ความคิดเห็นของนักท่องเที่ยวไทยต่อแหล่งท่องเที่ยวหาดน้ำใส จังหวัดชลบุรี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาและเปรียบเทียบความคิดเห็นของนักท่องเที่ยวที่มีต่อแหล่งท่องเที่ยวหาดน้ำใส ตำบลแสมสาร อำเภอสัตหีบ จังหวัดชลบุรี โดยจำแนกตามปัจจัยด้านเพศ อายุ รายได้ต่อเดือน ระดับการศึกษา และอาชีพ เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ ใช้แบบสอบถามที่มีค่าความเชื่อมั่นเท่ากับ 0.701 ในการเก็บรวบรวมข้อมูลจากกลุ่มตัวอย่างคือนักท่องเที่ยวชาวไทยอายุ 18 ปีขึ้นไป จำนวน 386 คน สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติเชิงอนุมาน ได้แก่ การทดสอบค่าที (t-test) และการวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว (One-way ANOVA) โดยกำหนดระดับนัยสำคัญที่ 0.05 และใช้วิธีของ Scheffe’ ในการเปรียบเทียบรายคู่
ผลการศึกษา พบว่า นักท่องเที่ยวมีความคิดเห็นต่อแหล่งท่องเที่ยวหาดน้ำใสโดยรวมอยู่ในระดับมาก โดยให้คะแนนสูงสุดด้านการจัดการด้านการท่องเที่ยว รองลงมาคือ ด้านคุณค่าด้านการท่องเที่ยว การอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม ความปลอดภัย ความเสี่ยงต่อการถูกทำลาย ศักยภาพในการรองรับนักท่องเที่ยว การจัดกิจกรรมท่องเที่ยว และการเข้าถึงตามลำดับ ทั้งนี้ พบความแตกต่างของความคิดเห็นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01 ในกลุ่มนักท่องเที่ยวที่มีเพศและอายุต่างกัน ขณะที่รายได้ ระดับการศึกษา และอาชีพไม่มีผลต่อความเห็นที่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญ
ผลการศึกษานี้สะท้อนให้เห็นถึงแนวทางการบริหารจัดการแหล่งท่องเที่ยวอย่างมีประสิทธิภาพ และความสำคัญของการออกแบบนโยบายส่งเสริมการท่องเที่ยวที่คำนึงถึงความหลากหลายของกลุ่มนักท่องเที่ยว
Article Details
เอกสารอ้างอิง
ภาษาไทย
กองทัพเรือ. (2565). นโยบายกองทัพเรือประจำปีงบประมาณ 2565. วันที่ค้นข้อมูล 24 เมษายน 2567, เข้าถึงได้จาก https://www.navy.mi.th/storage/frontend/article/243/file/th/policy_navy65%20(1).pdf
กองทัพเรือ. (2567). สถานที่ท่องเที่ยวกองทัพเรือ. วันที่ค้นข้อมูล 24 เมษายน 2567, เข้าถึงได้จาก https://www.navy.mi.th/1c0f7fe9d74f33a32c1b71dd0407b5b5
กรมการท่องเที่ยว. (2557). คู่มือการตรวจประเมินมาตรฐานคุณภาพแหล่งท่องเที่ยว ประเภทชายหาด (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรมการท่องเที่ยว กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา: สำนักงานกิจการโรง พิมพ์องค์การสงเคราะห์ทหารผ่านศึกในพระบรมราชูปถัมภ์.
กรมการท่องเที่ยว. (2565). แผนพัฒนาบริการท่องเที่ยว พ.ศ. 2566-2570. กองพัฒนาบริการท่องเที่ยว กรมการท่องเที่ยว.
เจษฎ์สิตา จารุวรางค์รัตน์. (2566). พฤติกรรมการท่องเที่ยวในประเทศด้วยตนเองของนักท่องเที่ยวชาวไทย เจเนอเรชั่นวาย ในพื้นที่กรุงเทพมหานคร หลังสถานการณ์การแพร่ระบาดของโรคติดเชื้อโคโรนาไวรัส 2019. บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ. วันที่ค้นข้อมูล 24 เมษายน 2567, เข้าถึงได้จาก http://ir-ithesis.swu.ac.th/dspace/bitstream/123456789/2701/1/gs631110074.pdf
ชวัลนุช อุทยาน. (2557). พฤติกรรมนักท่องเที่ยว. เอกสารประกอบการสอน. วันที่ค้นข้อมูล 24 เมษายน 2567, เข้าถึงได้จาก https://touristbehaviour.wordpress.com/1/
ฐิรชญา มณีเนตร. (2553). ไทยศึกษาเพื่อการท่องเที่ยว = Thai studies for tourism (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.
เที่ยวไทยที่ไหนดี. (2565). หาดน้ำใส จ.ชลบุรี. วันที่ค้นข้อมูล 24 เมษายน 2567, เข้าถึงได้จาก https://www.travelthaiblog.com
เทิดชาย ช่วยบำรุง. (2549). รวมบทความวารสารวิชาการการท่องเที่ยวไทยนานาชาติ. กรุงเทพฯ: สถาบันวิจัย เพื่อการพัฒนาการท่องเที่ยวไทย สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย สกว.
ปนัสยา สิระรุ่งโรจน์กนก. (2549). พฤติกรรมและความพึงพอใจของนักท่องเที่ยวต่อการจัดการโลจิสติกส์ การท่องเที่ยว กรณีศึกษา ตลาดน้ำ อัมพวาจังหวัดสมุทรสงคราม. วันที่ค้นข้อมูล 24 เมษายน 2567, เข้าถึงได้จาก http://digital_collect.lib.buu.ac.th/dcms/files/56920256.pdf
ปรัชญา บุญเดช. (2561). แนวทางการพัฒนาการท่องเที่ยวถ้ำเลเขากอบ อำเภอห้วยยอด จังหวัดตรัง. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาการจัดการการท่องเที่ยว, สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
ปริวัตร ปาโส. (2554). แนวทางการพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมจังหวัดร้อยเอ็ด. วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาวิทยาศาสตร์การกีฬา, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นภัสพร จงรักษ์. (2560). พฤติกรรมของนักท่องเที่ยวชาวไทยที่อาศัยอยู่ในเขตกรุงเทพมหานครและปริมณฑลต่อการตัดสินใจใช้บริการบริษัทนำเที่ยว. วันที่ค้นข้อมูล 24 เมษายน 2567, เข้าถึงได้ จาก http://ethesisarchive.library.tu.ac.th/thesis/2017/TU_2017_5902031565_7325_6131.pdf
นันทรัตน์ ทองมีเพชร. (2553). แนวทางการพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ กรณีศึกษาชุมชนลีเล็ด ตาบลลีเล็ด อำเภอพุนพิน จังหวัดสุราษฎร์ธานี. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาการจัดการโรงแรมและการท่องเที่ยว, มหาวิทยาลัยนเรศวร.
ภณิดา ชัยปัญญา. (2541). การวัดความพึงพอใจ. กรุงเทพฯ: แสงอักษร.
รวีวรรณ โปรยรุ่งโรจน์. (2558). พฤติกรรมนักท่องเที่ยว. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.
รัฐนันท์ พงศ์วิริทธิ์ธร และกัญญากาญจน์ ไซเออร์ส. (2559). แนวทางการพัฒนาการท่องเที่ยวจังหวัดเชียงใหม่ตามทัศนะของนักท่องเที่ยวเพื่อความยั่งยืน. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยธนบุรี, 10 (22), 61-65.
ศิริกานดา ชูชื่น. (2554). แนวทางการพัฒนาแหล่งท่องเที่ยวเพื่อเพิ่มศักยภาพการท่องเที่ยว เทศบาลเมืองหัวหิน จังหวัดประจวบคีรีขันธ์. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาการจัดการโรงแรมและการท่องเที่ยว, มหาวิทยาลัยนเรศวร.
ศูนย์อำนวยการการท่องเที่ยวกองทัพเรือ. (2565). หาดน้ำใส น้ำทะเลใส ฟ้าสีคราม หาดทรายละเอียด. วันที่ค้นข้อมูล 24 เมษายน 2567, เข้าถึงได้จาก http://www.thainavyland.com/nam-sai-beach/
สุธิดา ตินตะบุระ. (2565). การจัดการการท่องเที่ยวแบบโฮมสเตย์ที่ยั่งยืนของธุรกิจครอบครัวในอำเภอเกาะสีชัง จังหวัดชลบุรี. งานนิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยบูรพา.
แสงรวี เกตุสุวรรณ. (2563). องค์ประกอบของแหล่งท่องเที่ยวที่ส่งผลต่อพฤติกรรมการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมในประเทศไทยของนักท่องเทียวชาวยุโรป. บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ. วันที่ค้นข้อมูล 24 เมษายน 2567, เข้าถึงได้จาก http://ir-ithesis.swu.ac.th/dspace/bitstream/123456789/928/1/gs611130278.pdf
อมรวิทย์ ชานก. (2559). แรงจูงใจท่องเที่ยว ความพึงพอใจของนักท่องเที่ยวชาวไทยที่เดินทางมาท่องเที่ยวอำเภอสัตหีบ จังหวัดชลบุรี. งานนิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยบูรพา.
อิสระพงษ์ พลธานี และอุมาพร บุญเพชรแก้ว. (2561). การศึกษาศักยภาพแหล่งท่องเที่ยวเกาะเต่า จังหวัดสุราษฎร์ธานี เพื่อเป็นแนวทางในการพัฒนาการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน. วารสารมหาวิทยาลัยศิลปากร, 38(5), 25-28.
