การใช้อนุภาคลงท้าย ดิ ของผู้พูดภาษาไทยเป็นภาษาแม่

บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้มุ่งวิเคราะห์หน้าที่การสื่อสารของอนุภาคลงท้าย ดิ จากคลังข้อมูลภาษาไทยแห่งชาติ และศึกษาการใช้ ดิ ของผู้พูดภาษาไทยเป็นภาษาแม่ ในส่วนแรกผู้วิจัยเลือกการปรากฏของ ดิ ในหมวดบันเทิงคดีจากคลังข้อมูลภาษาไทยแห่งชาติ ผลการวิจัยพบว่า ดิ มีหน้าที่การสื่อสารทั้งหมด 4 ประการ ได้แก่ ทำให้ถ้อยคำมีอำนาจ ทำให้ถ้อยคำมีความหนักแน่น แสดงความไม่สนใจหรือไม่พอใจในเรื่องที่กำลังสนทนา และเกริ่นนำหัวเรื่องที่มีความขัดแย้ง เมื่อเปรียบเทียบกับหน้าที่ของ สิ ในงานวิจัยของสุมินตรา มาคล้าย (2559) พบว่าอนุภาคท้ายทั้งสองมีหน้าที่ใกล้เคียงกันมาก ยกเว้นหน้าที่ในการทำให้ถ้อยคำมีความหนักแน่นเมื่อผู้พูดต้องการแสดงว่าตนรู้ทันผู้ฟัง ซึ่งไม่พบการใช้ ดิ จึงมีความเป็นไปได้สูงว่า ดิ เป็นรูปแปรหนึ่งของ สิ และสามารถใช้แทนกันได้แทบทุกบริบท งานวิจัยส่วนที่สองศึกษาการใช้ ดิ ของผู้พูดภาษาไทยเป็นภาษาแม่จำนวน 20 คน แบ่งเป็น 2 กลุ่ม คือ เพศชาย 10 คน และเพศหญิง 10 คน มีการแสดงบทบาทสมมติ 10 สถานการณ์ ซึ่งออกแบบตามผลการวิเคราะห์ส่วนแรก ผลการวิจัยพบว่าทั้งสองกลุ่มใช้ ดิ ในความถี่และความหลากหลายไม่แตกต่างกัน โดยพบหน้าที่ 2 ประการ ได้แก่ ทำให้ถ้อยคำมีอำนาจและทำให้ถ้อยคำมีความหนักแน่น ทั้งนี้ไม่พบหน้าที่ของ ดิ เพื่อแสดงความไม่สนใจหรือไม่พอใจในเรื่องที่กำลังสนทนา และเพื่อเกริ่นนำหัวเรื่องแบบที่มีความขัดแย้ง ทั้งสองหน้าที่ยังพบความถี่การปรากฏน้อยในคลังข้อมูลภาษา ซึ่งอาจเป็นเพราะบริบทสถานการณ์ค่อนข้างเฉพาะและไม่พบในชีวิตประจำวันบ่อยนัก ผลการวิจัยยังชี้ให้เห็นว่าปัจจัยเรื่องเพศไม่มีผลต่อการใช้อนุภาคลงท้าย