The Effectiveness of A Social Service-Based Instructional Model to Enhance Good Citizenship Competencies for Undergraduate Students of Bunditpatanasilpa Institute
Keywords:
Instructional model, Good citizenship competencis, Social serviceAbstract
The purposes of this research were: 1) to develop a social Service-Based instructional model to enhance good citizenship competencies and 2) to study the effectiveness of a social Service-Based instructional model to enhance good citizenship competencies. The 30 samples, selected by multi-stage random sampling method contained second-year undergraduate students. The instruments used in this research were 1) leaning activity management plans . An overall of suitability was evaluated at a highest level (X = 4.89, S.D. = 0.14) 2) a good citizenship competencies assessment with the correspondence index value between 0.80 – 1.00 and a reliability of 0.78 3) a social Service-Based activity assessment with the correspondence index value between 0.80 – 1.00. The statistics used to analyze the data included mean, standard derivation and repeated measures ANOVA.
The research results were found that: 1) A social Service-Based instructional model to enhance good citizenship competencies includes 5 elements: (1) principle (2) objective (3) contents (4) instructional procedure consisted of 5 steps including step 1: preparation step 2: operation step 3: construct reflective knowledge step 4: applying in real situation step 5: evaluation the work, and 5) procedure for productivity measurement and evaluation. An overall instructional model was evaluated at a highest level (X= 4.89, S.D. = 0.17). 2) The effectiveness of a social Service-Based instructional model found that the 4 citizenship competencies of students were improved in each stage include ability of teamwork, ability of communication, ability of solving the problem and social responsibility at a significant level of 0.05.
References
กันต์ฤทัย คลังพหล. (2561). วิธีวิทยาการวิจัยการศึกษา. ปทุมธานี: คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัย ราชภัฎวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์.
ทิศนา แขมมณี. (2561). ศาสตร์การสอน. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
บุปผชาติ ทัฬหิกรณ์. (2552). การประยุกต์ใช้เทคโนโลยีสารสนเทศในการเรียนการสอน. กรุงเทพฯ: โครงการเทคโนโลยีสารสนเทศตามพระราชดำริ สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี ศูนย์เทคโนโลยีอิเล็กทรอนิกส์และคอมพิวเตอร์แห่งชาติ.
วรภัทร์ ภู่เจริญ. (2548). Learning Organization & Knowledge Management. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: อริยชน.
ศักดิ์ชัย นิรัญทวี, (2548). รายงานการวิจัยเอกสารการจัดการเรียนรู้เพื่อพัฒนาผู้เรียนให้เป็นพลเมืองดี. กรุงเทพฯ : พิมพ์ดีการพิมพ์.
สหัทยา พลปัถพี. (2548). การนำเสนอแนวทางการพัฒนาคนให้มีคุณลักษณะตามปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา กระทรวงศึกษาธิการ. (2560). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ.2560 – 2579. (พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเทพมหานคร: บริษัท พริกหวานกราฟฟิก จำกัด.
หล่มศรีว., & ภักดีวงศ์ภ. (2559). รูปแบบการจัดการเรียนรู้เพื่อพัฒนาความเป็นพลเมือง ตามระบอบประชาธิปไตยของนักเรียนระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย. Academic Journal: Uttaradit Rajabhat University, 11(2), 287-302. Retrieved from
https://ph01.tci-thaijo.org/index.php/uruj/article/view/77118
Anderson, T. P. (1997). Using Models of Instruction. In C. R. Dills and A. J. Romiszowski (eds). Instructional Development Paradigms. Englewood Cliffs, NJ: Educational Technology Publications.
Joyce, B. & Wiel, M. (1986). Model of Teaching. Englewood Cliffs NJ: Prentice - Hall.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2024 Muban Chombueng Rajabhat University Research Journal (Humanities and Social Science)
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
Journal of TCI is Licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-NC-ND 4.0) licence, unless otherwise stated, Please read our Policies page for more information on Open Access, copyright and permissions.