มุมมองต่อตนเองและประสบการณ์การมีรอยสักในกลุ่มคนไทยวัยผู้ใหญ่ตอนต้น

บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาและทำความเข้าใจคุณค่าและความหมายของการมีรอยสักต่อการรับรู้ตัวตนของบุคคล ในกลุ่มผู้ให้ข้อมูลชาวไทยวัยผู้ใหญ่ตอนต้น งานวิจัยนี้ศึกษาด้วยการวิจัยเชิงคุณภาพด้วยการวิเคราะห์เชิงปรากฎการณ์วิทยาแบบตีความ เก็บข้อมูลด้วยการสัมภาษณ์เชิงลึก จากผู้ให้ข้อมูลจำนวน 7 คน (เป็นเพศหญิงจำนวน 4 คน) ที่มีอายุระหว่าง 21-29 ปี และมีรอยสักถาวรบนร่างกายมากกว่า 1 แห่ง ผลการวิเคราะห์ข้อมูล พบว่าการมีรอยสักส่งเสริมให้บุคคลเกิดความเจริญงอกงามในหลากหลายแง่มุม ทั้งความมั่นใจในรูปลักษณ์ภายนอกที่เพิ่มขึ้น ความกล้าที่จะทำสิ่งใหม่ที่ไม่เคยทำ ความรู้สึกถึงอิสระในการเป็นตัวเองชัดเจนขึ้น และการพัฒนาตนเองจากความผิดพลาดในอดีต ประเด็นที่สอง พบความกังวลต่อสายตาของผู้อื่นจากการที่ตนมีรอยสัก ทั้งในบริบทของครอบครัว และบริบทของที่ทำงานที่ยังมีการตัดสินคุณค่าของผู้มีรอยสักในแง่ลบ และประเด็นสุดท้าย กล่าวถึงเสียงสะท้อนจากผู้มีรอยสักต่อคนในสังคม เมื่อการมีรอยสักนั้นมีความหมายต่อตัวตนเจ้าของรอยสัก จึงขอให้สังคมยอมรับในวุฒิภาวะที่จะตัดสินใจเกี่ยวกับร่างกายของตน ผลที่ได้จากการวิจัยนี้สะท้อนออกมาถึงคุณค่าและความหมายรอยสักจากมุมมองของผู้ที่มีรอยสักได้อย่างชัดเจน ขณะเดียวกันยังชี้ให้เห็นถึงภาพการตีตราของสังคมผ่านการรับรู้ของผู้มีรอยสักอีกด้วย