การศึกษาการเรียนรู้ภาษาอังกฤษจากเทคโนโลยีสารสนเทศห้องคลินิกภาษาอังกฤษที่มีต่อทักษะการใช้ภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสารของนักศึกษาในระดับอุดมศึกษา

บทคัดย่อ

บทความวิจัยฉบับนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาระดับการเรียนรู้ภาษาอังกฤษผ่านระบบเทคโนโลยีสารสนเทศห้องคลินิกภาษาอังกฤษ คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย
กลุ่มตัวอย่างได้แก่ นิสิตชั้นปีที่ 3 และ 4 หลักสูตรพุทธศาสตรบัณฑิต สาขาวิชาภาษาอังกฤษ จำนวน 100 รูป/คน เนื่องจากประชากรเป็นนิสิตสามารถควบคุมได้และเป็นจำนวนนับร้อย ผู้วิจัยจึงใช้วิธีเลือกกลุ่มตัวอย่างจึงใช้ประชากรเป็นกลุ่มตัวอย่างคือจำนวน 100 รูป/คน ทำการทดลองก่อนและหลังการเรียนรู้ภาษาอังกฤษผ่านเทคโนโลยีสารสนเทศห้องคลินิกภาษาอังกฤษ เก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบสอบถามและแบบทดสอบการใช้ภาษาอังกฤษที่ผู้วิจัยสร้างขึ้นตามครอบแนวคิดและทฤษฎี ตรวจสอบคุณภาพเครื่องมือโดยผู้ทรงคุณวุฒิจำนวน 3 ท่าน เก็บรวบรวมข้อมูลในกลุ่มก่อนและหลังการเรียนรู้ภาษาอังกฤษ พบว่า ก่อนการเรียนรู้ภาษาอังกฤษผ่านระบบเทคโนโลยีสารสนเทศห้องคลินิกภาษาอังกฤษ ได้คะแนนค่าเฉลี่ยอยู่ในระดับ ปานกลาง (= 2.07, SD= 0.74) หลังมีการเรียนรู้ภาษาอังกฤษผ่านระบบเทคโนโลยีสารสนเทศห้องคลินิกภาษาอังกฤษ อยู่ในระดับ “มาก” (= 4.30, SD= 0.87)

ผลการทดสอบการใช้ภาษาอังกฤษจากแบบทดสอบการใช้คำศัพท์ คิดเป็นร้อยละ พบว่า ก่อนมีการใช้ระบบเทคโนโลยีสารสนเทศห้องคลินิกภาษาอังกฤษ ของนิสิตได้คะแนนร้อยละ 40 หลังการเรียนรู้จากระบบเทคโนโลยีสารสนเทศห้องคลินิกภาษาอังกฤษ ได้คะแนนร้อยละ 60 ในกลุ่มคำศัพท์เกี่ยวกับอารมณ์ ก่อนมีการเรียนรู้ได้คะแนนโดยรวมร้อยละ 39 และหลังการเรียนรู้ได้คะแนนร้อยละ 61 กลุ่มคำศัพท์เกี่ยวกับอากาศ ก่อนมีการเรียนรู้ได้คะแนนโดยรวมร้อยละ 34 และหลังการเรียนรู้ได้คะแนนร้อยละ 66 กลุ่มคำศัพท์เกี่ยวกับสุขภาพก่อนมีการเรียนรู้ได้คะนน ร้อยละ 35 และหลังการเรียนรู้ได้คะแนนร้อยละ 70