สุขภาพจิตของผู้ปฏิบัติธรรมศรัทธาวาสหญิง วัดพระธรรมกาย จังหวัดปทุมธานี

บทคัดย่อ

วัตถุประสงค์ของการวิจัยนี้ เพื่อศึกษา สุขภาพจิตของผู้ปฏิบัติธรรมศรัทธาวาสหญิงวัดพระธรรมกาย จังหวัดปทุมธานี รูปแบบงานวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงสำรวจ (Survey Research) ระหว่างการวิจัยเชิงประมาณและการวิจัยเชิงคุณภาพ โดยประชากร คือผู้ปฏิบัติธรรมศรัทธาวาสหญิง วัดพระธรรมกาย ที่เข้าร่วมโครงการปฏิบัติธรรมพิเศษ ระหว่างวันที่ 29 พฤศจิกายน – 26 ธันวาคม พ.ศ 2563 จำนวน 135 คน ในการวิจัยนี้ ผู้วิจัยได้ใช้วิธีการฝึกสมาธิเบื้องต้นตามแนวปฏิบัติของพระเดชพระคุณพระมงคลเทพมุนี (สด จนฺทสโร) หลวงปูวัดปากน้ำ ภาษีเจริญแล้วใช้แบบวัดดัชนีชี้วัดสุขภาพจิตคนไทยของกรมสุขภาพจิต โดยเลือกใช้เฉพาะ 66 ข้อ นำข้อมูลที่ได้จากการวัดมาวิเคราะห์ค่าเฉลี่ยส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ทดสอบสมมติฐาน โดยใช้สถิติการทดสอบค่าใช้การวิเคราะห์หาค่า t – test (Independent Samples Test) และ ค่า F (One-way ANOVA) และใช้วิธีการสัมภาษณ์เชิงลึก (In – depth interview) ผลการวิจัยพบว่า 1. ดัชนีชี้วัดสุขภาพจิตในภาพรวมของผู้ปฏิบัติธรรมศรัทธาวาสหญิงวัดพระธรรมกายกลุ่มนี้ มีคะแนนเฉลี่ยรวม 150.16 ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานเท่ากับ 23.98 มีสุขภาพจิตดีกว่าคนทั่วไป (Good) 2. ที่พักอาศัยมีความสัมพันธ์กับระดับสุขภาพจิตของผู้ปฏิบัติธรรมศรัทธาวาสหญิงวัดพระธรรมกาย อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 (t=4.044*, p-value=.000) นั่นคือ กลุ่มตัวอย่างที่พักในวัดมีระดับสุขภาพจิตสูงกว่า กลุ่มตัวอย่างที่พักนอกวัด (คะแนนเฉลี่ยเท่ากับ 2.37 และ 2.13 ตามลำดับ) 3. การมีบุตรมีความสัมพันธ์กับระดับสุขภาพจิตของผู้ปฏิบัติธรรมศรัทธาวาสหญิงวัดพระธรรมกาย อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 (t=1.999*, p-value=.048) นั่นคือ กลุ่มตัวอย่างที่ไม่มีบุตรมีระดับสุขภาพจิตสูงกว่ากลุ่มตัวอย่างที่มีบุตร