คำเรียกผู้หญิงในวรรณกรรมค่าวซอ: ความหมายและมโนทัศน์

บทคัดย่อ

บทความวิจัยฉบับนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์ความหมายของคำเรียกผู้หญิง และวิเคราะห์
มโนทัศน์เกี่ยวกับผู้หญิงที่ปรากฏในวรรณกรรมค่าวซอ เก็บข้อมูลจากวรรณกรรมค่าวซอ ฉบับตีพิมพ์โดยร้านประเทืองวิทยา (2511) จังหวัดเชียงใหม่ พ.ศ. 2511 จำนวน 5 เรื่อง โดยใช้แนวคิดเกี่ยวกับภาษาวรรณคดี แนวคิดเกี่ยวกับการวิเคราะห์ส่วนประชิด แนวคิดเกี่ยวกับการวิเคราะห์องค์ประกอบทางความหมาย และแนวคิดเกี่ยวกับมโนทัศน์ ผลการวิจัยพบว่า คำเรียกผู้หญิงในวรรณกรรมค่าวซอปรากฏคำหลักของคำเรียกผู้หญิง 171 คำ จำนวน 1,502 ตำแหน่ง ด้านความหมายของคำเรียกผู้หญิงที่ปรากฏในวรรณกรรมค่าวซอ จำแนกได้ 2 ประเภท ได้แก่ คำเรียกผู้หญิงที่มีอรรถลักษณ์ [+ผู้หญิง] เพียงอรรถลักษณ์เดียว และคำเรียกผู้หญิงที่มีอรรถลักษณ์ [+ผู้หญิง] และอรรถลักษณ์แสดงคุณลักษณะบางประการปรากฏร่วมกัน ซึ่งสามารถจำแนกได้ 7 กลุ่ม ได้แก่ อรรถลักษณ์ [+รูปลักษณ์งาม] อรรถลักษณ์ [+มีความอ่อนเยาว์] อรรถลักษณ์ [+มีบุญวาสนา] อรรถลักษณ์ [+มีค่า] อรรถลักษณ์ [+เป็นที่รัก] อรรถลักษณ์ [+มีความสำคัญ] และอรรถลักษณ์
[+มีปัญญา] ส่วนด้านมโนทัศน์เกี่ยวกับผู้หญิงที่ปรากฏในวรรณกรรมค่าวซอ จำแนกมโนทัศน์เกี่ยวกับผู้หญิงในวรรณกรรมค่าวซอได้ 2 ด้าน ได้แก่ มโนทัศน์ด้านรูปสมบัติของผู้หญิง และมโนทัศน์ด้านคุณสมบัติของผู้หญิง โดยมโนทัศน์ด้านรูปสมบัติของผู้หญิง จำแนกมโนทัศน์ได้ 2 มโนทัศน์ ได้แก่ ผู้หญิงเป็นผู้ที่มีรูปลักษณ์งาม และผู้หญิงเป็นผู้ที่มีความอ่อนเยาว์ ส่วนมโนทัศน์ด้านคุณสมบัติของผู้หญิง จำแนกมโนทัศน์ได้ 5 มโนทัศน์ ได้แก่ ผู้หญิงเป็นผู้ที่มีค่า ผู้หญิงเป็นผู้ที่มีบุญวาสนา ผู้หญิงเป็นผู้ที่เป็นที่รัก ผู้หญิงเป็นผู้ที่มีปัญญา และผู้หญิงเป็นผู้ที่มีความสำคัญ ทั้งนี้ มโนทัศน์เกี่ยวกับผู้หญิงบางมโนทัศน์มีความสัมพันธ์ซึ่งกันและกัน แสดงให้ทราบว่า
ตัวละครฝ่ายหญิงในวรรณกรรมค่าวซอเป็นตัวละครที่พร้อมด้วยรูปสมบัติและคุณสมบัติ รวมถึงตัวละคร
ฝ่ายหญิงและตัวละครฝ่ายชายในวรรณกรรมค่าวซอมีความสัมพันธ์กันในรูปแบบที่เกื้อกูลหรือสนับสนุนซึ่งกันและกัน