จิตวิญญาณและนิเวศวิถี : ความหลากหลายในตัวบทวรรณกรรม ของ เฮนรี เดวิด ธอโร แกรี สไนเดอร์ และบาร์บารา คิงโซลเวอร์
บทคัดย่อ
บทความนี้ศึกษาความสัมพันธ์ของ “จิตวิญญาณ” กับ “นิเวศวิถี” และนำเสนอความหลากหลายของรูปแบบความสัมพันธ์นี้ผ่านการวิเคราะห์ตัวบทวรรณกรรมของเฮนรี เดวิด ธอโร (Henry David Thoreau) แกรี สไนเดอร์ (Gary Snyder) และบาร์บารา คิงโซลเวอร์ (Barbara Kingsolver) บทความนี้เสนอว่าทั้งจิตวิญญาณและนิเวศวิถีเกี่ยวข้องกับการมีชีวิตอย่างลึกซึ้งเปี่ยมไปด้วยความเคารพนอบน้อมต่อสรรพสิ่ง โดยที่บุคคลตระหนักถึงความสัมพันธ์เชื่อมโยงกับสิ่งอื่น ๆ ที่นอกเหนือไปจากการดำรงอยู่ของตน ในขณะที่นิเวศวิถีของธอโรได้รับอิทธิพลจากความเชื่อในการดำรงอยู่ของพระเจ้าในโลกธรรมชาติตามแนวทางของนักเขียนกลุ่มทรานเซ็นเด็นทัลลิสต์ นิเวศวิถีของสไนเดอร์มีรากฐานจากปรัชญาพุทธศาสนานิกายเซน ส่วนคิงโซลเวอร์นำเสนอความสัมพันธ์ของมนุษย์และโลกธรรมชาติจากมุมมองของนักวิทยาศาสตร์
Spirituality and Ecological Paths:A Variety in Literary Texts by Henry David Thoreau,Gary Snyder, and Barbara Kingsolver
This paper examines the relationship between “spirituality” and “ecological ways of life” and demonstrates its various aspects through an analysis of literary texts by Henry David Thoreau, Gary Snyder, and Barbara Kingsolver. It argues that both spirituality and ecological ways of life involve profound and respectful living in which individuals experience their interconnectedness with other things beyond their own existence. While Thoreau’s ecological way of life is influenced by atranscendental belief in the existence of God in nature, Snyder is informed by Zen Buddhism. Kingsolver, however, presents relations between humans and the natural world from a scientific viewpoint.
ดาวน์โหลด
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
การป้องกันปัญหาด้านลิขสิทธิ์และการคัดลอกผลงาน
ผู้เขียนบทความมีหน้าที่ในการขออนุญาตใช้วัสดุที่มีลิขสิทธิ์คุ้มครองจากเจ้าของลิขสิทธิ์ ผู้เขียนบทความมีความรับผิดชอบที่จะต้องปฏิบัติตามกฎหมายในการคัดลอกและทำสำเนาวัสดุที่มีลิขสิทธิ์อย่างเคร่งครัด การคัดลอกข้อความและการกล่าวพาดพิงถึงเนื้อหาจากวัสดุตีพิมพ์อื่น ต้องมีการอ้างอิงแหล่งที่มากำกับและระบุแหล่งที่มาให้ชัดเจนในส่วนบรรณานุกรม การคัดลอกข้อความหรือเนื้อหาจากแหล่งอื่นโดยไม่มีการอ้างอิงถือเป็นการละเมิดจริยธรรมทางวิชาการที่ร้ายแรง และเข้าข่ายการละเมิดลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 หากมีการฟ้องร้องดำเนินคดีใด ๆ เกิดขึ้น ผู้เขียนบทความมีความรับผิดชอบทางกฎหมายแต่เพียงผู้เดียว