สุนทราภรณ์กับการสร้างความเข้าใจในวัฒนธรรมบันเทิงแบบ “สากล” ให้กับสังคมไทยในพุทธทศวรรษที่ 2490
คำสำคัญ:
สุนทราภรณ์, วัฒนธรรมสากล, ความบันเทิง, 2490, ไทยสากล, Suntharaporn, international-culture, entertainment, 2490 B.E., Thai-Sakonบทคัดย่อ
ผลการศึกษาบทบาทของวงดนตรีสุนทราภรณ์ต่อการสร้างความเข้าใจในวัฒนธรรมบันเทิงแบบสากลในช่วงพุทธทศวรรษที่ 2490 อันเป็นช่วงเวลาที่วงดนตรีได้รับความนิยมสูงสุดนั้น พบว่าบทเพลงของสุนทราภรณ์มีลักษณะการประพันธ์ แบบผสมผสาน ทำให้เกิดการสร้างความเข้าใจวัฒนธรรมแบบ “สากล” ได้ง่ายขึ้น นโยบายเกี่ยวกับความเป็น “สากล” ของรัฐและการเป็นวงดนตรีของรัฐบาลเองก็มีผลต่อการสร้างความนิยมและสามารถเผยแพร่รูปแบบความเข้าใจในความเป็น “สากล” ได้อย่างสะดวก นอกจากนี้เพลงของสุนทราภรณ์ยังสามารถใช้ตอบสนองวัฒนธรรมบันเทิงแบบสากลในลักษะอื่นๆ ได้อีกด้วย จึงทำให้ความเป็น “สากล” ในแบบของสุนทราภรณ์ได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางในช่วงเวลาดังกล่าว
“Suntharaporn” and the Process of Achieving Acknowledgement in the Culture of International Entertainment Culture Concept in Thailand during the decade of the 2490s’ B.E.
Jinjutha Lichinda
Faculty of Arts, Chulalongkorn University
The result of this study shows that Suntharaporn during the decade of the 2490s B.E which was time when the band was very popular, played a crucial role in achieving acknowledgment in the culture of international entertainment for several reasons. Firstly, the songs were composed in both a 'western' and 'conservative-Thai' style which allowed for a better and easier acknowledgement. Moreover, the historical context also supported this new concept created by the band and, because it was a government band this helped to distribute the idea of ‘Sakon’ easier. As well as for other international entertainment activities that Suntharaporn fulfilled very well the concept behind the band became widely accepted.
ดาวน์โหลด
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
การป้องกันปัญหาด้านลิขสิทธิ์และการคัดลอกผลงาน
ผู้เขียนบทความมีหน้าที่ในการขออนุญาตใช้วัสดุที่มีลิขสิทธิ์คุ้มครองจากเจ้าของลิขสิทธิ์ ผู้เขียนบทความมีความรับผิดชอบที่จะต้องปฏิบัติตามกฎหมายในการคัดลอกและทำสำเนาวัสดุที่มีลิขสิทธิ์อย่างเคร่งครัด การคัดลอกข้อความและการกล่าวพาดพิงถึงเนื้อหาจากวัสดุตีพิมพ์อื่น ต้องมีการอ้างอิงแหล่งที่มากำกับและระบุแหล่งที่มาให้ชัดเจนในส่วนบรรณานุกรม การคัดลอกข้อความหรือเนื้อหาจากแหล่งอื่นโดยไม่มีการอ้างอิงถือเป็นการละเมิดจริยธรรมทางวิชาการที่ร้ายแรง และเข้าข่ายการละเมิดลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 หากมีการฟ้องร้องดำเนินคดีใด ๆ เกิดขึ้น ผู้เขียนบทความมีความรับผิดชอบทางกฎหมายแต่เพียงผู้เดียว