การพัฒนาแบบฝึกทักษะเครื่องดนตรีบาสซูนช่วงเสียงต่ำ

Main Article Content

ธามณ์ พจนากนกกุล
ศรัณย์ นักรบ

บทคัดย่อ

          การวิจัยในครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) พัฒนาแบบฝึกทักษะเครื่องดนตรีบาสซูนช่วงเสียงต่ำสำหรับผู้ปฏิบัติเครื่องดนตรีบาสซูนในสถาบันการศึกษาระดับอุดมศึกษา 2) ศึกษาประสิทธิภาพของแบบฝึกทักษะเครื่องดนตรีบาสซูนช่วงเสียงต่ำสำหรับผู้ปฏิบัติเครื่องดนตรีบาสซูนในสถาบันการศึกษาระดับอุดมศึกษา กลุ่มตัวอย่างคือผู้ปฏิบัติเครื่องดนตรีบาสซูนในระดับอุดมศึกษาในกรุงเทพมหานคร และปริมณฑล จำนวน 7 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ประกอบด้วย 1) แบบฝึกทักษะเครื่องดนตรีบาสซูนช่วงเสียงต่ำในระดับอุดมศึกษา 2) แบบประเมินความเหมาะสมของแบบฝึกทักษะเครื่องดนตรีบาสซูนช่วงเสียงต่ำในระดับอุดมศึกษา วิเคราะห์ข้อมูลโดยการหาค่าเฉลี่ย ค่าร้อยละ ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ค่าดัชนีความสอดคล้อง และการทดสอบประสิทธิภาพของนวัตกรรม() ผลวิจัยพบว่า 1) แบบฝึกทักษะเครื่องดนตรีบาสซูนช่วงเสียงต่ำในระดับอุดมศึกษามีผลการประเมินความเหมาะสมอยู่ในระดับมาก ( x = 4.47, S.D. = 0.55) 2) ผลประสิทธิภาพของแบบฝึกทักษะเครื่องดนตรีบาสซูนช่วงเสียงต่ำในระดับอุดมศึกษา มีผลประสิทธิภาพเท่ากับ 88.85/85.71 ซึ่งสูงกว่าเกณฑ์ที่ผู้วิจัยกำหนดไว้คือ 80/80

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
[1]
พจนากนกกุล ธ. . และ นักรบ ศ., “การพัฒนาแบบฝึกทักษะเครื่องดนตรีบาสซูนช่วงเสียงต่ำ”, ้่j of human, ปี 15, ฉบับที่ 1, น. 166–182, ก.ค. 2025.
ประเภทบทความ
บทความวิชาการและบทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

ชัยยงค์ พรหมวงศ์. (2556). การทดสอบประสิทธิภาพสื่อหรือชุดการสอน. วารสารศิลปากรศึกษาศาสตร์วิจัย, 5 (1), 7-20.

บุญชม ศรีสะอาด. (2545). การวิจัยเบื้องต้น. กรุงเทพมหานคร: สุวีริยาสาส์น.

ประภาพร ถิ่นอ่อง. (2553). การพัฒนาแบบฝึกทักษะวิชาคณิตศาสตร์เรื่อง การแยกตัวประกอบของพหุนามดีกรีสอง สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยนเรศวร, คณะศึกษาศาสตร์, สาขาวิจัยและประเมินผลการศึกษา.

ปราณี จิณฤทธิ์. (2552). ผลการใช้แบบฝึกทักษะที่มีต่อผลสัมฤทธิ์และเจตคติทางการเรียนคณิตศาสตร์ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนเคหะประชาสามัคคี จังหวัดนครราชสีมา. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช, คณะศึกษาศาสตร์, สาขาหลักสูตรและการสอน.