การพัฒนาระบบบริหารการกีฬาเซปักตะกร้อสำหรับมหาวิทยาลัยเอกชนในประเทศไทย
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์คือเพื่อ (1) ศึกษาการพัฒนาระบบการบริหารกีฬาเซปักตะกร้อของมหาวิทยาลัยเอกชนในประเทศไทย และ (2) ประเมินคุณภาพระบบการบริหารกีฬาเซปักตะกร้อของมหาวิทยาลัยเอกชน ในประเทศไทย รูปแบบการศึกษาวิจัย ใช้การวิจัยและพัฒนา ร่วมกับการสัมภาษณ์เชิงลึก และการสนทนากลุ่มย่อย กลุ่มตัวอย่าง คือ ผู้บริหาร ครูกีฬา และครูสามัญ ในมหาวิทยาลัยเอกชน 9 แห่ง จำนวน 320 คน การสัมภาษณ์และการสนทนากลุ่ม ผู้ให้ข้อมูลหลัก คือ ผู้บริหารมหาวิทยาลัยเอกชน 9 คน
ผลการวิจัย พบว่า
1. การพัฒนาระบบการบริหารกีฬาเซปักตะกร้อของมหาวิทยาลัยเอกชนในประเทศไทย ในภาพรวมอยู่ในระดับมาก และเมื่อแยกพิจารณาในรายด้าน พบว่า การพัฒนาระบบการบริหารกีฬาเซปักตะกร้อของมหาวิทยาลัยเอกชนในประเทศไทย อยู่ในระดับมากทุกด้าน โดยเรียงลำดับค่าเฉลี่ยจากมากไปหาน้อยได้ดังนี้ การพัฒนากลยุทธ์ด้านวิสัยทัศน์มีค่าเฉลี่ยมากที่สุด รองลงมาคือ การบริหารเชิงกลยุทธ์ การคำนึงถึงความเป็นปัจเจกบุคคล การวางแผนกลยุทธ์ ตามลำดับ และการกำหนดกลยุทธ์มีค่าเฉลี่ยน้อยที่สุด
2. ระบบการบริหารกีฬาเซปักตะกร้อ คือ การรวบรวมบุคลากร วัสดุ เทคโนโลยี และแหล่งการเงินที่ต้อง ใช้เพื่อให้องค์กรกีฬาบรรลุเป้าหมายได้ ผู้บริหารอาจเป็นในรูปของบุคคล หรือคณะกรรมการมีหน้าที่รวบรวมทรัพยากร บุคลากร เงิน และเครื่องมือที่จะใช้ในการทำงานและทำงานให้บรรลุเป้าหมาย
* นักศึกษาหลักสูตรปริญญาศึกษาศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยกรุงเทพธนบุรี 10170.
ดุษฎีนิพนธ์ภายใต้การดูแลของผู้ช่วยศาสตราจารย์ ดร.สุธิดา หอวัฒนกุล
Corresponding author: UmnouyJ @gmail.com
Article Details
ทัศนะและข้อคิดเห็นของบทความที่ปรากฏในวารสารฉบับนี้เป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน ไม่ถือว่าเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ
เอกสารอ้างอิง
กมล ตันกิมหงษ์. (2552). วิทยาศาสตร์การกีฬากับการพัฒนากีฬาเซปักตะกร้อ. วารสารวิทยาศาสตร์การกีฬา.110 (10) : 2-3.
ชัยยงค์ พรหมวงศ์. (2556). การทดสอบประสิทธิภาพสื่อหรือชุดการสอน. วารสารศิลปากรศึกษาศาสตร์วิจัย .5 (1), 7-19.
ประกิต หงส์แสนยาธรรม. (2559). วิจัยเรื่องการพัฒนารูปแบบการบริหารจัดการสมาคมกีฬาจังหวัด. ชลบุรี: คณะวิทยาศาสตร์การกีฬา มหาวิทยาลัยบูรพา.
ไพฑูรย์ กันสิงห์. (2552). รูปแบบการบริหารจัดการกีฬาเพื่อมวลชนในมหาวิทยาลัย. ดุษฎีนิพนธ์ สาขาวิชาวิทยาศาสตร์การออกกำลังกายและการกีฬา. บัณฑิตวิทยาลัย. มหาวิทยาลัยบูรพา.
รัชนี ขวัญบุญจัน และศิลปชัย สุวรรณธาดา. (2558). อนาคตภาพหลักสูตรพลศึกษาระดับอุดมศึกษาไทยเพื่อเข้าสู่ประชาคมอาเซียน. กรุงเทพมหานคร: สาขาวิชาสุขศึกษาและพลศึกษา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
รังสฤษฏิ์ บุญชะลอ. (2556). การฝึกกีฬาเซปักตะกร้อ. กรุงเทพมหานคร : ม.ป.ท.
วิทเวช วงศ์เพม. (2556). รูปแบบการสอนเพื่อพัฒนาการปฏิบัติทักษะทางพลศึกษา ที่มีความซับซ้อนสำหรับนักศึกษาสถาบันการพลศึกษา.ดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน.บัณฑิตวิทยาลัย. มหาวิทยาลัยราชภัฎวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์.
สนธยา สีละมาด. (2547).หลักการฝึกกีฬาสำหรับผู้ฝึกสอนกีฬา.กรุงเทพมหานคร : สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
National Association for Sport and Physical Education [NASPE] (2011). Active Start: A Statement of Physical Activity Guidelines for Children from Birth to Age 5 (2nd ed.). Reston, VA: NASPE.
