กลวิธีทางภาษาที่ใช้ในวัจนกรรมการโน้มน้าวบนป้ายหาเสียงเลือกตั้งใน จังหวัดตาก ปี พ.ศ. 2566
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรเป็นการทั่วไป พ.ศ. 2566 เป็นการเลือกตั้งครั้งสำคัญของประเทศไทย ช่วงเวลานี้จะเห็นว่านักการเมืองและพรรคการเมืองมีการใช้วัจนกรรมการโน้มน้าวใจแสดงผ่านกลวิธีทางภาษาที่หลากหลายเพื่อเป็นเครื่องมือสำหรับโน้มน้าวหรือจูงใจประชาชน บทความนี้จึงมีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์กลวิธีทางภาษาที่ใช้ในวัจนกรรมการโน้มน้าวบนป้ายหาเสียงเลือกตั้งในจังหวัดตาก ผู้วิจัยเก็บข้อมูลป้ายหาเสียงที่ปรากฏในเขตพื้นที่จังหวัดตากเขต 1 ในช่วงการหาเสียงเลือกตั้ง ตั้งแต่เดือนเมษายน - พฤษภาคม พ.ศ. 2566 พบถ้อยคำบนป้ายหาเสียงทั้งสิ้น 78 ป้าย การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยทางภาษา ใช้วิธีวิจัยเชิงคุณภาพ โดยมีแนวคิดเกี่ยวกับวัจนกรรม (Speech Acts) ของ John R. Searle (1969, 1979) เป็นกรอบการวิเคราะห์ข้อมูลป้ายหาเสียง ผลการศึกษาพบว่า นักการเมืองและพรรคการเมืองมีการใช้วัจนกรรมการโน้มน้าวใจแสดงผ่านกลวิธีทางภาษาทั้งหมด 6 กลวิธีหลัก ได้แก่ 1) กลวิธีทางศัพท์ 2) กลวิธีการระบุบุคคลผู้รับประโยชน์ 3) กลวิธีการอ้างถึงข้อมูลสำคัญ 4) กลวิธีการเพิ่มช่องทางการสื่อสาร 5) กลวิธีการให้เหตุผล
และ 6) กลวิธีการบอกวัตถุประสงค์ กลวิธีทางภาษาเหล่านี้สร้างความน่าเชื่อถือและเชื่อมั่นต่อนักการเมืองและพรรคการเมือง จนนำไปสู่การโน้มน้าวใจประชาชนให้คล้อยตามข้อมูลที่นักการเมืองและพรรคการเมืองนำเสนอ และพร้อมที่จะสนับสนุนนักการเมืองและพรรคการเมืองที่ตนเองพึงประสงค์
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
จันทิมา อังคพณิชกิจ. (2559). ภาษาหาเสียง: วัจนลีลาภาษาการเมืองในโปสเตอร์หาเสียงของไทย. Korea Open Access Journals, 23(1), 301-338.
ณัฐณภรณ์ เอกนราจินดาวัฒน์, ดำเกิง อัศวสุนทรางกูร, และ ศุภวรรณ ทองแท้. (2565). การพัฒนาศักยภาพกระบวนการจัดทำแผนพัฒนาของ จังหวัดตาก พ.ศ. 2566 – 2570 ประจำปีงบประมาณ พ.ศ. 2566. วารสารรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา, 5(2), 222-236.
พงศธร สุรินทร์ และพรวิภา ไชยสมคุณ. (2564). กลวิธีทางภาษาที่ใช้ในวัจนกรรมการเกี้ยวพาราสีของผญาเกี้ยวอีสาน. ใน การประชุมวิชาการระดับนานาชาติเครือข่ายความร่วมมือทางวิชาการและวัฒนธรรม 4 สถาบันการศึกษา “ภาษาและวัฒนธรรมไทยในวิถีโลกสมัยใหม่” (น. 48-65). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
พงศธร สุรินทร์. (2565). วัจนลีลาภาษาการเมืองบนป้ายหาเสียงในจังหวัดเชียงใหม่. ใน การประชุมวิชาการระดับชาติ ครุศาสตร์วิชาการ ครั้งที่ 12: การศึกษาฐานสมรรถนะในยุค New Normal (น. 93-106). นครศรีธรรมราช: มหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช.
พนมสิทธิ์ สอนประจักษ์. (2562). กลวิธีการใช้ภาษาในป้ายหาเสียงเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎร 24 มีนาคม 2562 กรณีศึกษาจังหวัดพิษณุโลกเขตเลือกตั้งที่ 1. วารสาร สจล.ชุมพรเขตรอุดมศักดิ์ ฉบับมนุยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 1(1-2), 1-7.
พรพิลาส วงศ์เจริญ. (2555). ประโยคและข้อความภาษาไทย. ภาควิชาภาษาไทย คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
พัชรีภรณ์ ยุทธนาพงศ์กิตติ, สุทธิดา จุลวิเชียร, และกนกวรรณ วารีเขตต์. (2563). การศึกษากลวิธี
การโน้มน้าวใจจากข้อความบนป้ายโฆษณา หาเสียงเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎร เขต 1 จังหวัด จันทบุรี พ.ศ. 2562. วารสารวิชาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์รำไพพรรณี (ออนไลน์), 1(1),
-75.
วิกานดา พรสกุลวานิช. (2565). สื่อใหม่และการจัดการสื่อสาร (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
วิภาดา รัตนดิลก ณ ภูเก็ต. (2564). “เราจะผ่านวิกฤตไปด้วยกัน”: การโน้มน้าวใจในปริจเฉทการแถลงข่าวสถานการณ์การแพร่ระบาดของโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 (โควิด-19). วรรณวิทัศน์, 21(1),
-104.
วิริยวิศศ์ มงคลยศ และวิภาดา รัตนดิลก ณ ภูเก็ต. (2566). โควิทกถา: กลวิธีทางภาษาเพื่อโน้มน้าวใจในปริจเฉทบทพระธรรมเทศนาว่าด้วยสถานการณ์การแพร่ระบาดของโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019
(โควิด-19). วารสารศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหิดล, 6(1), 151-189.
วิสันต์ สุขสวัสดิ์. (2547). วัจนกรรมการบริภาษในภาษาไทย. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ภาควิชาภาษาไทย คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วุฒินันท์ แก้วจันทร์เกตุ. (2566). ภาษาโน้มน้าวใจในปริจเฉทโฆษณาสินค้าเครื่องดื่มเพื่อสุขภาพและผลิตภัณฑ์อาหารเสริมเพื่อสุขภาพสำหรับผู้ใหญ่ในเว็บไซต์ RS Mall: การศึกษาตามแนวทางปริจเฉทวิเคราะห์. มนุษยศาสตร์สาร มหาวิทยาลัยเชียงใหม่, 24(2), 8-31.
สิทธิธรรม อ่องวุฒิวัฒน์. (2552). กลวิธีทางภาษาที่ใช้ในวัจนกรรมการตักเตือนในภาษาไทย. วรรณวิทัศน์, 9(1), 44-91.
สุชานุช พันธนียะ. (2566). การสื่อสารนโยบายสาธารณะบนป้ายหาเสียงเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎร พ.ศ. 2566 จังหวัดตรัง. วารสารการบริหารปกครอง, 12(2), 256-271.
อธิชัย ต้นกันยา. (2553). ลักษณะการโฆษณาหาเสียงของผู้สมัครรับเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎร พ.ศ. 2550 ผ่านสื่อสิ่งพิมพ์ในจังหวัดเชียงใหม่. การค้นคว้าอิสระ ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชา
การสื่อสารศึกษา มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
อาทิตยา สมโลก และจิรัชยา เจียวก๊ก. (2563). กลวิธีการจูงใจและวาทกรรมของป้ายโฆษณาหาเสียงเลือกตั้งปี 2562 ในจังหวัดปัตตานี. วารสารนิเทศศาสตรปริทัศน์, 24(2), 166-180.
อิงอร พึ่งจะงาม. (2554). การใช้วัจนกรรมและกลวิธีทางภาษาบนป้ายโฆษณาหาเสียงเลือกตั้งปี พ.ศ. 2554. วิทยานิพนธ์ ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาภาษาและการสื่อสารระหว่างวัฒนธรรม มหาวิทยาลัยศิลปากร.
อุมาภรณ์ สังขมาน. (2559). กลวิธีทางภาษาในวัจนกรรมเสียดสีเพื่อสร้างความตลกขบขันของไทย. วารสารมนุษยศาสตร์, 23(1), 154-178.
Andersen, K. E. (1971). Persuasion: theory and practice. Boston: Allyn and Bacon.
Austin, J. L. (1962). How to Do Things with Words. Oxford University Press.
Borchers, T. A. (2005). Persuasion in the media age. McGraw-hill.
Larson, C. U. (2001). Persuasion: reception and responsibility. Wadsworth/Thomson learning.
O’Keefe, D. J. (2002). Persuasion: theory and research. Sage publication.
Searle, J. R. (1969). Speech acts: An essay in the philosophy of language. Cambridge University Press.
_________. (1979). Expression and Meaning: Studies in Theory of Speech Acts. Cambridge University Press.
Simons, H. W. (2011). Persuasion in society. Sage publication.
