Development of Sepak Takraw Sports Management System For private universities in Thailand
Main Article Content
Abstract
The objective of this research were to (1) study and develop the Sepak Takraw sports management system of private universities in Thailand and (2) evaluate the quality of Sepak Takraw sports management system of private universities in Thailand. Research study model use research and development along with in-depth interviews and focus group discussions. The sample group was administrators, sports teachers and general teachers in 9 private universities, totaling 320 people. Interviews and fucus group, The key informants were 9 private university administrators.
The research found that
1. The development of Sepak Takraw sports management system of private universities in Thailand In the overall picture, it is at a high level. And when considering each aspect, it was found that the development of Sepak Takraw sports management system of private universities in Thailand In every level By sorting the average from descending as follows The development of vision strategies has the highest meanings, followed by strategic management. Individual considerations sequential strategic planning and strategy determination are the least average.
2. Sepak Takraw Sports Management System is the gathering of personnel, materials, technology and financial resources needed. Used to enable sports organizations to achieve their goals. Executives may be in the form of individuals. Or the committee is responsible for collecting the resources, personnel, money and tools that will be used to work and achieve goals.
Article history: Received 18 April 2019
Revised 20 July 2019
Accepted 23 July 2019
SIMILARITY INDEX = 0.00 %
Article Details
The views and opinions of the article appearing in this journal are those of the author. It is not considered a view and responsibility of the editorial staff.
References
กมล ตันกิมหงษ์. (2552). วิทยาศาสตร์การกีฬากับการพัฒนากีฬาเซปักตะกร้อ. วารสารวิทยาศาสตร์การกีฬา.110 (10) : 2-3.
ชัยยงค์ พรหมวงศ์. (2556). การทดสอบประสิทธิภาพสื่อหรือชุดการสอน. วารสารศิลปากรศึกษาศาสตร์วิจัย .5 (1), 7-19.
ประกิต หงส์แสนยาธรรม. (2559). วิจัยเรื่องการพัฒนารูปแบบการบริหารจัดการสมาคมกีฬาจังหวัด. ชลบุรี: คณะวิทยาศาสตร์การกีฬา มหาวิทยาลัยบูรพา.
ไพฑูรย์ กันสิงห์. (2552). รูปแบบการบริหารจัดการกีฬาเพื่อมวลชนในมหาวิทยาลัย. ดุษฎีนิพนธ์ สาขาวิชาวิทยาศาสตร์การออกกำลังกายและการกีฬา. บัณฑิตวิทยาลัย. มหาวิทยาลัยบูรพา.
รัชนี ขวัญบุญจัน และศิลปชัย สุวรรณธาดา. (2558). อนาคตภาพหลักสูตรพลศึกษาระดับอุดมศึกษาไทยเพื่อเข้าสู่ประชาคมอาเซียน. กรุงเทพมหานคร: สาขาวิชาสุขศึกษาและพลศึกษา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
รังสฤษฏิ์ บุญชะลอ. (2556). การฝึกกีฬาเซปักตะกร้อ. กรุงเทพมหานคร : ม.ป.ท.
วิทเวช วงศ์เพม. (2556). รูปแบบการสอนเพื่อพัฒนาการปฏิบัติทักษะทางพลศึกษา ที่มีความซับซ้อนสำหรับนักศึกษาสถาบันการพลศึกษา.ดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน.บัณฑิตวิทยาลัย. มหาวิทยาลัยราชภัฎวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์.
สนธยา สีละมาด. (2547).หลักการฝึกกีฬาสำหรับผู้ฝึกสอนกีฬา.กรุงเทพมหานคร : สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
National Association for Sport and Physical Education [NASPE] (2011). Active Start: A Statement of Physical Activity Guidelines for Children from Birth to Age 5 (2nd ed.). Reston, VA: NASPE.