คุณลักษณะของผู้นำทางการเมืองสีเขียวเพื่อการได้มาซึ่งอำนาจทางการเมืองท้องถิ่น
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยเรื่อง คุณลักษณะของผู้นำทางการเมืองสีเขียวกับการได้มาซึ่งอำนาจทางการเมืองท้องถิ่น มีวัตถุประสงค์ คือ ศึกษาคุณลักษณะผู้นำทางการเมืองสีเขียวกับการได้มาซึ่งอำนาจทางการเมืองท้องถิ่น เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ เครื่องมือที่ใช้เก็บข้อมูล คือ การสนทนากลุ่ม และการสัมภาษณ์เชิงลึก ผู้ให้ข้อมูลหลัก คือ นายกเทศมนตรี และนายกองค์การบริหารส่วนตำบล ผลการวิจัยพบว่า คุณลักษณะของผู้นำทางการเมืองสีเขียวต้องมีความรู้ความสามารถด้านการวางแผน และการประสานงาน รวมถึง ผู้นำทางการเมืองต้องมีคุณธรรม มีประสบการณ์ในการทำงาน นอกจากนี้ ผู้นำทางการเมืองมีแนวโน้มที่จะทำงานร่วมกันแบบเครือข่าย และไม่ได้รับอิทธิพลทางการเมือง
Article Details
เอกสารอ้างอิง
ภาษาไทย
จุฑาทิพ คล้ายทับทิม. (2553). การเมืองเรื่องสิ่งแวดล้อม. กรุงเทพฯ: ชุมชนสหกรณ์เกษตรแห่งประเทศไทย.
จันทมา ช่างสลัก. (2566). คุณลักษณะของผู้นำที่ดี. วันที่ค้นข้อมูล 22 มีนาคม 2567, เข้าถึงได้จาก WWW.istrong.co.th
ชาย โพธิสิตา. (2547). ศาสตร์และศิลป์แห่งการวิจัยเชิงคุณภาพ. กรุงเทพฯ: อมรินทร์พริ้นติ้ง.
ชำนาญ ปาณาวงษ์. (2567). ระเบียบวิธีวิจัยเชิงคุณภาพ. กรุงเทพฯ: กู๊ดเฮดพริ้นท์ติ้งแอนด์แพคเกจจิ้ง.
นุช สัทธาฉัตรมงคล และคณะ. (2559). ผู้นำการเปลี่ยนแปลงในยุคโลกาภิวัฒน์สู่การพัฒนาอย่างยั่งยืน. วารสารธุรกิจปริทัศน์, 8(1).
บุญทัน ดอกไธสง. (ม.ป.ป). นายกชิงธงอำนาจรัฐสู่การปฎิรูปทางการเมือง. กรุงเทพฯ: เอสแอนด์จี.
พล เหลืองรังษี. (2566). คุณลักษณะของนายกรัฐมนตรีที่เหมาะสมกับสังคมไทยตามทรรศนะของนักศึกษาคณะสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยทักษิณ. ใน การประชุมหาดใหญ่วิชาการระดับชาติและนานาชาติ ครั้งที่ 9. 5 กรกฎาคม 2566.
พิมพ์พันธุ์ ศรีพิพิธ และเฟื่องอรุณ ปรีดีดิลก. (2560). เรื่อง การศึกษาคุณลักษณะของนักการเมืองสตรีไทยในระดับท้องถิ่น. วารสารครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 45(3), 125-138.
ไพบูลย์ ช่างเรียน. (2538). สังคมวัฒนธรรมและการบริหารแบบไทย. กรุงเทพฯ: เอสแอนด์จีกราฟฟิก
รพีพร ธงทอง. (29 มิถุนายน 2565). คุณลักษณะของนักการเมืองท้องถิ่นยุคใหม่กับพฤติกรรมการตัดสินใจเลือกตั้งผู้นำท้องถิ่นของประชาชนผู้มีสิทธิ์เลือกตั้ง. Dhammathas Academic Journal, 22(2), 297-310.
ลดาวัลย์ ไข่คำ. (2564). เรื่อง การเมืองสีเขียว; การปะทะกันระหว่างการเมืองกระแสหลักกับการเคลื่อนไหวแบบใหม่. วารสารสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร, 17(2), 69-98.
ลิขิต ธีรเวคิน. (2548, 7 ธันวาคม). ผู้นำทางการเมืองในอุดมคติ. ผู้จัดการออนไลน์. วันที่ค้นข้อมูล 22 มีนาคม 2567, เข้าถึงได้จาก https://mgronline.com/daily/detail/9480000168398
วันชาติ นภาศรี. (2555). นักการเมืองถิ่นจังหวัดแพร่. กรุงเทพฯ: ไบรท์แอนด์พริ้น.
วีรพงษ์ รามางกูร. (2557). การเมืองไทยใต้อาทิตย์สองดวง. กรุงเทพฯ: มติชนปากเกร็ด.
สติธร ธนานิธิโชติ. (2544). ทฤษฎีและความรู้ยุคโลกาภิวัตม์. กรุงเทพฯ: อมรินทร์พรินติ่งแอนด์พับลิซซิ่ง.
สติธร ธนานิธิโชติ. (2557). คุณลักษณะของนักการเมืองไทยที่มีสานสัมพันธ์แบบตระกูลการเมือง. วารสารการเมือง การบริหาร และกฎหมาย, 6(3), 228-230.
สังศิต พิริยะรังสรรค์. (2564, 4 พฤศจิกายน). การครอบงำทางการเมือง. ไทยโพสต์. วันที่ค้นข้อมูล 22 มีนาคม 2567, เข้าถึงได้จาก https://www.thaipost.net/articles-news/18165/
สุชาติ ประสิทธิ์รัฐสินธุ์. (2540). ระเบียบวิธีการวิจัยทางสังคมศาสตร์. กรุงเทพฯ: เลี่ยงเชี่ยง.
