อักษรฟรัคทัวร์ (Fraktur):
กุญแจอีกหนึ่งดอกสู่โลกแห่งภาษาและวัฒนธรรมเยอรมัน
คำสำคัญ:
อักษรฟรัคทัวร์, ประวัติอักษรตัวพิมพ์ภาษาเยอรมัน, อักขรวิธีเยอรมัน, การอ่านเอกสารเยอรมันที่พิมพ์ด้วยอักษรฟรัคทัวร์, อักษรตัวพิมพ์กับอัตลักษณ์ประจำชาติบทคัดย่อ
บทความนี้กล่าวถึงความสำคัญของอักษรฟรัคทัวร์ อันเป็นอักษรตัวพิมพ์ที่ใช้แพร่หลายในโลกภาษาและวัฒนธรรมเยอรมันจนกระทั่งสมัยสงครามโลกครั้งที่ 2 ทั้งยังเป็นอักษรที่มีประวัติผูกพันกับอัตลักษณ์ประจำชาติและคริสต์ศาสนานิกายโปรเตสแตนต์ในบริบทสังคมวัฒนธรรมเยอรมันมาตลอดหลายศตวรรษ แต่ผู้อ่านที่ไม่คุ้นเคยกับรูปแบบและอักขรวิธีก็อาจประสบปัญหาในการอ่านเอกสารที่ตีพิมพ์ด้วยอักษรฟรัคทัวร์ได้ บทความนี้จึงกล่าวถึงประวัติของอักษรฟรัคทัวร์โดยสังเขป รวมถึงแสดงรูปแบบและอักขรวิธีพื้นฐาน พร้อมกับเสนอตัวอย่างข้อความภาษาเยอรมันที่พิมพ์ด้วยอักษรฟรัคทัวร์ เพื่อให้เป็นประโยชน์ต่อการค้นคว้าวิจัยเอกสารภาษาเยอรมันที่ตีพิมพ์ด้วยอักษรฟรัคทัวร์นี้ต่อไป
เอกสารอ้างอิง
ภาษาไทย
Ampha Otrakul อำภา โอตระกูล. (2019). Sayam: chotmai banthuek chak pi kho so 1862 khong krap fritdrik su oilenbuak สยาม: จดหมายบันทึกจากปี ค.ศ. 1862 ของ กราฟ ฟรีดริช ซู ออยเลนบวร์ก [Siam: The letters from 1862 of Graf Friedrich zu Eulenburg]. Chulalongkorn University Press.
Churairat Laksanasiri จุไรรัตน์ ลักษณะศิริ. (2011). Chak laisue thai su akson thai จากลายสือไทยสู่อักษรไทย [From Laisue Thai to Thai script]. Chulalongkorn University Press.
Thawat Punnothok ธวัช ปุณโณทก. (2006). Akson thai boran: laisue thai lae wiwatthanakan akson khong chonchat thai อักษรไทยโบราณ: ลายสือไทยและวิวัฒนาการอักษรของชนชาติไทย [Ancient Thai script: Sukhothai script and evolution of Thai ethnicities’ scripts]. Chulalongkorn University Press.
Visudh Busyakul วิสุทธ์ บุษยกุล. (2011). Baep rian phasa sansakrit แบบเรียนภาษาสันสกฤต [A Sanskrit primer]. Research and publication division, faculty of arts, Chulalongkorn University.
Wilita Sriuranpong วิลิตา ศรีอุฬารพงศ์. (1999). Kan patirup rabop kan khian phasa yoeraman การปฏิรูประบบการเขียนภาษาเยอรมัน [Orthography reform of German]. In TDLV-Forum, 4, 86–106.
Woraphong Worachat-udomphong วรพงศ์ วรชาติอุดมพงศ์. (2002). Akson pradit อักษรประดิษฐ์ [Lettering design]. Buraphasan.
ภาษาต่างประเทศ
Bain, P. (1998). A checklist of German blackletter types 1900–1950. In P. Bain & P. Shaw (Eds.), Blackletter: Type and national identity (pp. 68–70). The Cooper Union for the Advancement of Science and Art.
Bertheau, P. T. (1998). The German language and the two faces of its script: A genuine expression of European culture? In P. Bain & P. Shaw, (Eds.), Blackletter: Type and national identity (pp. 22–31). The Cooper Union for the Advancement of Science and Art.
Burke, C. (1998). German hybrid typefaces 1900–1914. In P. Bain & P. Shaw (Eds.), Blackletter: Type and national identity (pp. 32–39). The Cooper Union for the Advancement of Science and Art.
Diringer, D. (2005). The alphabet: A key to the history of mankind. Munshiram Manoharlal.
Duden. (2016). Das Wörterbuch der sprachlichen Zweifelsfälle. Richtiges und gutes Deutsch (8th ed.). Dudenverlag.
Eskilson, S. J. (2019). Graphic design: A new history. Yale University Press.
Forssman, F. (1998). Der Satz gebrochener Schriften. In A. Kapr (Ed.), Fraktur: Form und Geschichte der gebrochenen Schriften (pp. 212–215). Verlag Hermann Schmidt.
Hartmann, S. (1998). Fraktur oder Antiqua: der Schriftstreit von 1881 bis 1941 [Dissertation]. Universität-Gesamthochschule Siegen.
Kapr, A. (1993). Fraktur: Form und Geschichte der gebrochenen Schriften. Verlag Hermann Schmidt.
Keppie, L. (2001). Understanding Roman inscriptions. Routledge.
Kinross, R. (2010). Modern typography: An essay in critical history. Hyphen Press.
Koop, A. (2017). NSCI – Das visuelle Erscheinungsbild der Nationalsozialisten 1920–1945. Verlag Hermann Schmidt.
Luidl, P. (1998). A comparison of Fraktur and Roman type: A German study. In P. Bain & P. Shaw, (Eds.), Blackletter: Type and national identity (pp. 16–21). The Cooper Union for the Advancement of Science and Art.
Luna, P. (2018). Typography: A very short introduction. Oxford University Press.
Macmillan, N. (2006). An A-Z of type designers. Laurence King Publishing.
Nakanishi, A. (1990). Writing systems of the world. Tuttle.
Panzer, F. (Ed.). (1913). Die Kinder- und Hausmärchen der Brüder Grimm in ihrer Urgestalt: Zweiter Teil. C.H. Beck.
Rogers, H. (2005). Writing systems: A linguistic approach. Blackwell Publishing.
Rüdebusch, F. (2017). Das ß (Eszett). Gesellschaft für deutsche Sprache. Retrieved April 1, 2021, from https://gfds.de/das-ss/
Schmidt, M. G. (2015). Lateinische Epigraphik: eine Einführung. WBG (Wissenschaftliche Buchgesellschaft).
Schwemer-Scheddin, Y. (1998). Broken images: Blackletter between faith and mysticism. In P. Bain & P. Shaw (Eds.), Blackletter: Type and national identity (pp. 50–68). The Cooper Union for the Advancement of Science and Art.
Shaw, P., & Bain, P. (1998). Blackletter vs. Roman: Type as ideological surrogate. In P. Bain & P. Shaw (Eds.), Blackletter: Type and national identity (pp. 10–15). The Cooper Union for the Advancement of Science and Art.
Spitzmüller, J. (2009). Typographisches Wissen. In A. Linke & H. Feilke (Eds.), Oberfläche und Performanz (pp. 459–488). Max Niemeyer Verlag.
Süß, H. (2002). Deutsche Schreibschrift: Lesen und Schreiben lernen – Lehrbuch. Knaur.
Thompson, E. M. (2009). An introduction to Greek and Latin palaeography. Tiger of the Stripe.
Verdenhalven, F. 2011. Die Deutsche Schrift. Verlag Degener & Co.
von Boeselager, E. F. (2004). Schriftkunde. Verlag Hahnsche Buchhandlung.
Willberg, H. P. (1993). Vom falschen Image der Fraktur. In A. Kapr (Ed.), Fraktur: Form und Geschichte der gebrochenen Schriften (pp. 100–104). Verlag Hermann Schmidt.
Willberg, H. P. (1998). Fraktur and nationalism. In P. Bain & P. Shaw (Eds.), Blackletter: Type and national identity (pp. 40–49). The Cooper Union for the Advancement of Science and Art.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
การป้องกันปัญหาด้านลิขสิทธิ์และการคัดลอกผลงาน
ผู้เขียนบทความมีหน้าที่ในการขออนุญาตใช้วัสดุที่มีลิขสิทธิ์คุ้มครองจากเจ้าของลิขสิทธิ์ ผู้เขียนบทความมีความรับผิดชอบที่จะต้องปฏิบัติตามกฎหมายในการคัดลอกและทำสำเนาวัสดุที่มีลิขสิทธิ์อย่างเคร่งครัด การคัดลอกข้อความและการกล่าวพาดพิงถึงเนื้อหาจากวัสดุตีพิมพ์อื่น ต้องมีการอ้างอิงแหล่งที่มากำกับและระบุแหล่งที่มาให้ชัดเจนในส่วนบรรณานุกรม การคัดลอกข้อความหรือเนื้อหาจากแหล่งอื่นโดยไม่มีการอ้างอิงถือเป็นการละเมิดจริยธรรมทางวิชาการที่ร้ายแรง และเข้าข่ายการละเมิดลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 หากมีการฟ้องร้องดำเนินคดีใด ๆ เกิดขึ้น ผู้เขียนบทความมีความรับผิดชอบทางกฎหมายแต่เพียงผู้เดียว
