บ่มเพาะและพัฒนาศักยภาพวิศวกรสังคมของนักศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏสงขลา

บทคัดย่อ

     บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อบ่มเพาะทักษะวิศวกรสังคมแก่นักศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏสงขลา และ 2) เพื่อให้วิศวกรสังคมบูรณาการองค์ความรู้หรือสร้างนวัตกรรมเพื่อแก้ปัญหาชุมชน การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงปริมาณและเชิงคุณภาพ ประชากรคือ นักศึกษาจำนวน 102 คน โดยใช้รูปแบบการอบรมให้ความรู้เรื่องเครื่องมือวิศวกรสังคม และเก็บข้อมูลเชิงปริมาณจากแบบสอบถามเพื่อประเมินผลความพึงพอใจในการอบรม และประเมินผลความรู้ที่ได้รับก่อนและหลังการอบรม และแบบสอบถามปลายเปิดเพื่อสะท้อนคิดแต่ละเครื่องมือของวิศวกรสังคมคณะผู้วิจัยวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และทดสอบสมมติฐานด้วย T-Test  นักศึกษาลงพื้นที่เพื่อนำเครื่องมือและองค์ความรู้ที่ได้รับจากการอบรมไปใช้แก้ปัญหาและพัฒนาชุมชน โดยเก็บข้อมูลเชิงคุณภาพด้วยการวิจัยแบบมีส่วนร่วม (Participatory Action Research : PAR) ผลการวิจัยครั้งนี้พบว่า 1) ผู้เข้าอบรมมีความพึงพอใจในกระบวนการอบรมการใช้เครื่องมือต่าง ๆ ภาพรวมอยู่ในระดับมาก จากการประเมินความรู้ความเข้าใจจากการเข้าร่วมกิจกรรมพบว่า หลังการอบรมนักศึกษามีความรู้ความเข้าใจในแต่ละกิจกรรมฝึกปฏิบัติการการใช้เครื่องมือต่าง ๆ เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญที่ 0.01 2) ผู้ผ่านการอบรมวิศวกรสังคม ได้ลงปฏิบัติการในพื้นที่โดยบูรณาการองค์ความรู้หรือสร้างนวัตกรรมเพื่อแก้ปัญหาชุมชน ฝึกฝนทักษะนักคิด นักสื่อสาร นักประสาน และนักสร้างนวัตกรรมชุมชน