ผลของโปรแกรมพัฒนาการสื่อสารที่มีต่อความสามารถในการสื่อสาร ของจิตอาสาดูแลผู้ป่วยในชุมชน อำเภอแม่ลาว จังหวัดเชียงราย

Main Article Content

Kanchana Chuamuangphan
Teerawan Teerapong

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยกึ่งทดลอง โดยใช้รูปแบบการวัดก่อนและหลังการทดลองและมีกลุ่มควบคุม มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของโปรแกรมพัฒนาการสื่อสารที่มีต่อความสามารถในการสื่อสารของจิตอาสาดูแลผู้ป่วยในชุมชน อำเภอแม่ลาว จังหวัดเชียงราย กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยคือ จิตอาสาดูแลผู้ป่วยในชุมชนที่มีอายุไม่เกิน 65 ปี จำนวน 24 คน สุ่มอย่างง่ายเป็นกลุ่มทดลอง และกลุ่มควบคุม กลุ่มละ 12 คน กลุ่มทดลองเข้าร่วมโปรแกรมพัฒนาการสื่อสาร จำนวน 10 ครั้ง ครั้งละ 1.30 ชั่วโมง สัปดาห์ละ 2 ครั้ง รวม 15 ชั่วโมง โดยมีผู้วิจัยทำหน้าที่เป็นผู้นำกลุ่ม ส่วนกลุ่มควบคุมไม่ได้เข้าร่วมโปรแกรมพัฒนาการสื่อสาร เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ โปรแกรมพัฒนาการสื่อสาร และแบบวัดความสามารถในการสื่อสาร วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และค่าสถิติ t-test


        ผลการวิจัย พบว่า โปรแกรมพัฒนาการสื่อสารสามารถพัฒนาความสามารถในการสื่อสารของ
จิตอาสาดูแลผู้ป่วยในชุมชนให้สูงขึ้นได้ โดยกลุ่มทดลองหลังเข้าร่วมโปรแกรมพัฒนาการสื่อสารมีค่าเฉลี่ยของคะแนนความสามารถในการสื่อสารสูงกว่าก่อนเข้าร่วมโปรแกรมพัฒนาการสื่อสารอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 และกลุ่มทดลองมีค่าเฉลี่ยของคะแนนความสามารถในการสื่อสารสูงกว่ากลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
Chuamuangphan, K., & Teerapong, T. (2019). ผลของโปรแกรมพัฒนาการสื่อสารที่มีต่อความสามารถในการสื่อสาร ของจิตอาสาดูแลผู้ป่วยในชุมชน อำเภอแม่ลาว จังหวัดเชียงราย. มนุษยศาสตร์สาร มหาวิทยาลัยเชียงใหม่, 20(1), 214–239. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/JHUMANS/article/view/186568
ประเภทบทความ
บทความวิจัย