The Literary Language in the Roya Chronicles, Comprehensive Edition

Main Article Content

อรรถวิทย์ รอดเจริญ

Abstract

The objective of this research article was to study the literary language in the Royal Chronicle, Comprehensive Edition, which was a historical document of Thailand by collecting data from the Royal Chronicle of the ancient era, amounting to 7 volumes revised from the Thonburi to the Rattanakosin period in the reign of King Rama IV by using qualitative research and presenting the results in a descriptive and analytical form.


The results of the study revealed that the editors of the Royal Chronicle, Comprehensive Edition used five methods of literary language, namely, rhyming sounds, poetic lexicons, using words in poetic language, using rhetoric and using dialogue to honor His Majesty's majesty and power, the grandeur of the army, the grandeur of the royal ceremonies with beautiful poetic phrasing, comparisons to visualize them, and dialogue was used to express the mood and character of historical figures.  This shows sophistication and literary talent and this is evidence that confirms that the Royal Chronicle are similar to Royal Eulogy Literature.

Article Details

How to Cite
รอดเจริญ อ. (2022). The Literary Language in the Roya Chronicles, Comprehensive Edition. Chiang Mai University Journal of Humanities, 23(3), 58–77. Retrieved from https://so03.tci-thaijo.org/index.php/JHUMANS/article/view/262778
Section
Research Articles

References

คำยวง วราสิทธิชัย, หม่อมหลวง. (2546). ขนบในบทสงคราม. วรรณวิทัศน์, 3 พฤศจิกายน , 107-133.

ธงชัย วินิจกุล. (2544). การศึกษาประวัติศาสตร์แบบ postmodern. ใน กาญจนี ละอองศรี และธเนศ

อาภรณ์สุวรรณ (บก.). ลืมโคตรเหง้าก็เผาแผ่นดิน. กรุงเทพฯ : มติชน.

ธานีรัตน์ จัตุทะศรี. (2558). ใผได้ ดมดอกเอื้อง ดวงด้วโสกกอหาย : วรรณศิลป์และความสำคัญของบท

พรรณนาธรรมชาติในเรื่องอินเหนาฉบับลาว. วารสารมนุษยศาสตร์, 22(1) , 20-51.

นาฏวิภา ชลิตานนท์. (2524). ประวัติศาสตร์นิพนธ์ไทย. กรุงเทพฯ: มูลนิธิโครงการตำราสังคมศาสตร์และ

มนุษยศาสตร์.

นิตยา แก้วคัลณา. (2557). บทพรรณนาในกวีนิพนธ์ไทย : ลีลา ความคิด และการสืบสรรค์ (พิมพ์ครั้งที่ 2).

กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

นิธิ เอียวศรีวงศ์. (2555). ปากไก่และใบเรือ (พิมพ์ครั้งที่ 4). นนทบุรี: ฟ้าเดียวกัน.

ประสิทธิ์ กาพย์กลอน. (2518). แนวทางการศึกษาวรรณคดี : ภาษากวี. กรุงเทพฯ : ไทยวัฒนาพานิช.

พระยาอุปกิตศิลปสาร. (2538). หลักภาษาไทย (อักขรวิธี วจีวิภาค วากสัมพันธ์ ฉันทลักษณ์). กรุงเทพฯ:

ไทยวัฒนาพานิช.

พระราชพงศาวดารกรุงธนบุรี ฉบับพันจันทนุมาศ (เจิม). ใน ประชุมพงศาวดารฉบับกาญจนาภิเษก เล่ม 3.

(2542). กรุงเทพฯ: กองวรรณกรรมและประวัติศาสตร์ กรมศิลปากร.

พระราชพงศาวดารกรุงศรีอยุธยาฉบับพระจักรพรรดิพงศ์ (จาด) (พิมพ์ครั้งที่ 2). (2533). กรุงเทพฯ :

องค์การค้าของคุรุสภา.

พระราชพงศาวดารกรุงศรีอยุธยา ฉบับพันจันทนุมาศ (เจิม). ใน ประชุมพงศาวดารฉบับกาญจนาภิเษก

เล่ม 3. (2542). กรุงเทพฯ: กองวรรณกรรมและประวัติศาสตร์ กรมศิลปากร.

พระราชพงศาวดารกรุงศรีอยุธยา ฉบับหมอบรัดเล (พิมพ์ครั้งที่ 2). (2549). กรุงเทพฯ: โฆษิต.

พระราชพงศาวดารกรุงสยามจากต้นฉบับของบริติชมิวเซียม กรุงลอนดอน. ใน ประชุมพงศาวดารฉบับ

กาญจนาภิเษก เล่ม 2. (2542). กรุงเทพฯ: กองวรรณกรรมและประวัติศาสตร์ กรมศิลปากร.

พระราชพงศาวดารฉบับพระราชหัตถเลขา (พิมพ์ครั้งที่ 11). (2511). กรุงเทพฯ : อนุสรณ์ในงานบรรจุศพ

คุณพ่อไต้ล้ง พรประภา ณ สุสานศรีราชา ชลบุรี วันที่ 4 กันยายน พ.ศ. 2511.

พระราชพงศาวดารฉบับสมเด็จพระพนรัตน์ วัดพระเชตุพน ตรวจสอบชำระจากต้นฉบับตัวเขียน. (2558).

กรุงเทพฯ : บริษัท อมรินทร์พริ้นติ้งแอนดิ์พับลิชชิ่ง จำกัด (มหาชน).

มหาเวสสันดรชาดกฉบับ ๑๓ กัณฑ์ (พิมพ์ครั้งที่ 14). (2509). กรุงเทพฯ : องค์การค้าของคุรุสภา.

ราชบัณฑิตยสถาน. (2556). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2554. กรุงเทพฯ: ราชบัณฑิตยสถาน.

รื่นฤทัย สัจจพันธุ์. (2526). ความรู้ทั่วไปทางภาษาไทย (ภาควรรณคดีไทย) (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ :

มหาวิทยาลัยรามคำแหง.

วิทย์ ศิวะศริยานนท์. (2544). วรรณคดีและวรรณคดีวิจารณ์ (พิมพ์ครั้งที่ 6). กรุงเทพฯ : ธรรมชาติ.

ศานติ ภักดีคำ. (2562). ประวัติศาสตร์อยุธยาจากพระราชพงศาวดาร พระราชพงศาวดารกรุงศรีอยุธยาฉบับ

ปลีกและฉบับความย่อ. กรุงเทพฯ: สมาคมประวัติศาสตร์ในพระราชูปถัมภ์ฯ.

สมบัติ จันทรวงศ์. (2549). ข้อสังเกตเบื้องต้นว่าด้วยคำพูดในประวัติศาสตร์อยุธยา : ศึกษาเฉพาะกรณีบท

สนทนาในพระราชพงศาวดารฉบับพระราชหัตถเลขา. ใน บทพิจารณ์ว่าด้วยวรรณกรรมการเมือง

และประวัติศาสตร์ (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ : คบไฟ.

สรณัฐ ไตลังคะ. (2560). ประวัติศาสตร์นิพนธ์กับโฉมหน้าบันเทิงคดีร้อยแก้วยุคแรกในสมัยรัตนโกสินทร์. ใน

ศาสตร์และศิลป์แห่งการเล่าเรื่อง (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

สุจิตรา จงสถิตย์วัฒนา. (2548). เจิมจันทน์กังสดาล : ภาษาวรรณศิลป์ในวรรณคดีไทย. กรุงเทพฯ :

จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

อรรถวิทย์ รอดเจริญ. (2564). พัฒนาการกลวิธีการเล่าเรื่อง กลวิธีทางภาษา และโลกทัศน์ในพระราช

พงศาวดาร. (วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต). กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.