Growth mindset. กรุงเทพฯ: มูลนิธิยุวสถิรคุณ.
สดใส คุ้มทรัพย์อนันต์. (2561). กลุ่มครอบครัวบำบัดแนวแซทเทียร์. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
สมพงษ์ จิตระดับ. (2561). ฟังเสียงเด็กเป็น. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Graber, C. B. (2006). The new UNESCO convention on cultural diversity: counterbalance to the WTO? Journal of International Economic Law, 9(3), 553-574.
Grasha, A. and Reichmann, S. (1975). Workshop handout on Learning Styles. Ohio: Faculty Resource,University of Cincinnati.
Hiles, D. R. (2007). Human diversity and the meaning of difference. In Paper presented at 10th European Congress of Psychology (3-6 July pp. 1-11). Prague, CZ: Union of Psychologists Associations of the Czech Republic.
Law, Ho. (2013). The Psychology of Coaching, Mentoring and Learning. WestSussex: Wiley Blackwell.
Sdorow, L. M., Rickabaugh, C. A. & Adrienne, J. B. (2019). Psychology. New York: McGraw-Hill. Lnc.
