การจัดการเรียนรู้ที่คำนึงถึงความแตกต่างของผู้เรียนที่มีความต้องการการดูแลพิเศษ ตามหลักพุทธจิตวิทยา
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การจัดการเรียนรู้ที่คำนึงถึงความแตกต่างของผู้เรียนที่มีความต้องการการดูแลพิเศษตามหลักพุทธจิตวิทยา เป็นแนวทางสำหรับบุคลากรทางการศึกษาที่สามารถจะนำไปปรับใช้หรือประยุกต์เข้ากับการทำงานของตนเอง เพื่อส่งเสริมและพัฒนาศักยภาพผู้เรียนที่มีความต้องการการดูแลพิเศษ ประกอบด้วย 1) ผู้สอนต้องเป็นกัลยาณมิตรเป็นผู้ที่มีความรักและเมตตาผู้เรียน มีความอดทนที่จะบ่มเพาะพัฒนาผู้เรียนอย่างต่อเนื่อง
โดยมุ่งผลความดีงามต่อผู้เรียนเป็นสำคัญ 2) กระบวนการเรียนรู้ประกอบด้วยปัญญา 3 ได้แก่ สุตมยปัญญาเป็นกระบวนการที่เน้นให้ผู้เรียนได้รับรู้ถึงความรู้สึกที่หวังดีปรารถนาดีต่อผู้เรียน จินตามยปัญญาเป็นกิจกรรมที่กระตุ้นให้เกิดการคิดวิเคราะห์ และส่งเสริมภาวะอารมณ์ทีดีของผู้เรียน และสุดท้ายคือ ภาวนามยปัญญาเป็นส่งเสริมการฝึกทักษะจากการปฏิบัติจริง คือให้ผู้เรียนมีประสบการณ์ตรง และ 3) พัฒนาผู้เรียนแบบองค์รวมที่ไม่ใช่แค่ให้เรียนรู้ในห้องเรียนเท่านั้นแต่กระบวนการจะต้องส่งเสริมผู้เรียนทั้งด้าน 1) ฐานกาย คือ มีร่างกายแข็งแรง มีทักษะการใช้ร่างกายที่ดี และดูแลสุขภาพกายดี 2) ฐานจิตใจ ส่งเสริมให้เกิดการจัดการอารมณ์ที่เหมาะสม ควบคุมอารมณ์ตนเองได้ เข้าใจสภาวะจิตตนเองที่เกิดขึ้นและรู้จักวิธีแสดงออกอย่างสมควร 3) ฐานสังคม เป็นการสร้างความร่วมมือที่ทุกฝ่ายควรมีส่วนในการส่งเสริมเด็กที่ต้องการการดูแลพิเศษ และฝึกทักษะการเข้าสังคม การทำงานเป็นทีม บทบาทหน้าที่อันเหมาะสมสำหรับตนเอง และ 4) ฐานปัญญา คือการเรียนรู้ที่จะใช้ชีวิตอย่างมีความสุข พัฒนาตนเองด้วยการศึกษา แก้ไขและพัฒนาตนเองได้อย่างที่ตนเองต้องการ เรียนรู้อยู่เสมอ และพิจารณาอย่างถี่ถ้วนก่อนตัดสินใจ
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กรองทอง จุลิรัชนีกร. (2554). การจัดการศึกษาสำหรับเด็กที่มีความต้องการพิเศษระดับปฐมวัย.กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). พระราชบัญญัติการจัดการศึกษาสำหรับคนพิการ พ.ศ. 2551. สืบค้นเมื่อ
เมษายน 2566, จาก https://www.moe.go.th/backend/wp-content/uploads/2020/10/1.-พรบ.-การจัดการศึกษา-ฉ1.pdf.
เกยูร วงศ์ก้อม. (2548). ความรู้ทั่วไปเกี่ยวกับการศึกษาพิเศษ. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนดุสิต.
จริยา ตรุษฎี. (2562). แนวทางการจัดการเรียนร่วมสำหรับเด็กที่มีความต้องการพิเศษในโรงเรียนประถมศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสระบุรี เขต 2 (วิทยานิพนธ์ศึกษาศาตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี.
จรีลักษณ์ รัตนาพันธ์. (2553). การจัดการศึกษาสำหรับนักเรียนที่มีความต้องการพิเศษ. วารสารศึกษาศาสตร์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช, 3(1), 1-7.
ดนัย ไชยโยธา. (2552). พจนานุกรมพุทธศาสน์. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.
ดารณี ศักดิ์ศิริผล และบัณฑิตา ลิขสิทธิ์. (2561). การเตรียมความพร้อมให้แก่ผู้เรียนที่มีความต้องการพิเศษเข้าสู่อาชีพ. วารสารวิชาการอุตสาหกรรมศึกษา, 12(2), 25-33.
ทวีศักดิ์ สิริรัตน์เรขา. (2562). การศึกษาพิเศษ. สืบค้นเมื่อ 3 เมษายน 2566, จาก http://www.happy homeclinic.com/specialeducation.htm
นารีรัตน์ เจริญเดช. (ม.ป.พ.). ความหมายและหลักการการจัดการศึกษาพิเศษ. สืบค้นเมื่อ 3 เมษายน 2566, จาก http://elearning.psru.ac.th/courses/232/k1.1.pdf
ประภาศรี นันท์นฤมิต. (2564). การช่วยเหลือระยะแรกเริ่มสำหรับเด็กที่มีความต้องการพิเศษ. วารสารการจัดการทางการศึกษาปฐมวัย, 3(1), 51-70.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตฺโต). (2548). สุขภาวะองค์รวมแนวพุทธ. กรุงเทพฯ: สหธรรมิก.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตฺโต). (2550). หลักก่อนแล้วศึกษาและสอนให้ได้ผล. กรุงเทพฯ: พิมพ์สวย.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตฺโต). (2553). รู้หลักก่อนแล้วศึกษาและสอนให้ได้ผล. กรุงเทพฯ: พิมพ์สวย.
พัทธนันท์ วงษ์วิชยุตม์. (2550). ความรู้ทั่วไปเกี่ยวกับการศึกษาพิเศษ. กำแพงเพชร: มหาวิทยาลัยราชภัฏกำแพงเพชร.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539).พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพฯ:มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
วีซานา อับดุลเลาะ และวุฒิชัย เนียมเทศ. (2563). การจัดสภาพแวดล้อมการเรียนรู้เพื่อส่งเสริมทักษะการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 “แนวคิด ทฤษฎี และแนวทางปฏิบัติ. วารสารมหาวิทยาลัยนราธิวาสราชนครินทร์ สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 7(2), 227-246.
ศิริวรรณ วณิชวัฒนวรชัย. (2559). การจัดการเรียนรู้ที่เน้นความแตกต่างระหว่างบุคคล. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร, 13(2), 65-75.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2556). รายงานการติดตามการศึกษาเพื่อปวงชนระดับโลก: ประเทศไทย. กรุงเทพฯ: พริกหวานกราฟฟิค.
อติยศ สรรคบุรานุรักษ์ และศศิณัฎฐ์ สรรคบุรานุรักษ์ (2558). การจัดการเรียนการสอนที่เน้นความแตกต่างระหว่างบุคคล. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร, 12(1,2) 39-48.
Gyasi, M.N.K., Gyasi, A.K. and Anku. J.S.A. (2020). Teachers’ Knowledge of Special Educational Needs and Disability Students and Their Classroom Management Approaches. World Journal of Education, 10(4), 160-172.