การพัฒนาแบบฝึกทักษะเครื่องดนตรีบาสซูนช่วงเสียงต่ำ
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยในครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) พัฒนาแบบฝึกทักษะเครื่องดนตรีบาสซูนช่วงเสียงต่ำสำหรับผู้ปฏิบัติเครื่องดนตรีบาสซูนในสถาบันการศึกษาระดับอุดมศึกษา 2) ศึกษาประสิทธิภาพของแบบฝึกทักษะเครื่องดนตรีบาสซูนช่วงเสียงต่ำสำหรับผู้ปฏิบัติเครื่องดนตรีบาสซูนในสถาบันการศึกษาระดับอุดมศึกษา กลุ่มตัวอย่างคือผู้ปฏิบัติเครื่องดนตรีบาสซูนในระดับอุดมศึกษาในกรุงเทพมหานคร และปริมณฑล จำนวน 7 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ประกอบด้วย 1) แบบฝึกทักษะเครื่องดนตรีบาสซูนช่วงเสียงต่ำในระดับอุดมศึกษา 2) แบบประเมินความเหมาะสมของแบบฝึกทักษะเครื่องดนตรีบาสซูนช่วงเสียงต่ำในระดับอุดมศึกษา วิเคราะห์ข้อมูลโดยการหาค่าเฉลี่ย ค่าร้อยละ ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ค่าดัชนีความสอดคล้อง และการทดสอบประสิทธิภาพของนวัตกรรม() ผลวิจัยพบว่า 1) แบบฝึกทักษะเครื่องดนตรีบาสซูนช่วงเสียงต่ำในระดับอุดมศึกษามีผลการประเมินความเหมาะสมอยู่ในระดับมาก ( x = 4.47, S.D. = 0.55) 2) ผลประสิทธิภาพของแบบฝึกทักษะเครื่องดนตรีบาสซูนช่วงเสียงต่ำในระดับอุดมศึกษา มีผลประสิทธิภาพเท่ากับ 88.85/85.71 ซึ่งสูงกว่าเกณฑ์ที่ผู้วิจัยกำหนดไว้คือ 80/80
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์จะเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิชาการสังคมมนุษย์
เอกสารอ้างอิง
ชัยยงค์ พรหมวงศ์. (2556). การทดสอบประสิทธิภาพสื่อหรือชุดการสอน. วารสารศิลปากรศึกษาศาสตร์วิจัย, 5 (1), 7-20.
บุญชม ศรีสะอาด. (2545). การวิจัยเบื้องต้น. กรุงเทพมหานคร: สุวีริยาสาส์น.
ประภาพร ถิ่นอ่อง. (2553). การพัฒนาแบบฝึกทักษะวิชาคณิตศาสตร์เรื่อง การแยกตัวประกอบของพหุนามดีกรีสอง สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยนเรศวร, คณะศึกษาศาสตร์, สาขาวิจัยและประเมินผลการศึกษา.
ปราณี จิณฤทธิ์. (2552). ผลการใช้แบบฝึกทักษะที่มีต่อผลสัมฤทธิ์และเจตคติทางการเรียนคณิตศาสตร์ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนเคหะประชาสามัคคี จังหวัดนครราชสีมา. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช, คณะศึกษาศาสตร์, สาขาหลักสูตรและการสอน.