ผลของโปรแกรมการบำบัดความคิดและพฤติกรรม ผสมผสานรูปแบบการบำบัดด้วยการเดินและการพูดคุยแบบรายบุคคล ที่มีต่อความเครียดของนักศึกษามหาวิทยาลัย

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้ เป็นการวิจัยกึ่งทดลอง มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาผลของโปรแกรมการบำบัดความคิดและพฤติกรรมผสมผสานรูปแบบการบำบัดด้วยการเดินและการพูดคุย ที่มีต่อความเครียดของนักศึกษามหาวิทยาลัย ผู้เข้าร่วมวิจัย คือ นักศึกษาระดับปริญญาตรีจากมหาวิทยาลัยเชียงใหม่ ชั้นปีที่ 1 – 4 จำนวน
6 คน ใช้แบบสอบถามข้อมูลส่วนบุคคลและแบบวัดการรับรู้ความเครียด (Perceived Stress Scale – 10 , PSS – 10) เป็นเครื่องมือในการเก็บรวบรวมข้อมูล การวิเคราะห์ข้อมูลใช้สถิติเชิงพรรณนาสำหรับวิเคราะห์ข้อมูลส่วนบุคคล และสถิตินอนพาราเมตริกสำหรับการทดสอบสมมติฐาน

ผลการวิจัยพบว่า คะแนนความเครียดของผู้เข้าร่วมวิจัยในระยะหลังการทดลอง ต่ำกว่าระยะก่อนทดลอง  ที่ระดับนัยสำคัญทางสถิติ .05 คะแนนความเครียดของผู้เข้าร่วมวิจัยในระยะติดตามผลภายหลัง
4 สัปดาห์ ไม่แตกต่างจากระยะหลังการทดลอง ที่ระดับนัยสำคัญทางสถิติ .05 และคะแนนความเครียดของผู้วิจัยในระยะติดตามผลภายหลัง 4 สัปดาห์ ต่ำกว่าระยะก่อนการทดลอง ที่ระดับนัยสำคัญทางสถิติ .05 แสดงให้เห็นว่าโปรแกรมการบำบัดความคิดและพฤติกรรมผสมผสานรูปแบบการบำบัดด้วยการเดินและการพูดคุยมีแนวโน้มในการช่วยลดความเครียดในกลุ่มผู้เข้าร่วมวิจัย