การยกระดับท้องถิ่นตามแนวทางการพัฒนาอย่างยั่งยืน ของสถาบันอุดมศึกษาแห่งหนึ่ง ในภาคใต้ ปีงบประมาณ 2563-2565
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาโครงการยกระดับท้องถิ่นตามแนวทางการพัฒนาอย่างยั่งยืน ของสถาบันอุดมศึกษาแห่งหนึ่งในภาคใต้ ภายใต้ปีงบประมาณ 2563-2565 ที่ครอบคลุม 3 มิติ ตามกรอบการพัฒนาอย่างยั่งยืน รวบรวมข้อมูลจากเอกสารสรุปโครงการและกิจกรรม รวมถึงการลงพื้นที่ภาคสนามติดตามโครงการ สัมภาษณ์ผู้บริหาร เจ้าหน้าที่ คณาจารย์ผู้รับผิดชอบโครงการ และกลุ่มแกนนำชุมชนที่เข้าร่วมโครงการ ทำการวิเคราะห์ จัดหมวดหมู่ และนำเสนอผลด้วยวิธีการพรรณนาวิเคราะห์
ผลการศึกษาพบว่า ในช่วงปีงบประมาณ 2563 กรอบการดำเนินการจะเน้นการพัฒนาท้องถิ่นด้านมิติสังคมเป็นหลัก ส่วนปี 2564 และ 2565 เน้นการพัฒนาท้องถิ่นที่เน้นการศึกษาและวัฒนธรรมเป็นหลัก การดำเนินโครงการสอดคล้องกับเป้าหมายการพัฒนาที่ยั่งยืน 17 เป้าหมายขององค์การสหประชาชาติ ที่มีจุดเน้นต่างกัน ปี พ.ศ. 2563 จะเน้นเป้าหมายความเหลื่อมล้ำ ปี พ.ศ. 2564 เน้นเป้าหมายอุตสาหกรรม นวัตกรรม และโครงสร้างพื้นฐาน และในปี พ.ศ. 2565 เน้นเป้าหมายขจัดความอดอยากหิวโหย อีกทั้งการติดตามผลพบว่าชุมชนได้รับผลลัพธ์ และผลกระทบในทางบวกอย่างเด่นชัด ทั้งด้านปริมาณ และคุณภาพการผลิต เครือข่ายความร่วมมือ และการบูรณาการอนุรักษ์สืบสานวัฒนธรรมภูมิปัญญาท้องถิ่น จะมีอุปสรรคอยู่บ้างในด้านระยะเวลา งบประมาณและความต่อเนื่องของโครงการ ซึ่งต้องหาทางปรับปรุงและแก้ไขต่อไป
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์จะเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิชาการสังคมมนุษย์
เอกสารอ้างอิง
กาญจนา เงารังษี. (2559). การศึกษากับการพัฒนาที่ยั่งยืน. วารสารสมาคมนักวิจัย, 21(2),
-18.
กฤตยกร ลดาวัลย์. (2563). การจัดการศึกษาท้องถิ่นสู่การพัฒนาอย่างยั่งยืน. วารสารวิชาการธรรมทรรศน์. 20(4), 210-216.
ไกรศร วันละ และเสาวลักษณ์ โกศลกิตติอัมพร. (2564). การขับเคลื่อนเป้าหมายการพัฒนาอย่างยั่งยืนของประเทศไทย. วารสาร มจร บาฬีศึกษาพุทธโฆสปริทรรศน์, 9(3), 56-66.
นวรัตน์ ไวชมภู นิรันดร์ จุลทรัพย์ และกิตติพร เนาว์สุวรรณ. (2564). องค์ประกอบและตัวบ่งชี้ประสิทธิผลการบริหารงานวิชาการของมหาวิทยาลัยราชภัฏในภาคใต้. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร, 23(4), 212-225.
พิมผกา อ้อมอาร และน้ำผึ้ง อินทะเนตร. (2565). องค์ประกอบการเรียนรู้ตลอดชีวิตของนักศึกษาระดับปริญญาตรี. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร, 24(3), 232-243.
ภิศักดิ์ กัลยาณมิตร. (2558). การพัฒนาอย่างยั่งยืนของประเทศกลุ่มนอร์ดิก. วารสารรัฐศาสตร์และนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยกาฬสินธุ์. 4(2), 17-37.
ภาสกร บุญคุ้ม และรัตนา ด้วยดี. (2566). การพัฒนาที่ยั่งยืน: การขับเคลื่อนเป้าหมายการพัฒนาที่ยั่งยืนด้วยงานวิจัย. วารสารวิชาการ ปขมท., 12(1), 165-176. ราชกิจจานุเบกษา, เล่ม 138 ตอนที่ 21 ก, 25 มีนาคม 2564 หน้า 2
อําพล นววงศ์เสถียร. (2562). ตําราการจัดการเชิงกลยุทธ์. กรุงเทพฯ: วิทยาลัยเซาธ์อีสท์บางกอก ถนนสรรพาวุธ แขวงบางนา เขตบางนา.
Banerjee, N.V. (1978). Buddhism and Marxism: A Study in Humanism. Orient Longman, Telangana.
Becky. J. Brown, and others. (1987). “Global Sustainability : Toward Definition” Environmental Management.
World Commission on Environment and Development. (1987). Our Common Future. Oxford University Press, Oxford and New York.
Silverman, D., (2001). Interpreting quantitative data: Methods for analysing talk, text and interaction. 2nd Ed., London : SAGE, 325 p.
