ศึกษาปัจจัยจิตลักษณะและปัจจัยจิตสังคมที่มีผลต่อกระบวนการรับรู้การเรียน การสอนของนิสิตพุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาพุทธจิตวิทยา มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย อำเภอวังน้อย พระนครศรีอยุธยา

บทคัดย่อ

การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ ศึกษาปัจจัยจิตลักษณะและปัจจัยจิตสังคมที่มีผลต่อ
กระบวนการรับรู้การเรียนการสอนของนิสิตพุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพุทธจิตวิทยา
มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย อำเภอวังน้อย จังหวัดพระนครศรีอยุธยา และ
เปรียบเทียบปัจจัยจิตลักษณะและปัจจัยจิตสังคมที่มีผลต่อกระบวนการรับรู้การเรียนการสอนของ
นิสิตพุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพุทธจิตวิทยา มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย
อำเภอวังน้อย พระนครศรีอยุธยา รวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบสอบถามกับกลุ่มตัวอย่างนิสิตชั้นปีที่ 1-
2-3 ที่กำลังศึกษาอยู่ในคณะมนุษยศาสตร์ รวมทั้งสิ้น 50 รูป/คน วิเคราะห์ข้อมูลด้วยค่าความถี่ ร้อย
ละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ทดสอบสมมติฐานด้วยค่าสถิติเอฟ (F-test) และค่าสหสัมพันธ์
ของเพียร์สัน (Pearson correlation) ผลการศึกษาพบว่า ปัจจัยจิตลักษณะและปัจจัยจิตสังคม มี
ความสัมพันธ์กับกระบวนการรับรู้การเรียนการสอนของนิสิตที่ระดับนัยสำคัญทางสถิติ 0.01 และ
ระดับนัยสำคัญทางสถิติ 0.05 เมื่อพิจารณาจำแนกตามคู่ปัจจัยจิตลักษณะและปัจจัยจิตสังคม
สามารถอธิบายได้ดังนี้ ปัจจัยด้านความเชื่อมั่นในตน ด้านแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ ด้านลักษณะมุ่งอนาคต

ด้านสัมพันธภาพกับเพื่อน ด้านสัมพันธภาพกับครอบครัว ด้านสัมพันธภาพกับอาจารย์ พบว่า มี
ความสัมพันธ์กับกระบวนการรับรู้การเรียนการสอนของนิสิตในทุกด้าน ได้แก่ ด้านหลักสูตร ด้านการ
จัดการเรียนการสอน ด้านการจัดกิจกรรม ด้านการใช้สื่อการสอน ด้านการวัดผลและประเมินผล