Life of Water ways, Life of land ways: providing services of Knowledge of life for Ranot community, A case study of Ranot Museum, Ranot Subdistrict, Ranot District, Songkhla Province, Thailand.
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The purposes of this research were to: (1) providing services of Knowledge of “Life of Water ways, Life of land ways” for Ranot community. (2) Problem of providing services of Knowledge of “Life of Water ways, Life of land ways” for Ranot community. (3) Promotion guidelines of providing services of Knowledge of “Life of Water ways, Life of land ways” for Ranot community. For qualitative research, the target groups were 13 key from group of personnel responsible for lecturing to educate the audience were 6 key, group of knowledge promotion and knowledge service recipients were 7 key. The data were collected by using in-depth interviews and non- participant observation. The data were analyzed by using descriptive analysis. The findings revealed as follows: (1) providing services of Knowledge of “Life of Water ways, Life of land ways” for Ranot community; Exhibitions on the uniqueness of the community that reflects society, art, culture, beliefs, values and ways of life of Ranot, there were change according to the era, There were studies from the exhibition room that has complete and accurate information and can communicate and communicate with visitors of various media. (2) Problem of providing services of Knowledge of “Life of Water ways, Life of land ways” for Ranot community; Exhibitions rarely change, there were out-of-date and little interest to visitors. Due to the economic problems are not good, causing a small number of visitors and the budget for the museum management is divided as necessary. (3) Promotion guidelines of providing services of Knowledge of “Life of Water ways, Life of land ways” for Ranot community; Promoted by the use of modern technology media such as scanned, with data, images, video and audio in multiple languages for the disabled or foreign tourists, the museum Should be improve and change with more era. According to the needs of visitors to make the museum exist and there were center of lifelong learning.
Article Details
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์จะเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิชาการสังคมมนุษย์
References
70-84.
กุลทิกา วิบูลย์ปืน. (2559). Museum Marketing Mix. สืบค้นเมื่อวันที่ 11 มิถุนายน 2561 จาก http://www.
tci-thaijo.org/index.php/Weridian-E-Journai/article/view/9204/72136.
ขนิษฐา วิเศษสาธร. (2559). พิพิธภัณฑ์ระโนด. จังหวัดสงขลา : บริษัทพิมพ์ดี จำกัด.
จาระไน ไชยโยธา. (2556). การจัดการพิพิธภัณฑ์เฉพาะทาง : กรณีศึกษาพิพิธภัณฑ์ล้านของเล่นเกริกยุ้นพันธ์. ปริญญานิพนธ์ สาขาวิชาการบริหารงานวัฒนธรรม วิทยาลัยนวัตกรรม มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
จิรัฎฐา จารุพิสิฐธร. (2554). การนำเสนอแนวทางการจัดการศึกษาตลอดชีวิตในพิพิธภัณฑ์ดนตรี. วิทยานิพนธ์ ปริญญาครุศาสตร์มหาบัณฑิต สาขาวิชาการศึกษานอกระบบโรงเรียน ภาควิชา การศึกษาตลอดชีวิตคณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ชีวสิทธิ์ บุณยเกียรติ. (2559). ปฏิบัติการพิพิธภัณฑ์. กรุงเทพมหานคร : สถาบันพิพิธภัณฑ์การเรียนรู้แห่งชาติ.
ชุลีรัตน์ เจริญพร. (2560). “เมืองน่าอยู่”: แนวคิดเพื่อการพัฒนาชุมชนแบบมีส่วนร่วม กรณีศึกษา ชุมชน
หลักหก ตำบลหลักหก อำเภอเมือง จังหวัดปทุมธานี. วารสารบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏ
วไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์, 11(ฉบับพิเศษ), 1-13.
พวงทิพย์ เกิดทรัพย์, วรชัย วิริยารมภ์, สิริกุล วิริยารมภ์, และกฤตย มีทวี. (2549). การศึกษาวัฒนธรรมท้องถิ่นเพื่อการจัดตั้งพิพิธภัณฑ์ชุมชน บริเวณลุ่มแม่น้ำปิง จังหวัดตาก. มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
รัชฎาพร เกตานนท์ แนวแห่งธรรม. (2556). การพัฒนารูปแบบพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นเพื่อส่งเสริมการเรียนรู้ในการสร้างความเข้มแข็งสู่ชุมชน. วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชา พัฒนาศึกษา ภาควิชาพื้นฐานทางการศึกษาบัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปากร.
รัชยา กุลวานิชไชยนันท์. (2535). ความพึงพอใจของผู้ประกันตนต่อบริการทางการแพทย์ตามนโยบายประกันสังคม : ศึกษาเฉพาะกรณีผู้ประกันตนในเขตกรุงเทพมหานคร และปริมณฑล. กรุงเทพมหานคร : สำนักงานประกันสังคม.
วรพจน์ นวลสกุล. (2550). การจัดนิทรรศการ EXHIBITION. สืบค้นเมื่อวันที่ 10 มิถุนายน 2562 เข้าถึงได้จากhttp://www.lib.ubu.ac.th/html/techno/Down%20Load/bod%20261.doc.
สโรชา เมฆอรุณ. (2557). การจัดการพิพิธภัณฑ์ในสถานศึกษาเพื่อเป็นแหล่งเรียนรู้ : กรณีศึกษา พิพิธภัณฑ์การศึกษาไทย โรงเรียนสวนกุหลาบวิทยาลัย และพิพิธภัณฑ์เพื่อการศึกษา โรงเรียนเทพศิรินทร์.สถาบันวัฒนธรรมและศิลปะ มหาวิทยาลัย ศรีนครินทรวิโรฒ.
สุธาวรรณ หนูครองสิน. (2559). การสำรวจพฤติกรรม และความคิดเห็นของประชาชนที่มีต่อการใช้สื่อมัลติมีเดียในการสร้างรูปแบบนิทรรศการในพิพิธภัณฑ์. การค้นคว้าอิสระปริญญานิเทศศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารธุรกิจบันเทิงและการผลิต บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
สุวัฒน์ชัย สวัสดิผล. 2552. ทุนทางสังคมกับการจัดการพิพิธภัณฑ์ชุมชนมอญบางกระดี่. ภาควิชาการ พัฒนาชุมชน คณะสังคมสงเคราะห์ศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.