The relationship between Authoritative Nurture and the Buddhist Behaviors of adolescents in Ayutthaya province with The Religious Faith as a Moderator
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This study was conducted with its 3 significant objectives : 1) to study the concepts and theories of authoritative nurture and the Buddhist behaviors. 2) to study the relationship between the authoritative nurture and the Buddhist behaviors of adolescents in Ayutthaya province with the religious faith as a moderator. This research is Correlational Studies. The sample group is 481 junior high school students in Ayutthaya province. The data was collected by using a questionnaire consisting of Personal information, The authoritative nurture questionnaire with reliability = .808, the Buddhist behaviors questionnaire with reliability = .840, the religious faith questionnaire with reliability = .834. Data analysis was conducted by using the Pearson's Product Moment Correlation Coefficient, Multiple regression analysis (Enter) Hierarchical Multiple Regression Analysis and test of the moderation effects with PROCESS program.
The research results found that authoritative nurture positively correlated with the Buddhist behaviors statistically significant (r =.321***, p < .01) and the religious faith is a moderator on the relationship between authoritative nurture and the Buddhist behavior (ß = .774*, ∆R2 = .233).
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
จิราพร เพชรดำ, นายไพบูลย์ แย้มกสิกร และคณะ. (2554). ปัจจัยเสี่ยงที่มีผลต่อพฤติกรรมเบี่ยงเบนของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้นกรณีศึกษาจังหวัดนครนายก (รายงานวิจัย). สำนักงานวัฒนธรรมจังหวัดนครนายก.
พนม เกตุมาน. (2550). พัฒนาการวัยรุ่น. ค้นเมื่อ 12 ตุลาคม 2563, จาก https://www.psyclin.co.th/new_page_56.htm
พรรณทิพย์ ศิริวรรณบุศย์, ธีระพร อุวรรณโณ, เพ็ญพิไล ฤทธาคณานนท์, สุภาพรรณ โคตรจรัส, คัดนางค์ มณีศรี และ พรรณระพี สุทธิวรรณ. (2545). การศึกษารูปแบบความสัมพันธ์ระหว่างพฤติกรรมของคนไทยกับกระบวนการทางสังคมประกิตของครอบครัวในปัจจุบันที่เอื้อต่อการพัฒนาประเทศ. (รายงานวิจัย). คณะจิตวิทยา: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พระธรรมปิฎก. (2544). ปฏิบัติธรรมให้ถูกทาง. กรุงเทพฯ: มูลนิธิพุทธธรรม.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต). (2546). พัฒนาการแบบองค์รวมของเด็กไทยฯ. พิมพ์ครั้งที่ 1, กรุงเทพฯ: ธรรมสภา.
พระราชวรมุนี (ประยุทธ์ ปยุตโต). (2528). การพัฒนาจริยธรรม. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์สหธรรมิก.
พระราชวรมุนี (ประยุทธ์ ปยุตฺโต). (2538). พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์. กรุงเทพฯ: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระสาสนโสภณ (พิจิตร ตวณฺโณ). (2554). กฎแห่งกรรม.นครปฐม: โรงพิมพ์มหามกุฏราชวิทยาลัย.
พระโสภณมหาเถระ (มหาสีสยาดอ). (2557). ธัมมจักกัปปวัตนสูตร. (พระพรหมโมลี (สมศักดิ์ อุปสโม). ตรวจชำระ พระคันธสาราภิวงศ์ แปลและเรียบเรียง). กรุงเทพฯ: หจก.ประยูรสาส์นไทยการพิมพ์.
พระโสภณมหาเถระ (มหาสีสยาดอ). (2557). ธัมมจักกัปปวัตนสูตร. กรุงเทพฯ: หจก.ประยูรสาส์นไทย การพิมพ์.
พุทธทาสภิกขุ. (2525). อิทัปปัจจยตา. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ธรรมสภา.
มนัสวี ภู่เผ่าพันธุ์. (2559). แผนยุทธศาสตร์กรมพินิจและคุ้มครองเด็กและเยาวชน ปี พ.ศ. 2559 – 2562. วารสารกรมพินิจและคุ้มครองเด็กและเยาวชน เพื่อเผยแพร่ข่าวสารในกระบวนการยุติธรรมเด็กและเยาวชน สารพินิจ, 14(2), 16.
แม่ชีกนกวรรณ ปรีดิ์เปรม. (2563). ผลของการสวดมนต์และการฟังบทสวดมนต์ที่มีต่อความวิตกกังวลในการสอบของนักเรียนมัธยมศึกษาปีที่ 4 ที่มีความศรัทธาในพุทธศาสนาต่างกัน. (ดุษฎีนิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต).มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
ศรีเพ็ญ สิงห์แก้ว. (2561). หลักพุทธธรรมเพื่อการส่งเสริมพัฒนาการบุตรของหน่วยสาธิต การสร้างเสริมสุขภาพเด็กเล็ก คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่. สืบค้น 8 พฤศจิกายน 2563, จากhttp://www.ojs.mcu.ac.th/ index.php/jbscm/article/download/2933/2468
ศูนย์เทคโนโลยสาระสนเทศ กรมพินิจคุ้มครองเด็กและเยาวชน. (2557). จำนวนคดีเด็กและเยาวชนที่ถูกดำเนินคดีโดยสถานพินิจฯ ปี 2557 จำแนกตามฐานความผิดเป็นรายสถานพินิจฯ. ค้นเมื่อ 12 ตุลาคม 2563, จาก http://www2.djop.moj.go.th/info_act/images/9-1-2.pdf
ศูนย์เทคโนโลยีสารสนเทศ กรมพินิจและคุ้มครองเด็กและเยาวชน. (2559). จำนวนคดีเด็กและเยาวชนที่ถูกดำเนินคดีโดยสถานพินิจฯ ทั่วประเทศ จำแนกตามฐานความผิดตั้งแต่ปี พ.ศ.2554-2558.ค้นเมื่อ 12 ตุลาคม 2563, จากhttp://www.djop.go.th/stat/statbetween2008-2011/item/303
สมสุข นิธิอุทัย. (2554). การพัฒนาเยาวชนตามแนวพุทธในสังคมไทย (วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
หลวงเทพดรุณานุศิษฏ์. (2518). ธาตุปฺปทีปิถา. กรุงเทพฯ: มหามกุฎราชวิทยาลัย.
Baron, R. M., & Kenny, D. A. (1986). The moderator-mediator variable distinction in social psychological research: Conceptual, strategic, and statistical consideration. Journal of Personality and Social Psychology, 51(6), 1173-1182.
Baumrind, D (1978). Parental disciplinary patterns and social competence in children. (Research Article). Youth and Society: Institute of Human Development University of Califonia Berkeley.
Hayes,H.F. (2018).The PROCESS macro for SPSS and SAS. Retrieved March 10, 2021, from http://www.processmacro.org/download.html