ความรู้ พฤติกรรม และความต้องการเข้าร่วมการบริหารจัดการน้ำแบบบูรณาการ อย่างยั่งยืนในอำเภอหนองเสือ จังหวัดปทุมธานี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาระดับความรู้ พฤติกรรม และความต้องการเข้าร่วมการบริหารจัดการน้ำแบบบูรณาการอย่างยั่งยืน และ 2) เปรียบเทียบความแตกต่างระหว่างปัจจัยส่วนบุคคลกับความรู้ พฤติกรรม และความต้องการเข้าร่วมการบริหารจัดการน้ำแบบบูรณาการอย่างยั่งยืน เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการศึกษาได้แก่ หัวหน้าครัวเรือนหรือตัวแทนครัวเรือนอายุ 18 ปีขึ้นไป ที่อาศัยอยู่ในชุมชนพื้นที่อำเภอหนองเสือ จังหวัดปทุมธานี จำนวนทั้งสิ้น 400 ครัวเรือน โดยมีเครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยคือ แบบสอบถาม สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ ได้แก่ ความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบความแตกต่างของค่าเฉลี่ยโดยหาค่า t-test และการวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว ผลการวิจัยพบว่า ผู้ตอบแบบสอบถามมีความรู้ พฤติกรรม และความต้องการในการเข้าร่วมการบริหารจัดการน้ำแบบบูรณาการอย่างยั่งยืนอยู่ในระดับปานกลางทุกด้าน ผลการเปรียบเทียบปัจจัยส่วนบุคคล ในด้านความรู้ พบว่า ผู้ตอบแบบสอบถามที่มีเพศ อายุ ระดับการศึกษา และการมีหนี้สิน ที่ต่างกันมีระดับความรู้ในการบริหารจัดการน้ำไม่แตกต่างกัน ส่วนผู้ที่มีกรรมสิทธิ์ที่ดินในที่ดินที่ตั้งบ้านเรือน แตกต่างกัน มีระดับความรู้แตกต่างกัน ซึ่งพบว่าผู้ตอบแบบสอบถามที่ไม่ได้เป็นเจ้าของกรรมสิทธิ์ที่ดินในที่ดินที่ตั้งบ้านเรือนมีระดับความรู้สูงกว่าผู้ที่เป็นเจ้าของกรรมสิทธิ์ที่ดินในที่ดินที่ตั้งบ้านเรือน ด้านพฤติกรรม พบว่า ผู้ตอบแบบสอบถามที่มีเพศ อายุ ระดับการศึกษา การมีหนี้สิน และการมีกรรมสิทธิ์ที่ดินในที่ดินที่ตั้งบ้านเรือน ที่ต่างกันมีผลต่อพฤติกรรมการบริหารจัดการน้ำไม่แตกต่างกัน และด้านความต้องการเข้าร่วมบริหารจัดการน้ำ พบว่า ผู้ตอบแบบสอบถามที่มีเพศ อายุ และระดับการศึกษาที่ต่างกันมีผลต่อความต้องการเข้าร่วมบริหารจัดการน้ำไม่แตกต่างกัน แต่ผู้ที่มีหนี้สินแตกต่างกันมีความต้องการเข้าร่วมบริหารจัดการน้ำแตกต่างกัน ซึ่งพบว่า ผู้ตอบแบบสอบถามที่มีหนี้สินต้องการเข้าร่วมบริหารจัดการน้ำแบบบูรณาการอย่างยั่งยืนสูงกว่าที่ไม่มีหนี้สิน
Article Details
เอกสารอ้างอิง
ภาษาไทย
กมลาภรณ์ แจ่มกระจ่าง. (2557). กระบวนการมีส่วนร่วมในการบริหารจัดการน้ำ กรณีศึกษา ชุมชนคลองรังสิต ต้าบลบึงชำอ้อ อำเภอหนองเสือ จังหวัดปทุมธานี. การศึกษาค้นคว้าอิสระศิลปศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
กรรณสิทธิ์ สะและน้อย. (2560). การบริหารจัดการน้ำเพื่อความยั่งยืนในการทำเกษตรกรรมบริเวณเขื่อนลำพระเพลิง อำเภอปักธงชัย จังหวัดนครราชสีมา. ใน รายงานสืบเนื่องจากการประชุมวิชาการระดับชาติ ครั้งที่ 4, หน้า 746-754. กำแพงเพชร: สถาบันวิจัย มหาวิทยาลัยราชภัฏกำแพงเพชร.
ณัฏฐกิตติ์ เอี่ยมสมบูรณ์, ภัทรวรรธน์ จีรพัฒน์ธนธร และปิยะ ดวงพัตรา. (2563). แนวทางการพัฒนาการเรียนรู้ของชุมชนด้านการจัดการทรัพยากรน้ำในจังหวัดสมุทรสงคราม.วารสารศิลปศาสตร์ มทร. ธัญบุรี, 1(2), 82-89.
ธีระพล บุญตาระวะ. (2564). การบริหารจัดการทรัพยากรน้ำในพื้นที่จังหวัดปทุมธานี. ดุษฎีนิพนธ์ปริญญาปรัชญาดุษฎีบัณฑิต, สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์, มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
ธีระพล บุญตาระวะ, สมาน งามสนิท และสุรินทร์ นิยมางกูร. (2565). การบริหารจัดการทรัพยากรน้ำในจังหวัดปทุมธานี. วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์, 11(4), 69-80.
บุผาชาติ จันทร์หอม. (2564). แนวทางการพัฒนาการมีส่วนร่วมของประชาชนในการจัดการน้ำสู่ความยั่งยืน. Journal of Roi Kaensarn Academi, 6(6), 340-356.
บุรฉัตร จันทร์แดง, เสาวลักษณ์ โกศลกิตติอัมพร และสัญญา เคณาภูมิ. (2562). ปัจจัยที่มีผลต่อการ เปลี่ยนแปลงพฤติกรรม. วารสารวิชาการธรรมทรรศน์, 19(4), 235-244.
ปราโมทย์ ไม้กลัด. (2550). การบริหารจัดการทรัพยากรแบบบูรณาการอย่างยั่งยืน. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
ปวริศ เมตตา. (2560). ความรู้และพฤติกรรมในการนำหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงมาใช้ในการดำเนินชีวิตของข้าราชการกรมการค้าภายใน กระทรวงพาณิชย์. สารนิพนธ์ปริญญารัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต, คณะรัฐศาสตร์, มหาวิทยาลัยสยาม.
พระคำหล้า ชยวงค์. (2562). การมีส่วนร่วมของประชาชนในการจัดการน้ำของชุมชนบ้านศาลาดิน ตำบล มหาสวัสดิ์ อำเภอพุทธมณฑล จังหวัดนครปฐม. บัณฑิตศึกษาปริทรรศน์ วิทยาลัยสงฆ์ นครสวรรค์, 7(2), 119-136.
พันธุ์ทิพย์ นวานุช, บุศรินทร์ ใหม่รุ่งโรจน์, พัทธนันท์ สิรโชครตามณี และพงศพล มหาวัจน์. (2565). การบริหารจัดการน้ำเพื่อการเกษตรโดยชุมชน. วารสารวิชาการวิทยาลัยสันตพล, 8(2), 182-190.
พิสัณฑ์ โบว์สุวรรณ, ภคมน โภคะธีรกุล, วรสิทธิ์ เจริญพุฒ และเชาวฤทธิ์ เชาว์แสงรัตน์. (2565). ปัญหาหนี้สินของเกษตรกรไทย. วารสารนวัตกรรมการศึกษาและการวิจัย, 6(1), 265-277.
มินเซนแมชินเนอรี่. (2563). การจัดการน้ำในประเทศไทย: แนวทางสู่ความยั่งยืน. วันที่ค้นข้อมูล 27 มิถุนายน 2565, เข้าถึงได้จาก https://www.minsen.co.th/post/management-of-water-in-thailand
ยศศักดิ์ บรรเทา และเสนอชัย เถาว์ชาลี. (2563). การบริหารจัดการน้ำอย่างยั่งยืนของชุมชนบ้านทาดง หมู่ที่ 13 ตำบลทาสบเส้า อำเภอแม่ทา จังหวัดลำพูน. วารสาร มจร การพัฒนาสังคม, 5(3), 145-156.
รุ่งกานต์ อ่อนน่วม, ทวนทอง เชาวกีรติพงศ์ และเรขา อรัญวงศ์. (2562). กลยุทธ์การบริหารจัดการน้ำเสีย ชุมชนจังหวัดกำแพงเพชร. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม, 13(2), 481-496.
วิจิตร วิชัยสาร, กรีฑา ไขแสง, ประภัสสร ทองยินดี, นันทวุฒิ จำปางาม, เกียรติชัย เวษฎาพันธุ์ และรัฐพล สันสน. (2564). ปัจจัยที่มีผลต่อการจัดการน้ำ การอนุรักษ์ทรัพยกรน้ำและการมีส่วนร่วมในการจัดการน้ำและอนุรักษ์น้ำของชุมชนคลองส่งน้ำดิบในบริเวณพื้นที่เขตอนุรักษ์และจุดรับน้ำดิบสำแล. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยอีสเทิร์นเอเชีย ฉบับสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์, 11(3), 42-55.
สถาบันสารสนเทศทรัพยากรน้ำและการเกษตร (องค์กรมหาชน). (2560). คู่มือการจัดการทรัพยากรน้ำชุมชน ตามแนวพระราชดำริด้วยวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: สถาบันสารสนเทศทรัพยากรน้ำและการเกษตร (องค์กรมหาชน) กระทรวงวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี.
สมชญา ศรีธรรม และรวี หาญเผชิญ. (2563). ความสัมพันธ์ของปัจจัยการนำองค์ความรู้มาใช้ในการจัดการน้ำท่วมของชุมชนลุ่มน้ำชี-น้ำพอง ในจังหวัดขอนแก่น. วารสารการบริหารปกครอง, 9(2), 100-137.
สุพพัต เหมทนานนท์, ปิยวรรณ เนื่องมัจฉา และโสภนา วงศ์ทอง. (2563). การมีส่วนร่วมของประชาชนในการบริหารจัดการน้ำประปาตำบลกรุงชิง อำเภอนบพิตำ จังหวัดนครศรีธรรมราช. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฎพระนคร, 11(1), 109-123.
สำนักบริหารการทะเบียน กรมการปกครอง. (2565). ระบบสารสนเทศเพื่อการบริหารสถิติประชากร รายจังหวัด. วันที่ค้นข้อมูล 2 มกราคม 2566, เข้าถึงได้จาก https://stat.bora.dopa.go.th/StatMIS/#/ReportStat/2
หวานใจ หลำพรม, อิศรา ศิรมณีรัตน์ และอนงค์ รักษ์วงศ์. (2565). ความรู้ความเข้าใจและความคิดเห็นต่อพฤติกรรมการใช้น้ำและการจัดการน้ำทิ้งของประชาชนในเขตเทศบาลเมืองกระทุ่มแบน จังหวัดสมุทรสาคร. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏศรีสะเกษ, 16(2), 198-209.
อนุชา เพียรชนะ, จิริญา แก้วปัชฒาย์ และช่อผกา วงษ์สมบัติ. (2565). การมีส่วนร่วมของประชาชนในการบริหารจัดการทรัพยากรน้ำ กรณีศึกษาลุ่มน้ำลำโดมใหญ่. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏร้อยเอ็ด, 16(2), 198-209.
อัจฉราพร ปะทิ. (2559). ความรู้ ความเข้าใจ และความคิดเห็นของประชาชนในชุมชนต่อการคุ้มครองคนไร้ที่พึ่ง: กรณีศึกษาประชาชนในตําบลผาสิงห์ อําเภอเมือง จังหวัดน่าน. สารนิพนธ์ปริญญาสังคมสงเคราะห์ศาสตรมหาบัณฑิต, คณะสังคมสงเคราะห์ศาสตร์, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ภาษาอังกฤษ
Ahmed, F. M., Mokhtar, M. B., & Alam, L. (2020). Factors influencing people’s willingness to participate in sustainable water resources management in Malaysia. Journal of Hydrology: Regional Studies, 31.
Best, J. W. (1977). Research in Education (3rd ed.). Englewood Cliffs, NJ: Prentice Hall, Inc.
Davenport, T. H., & Prusak, L. (1998). Working Knowledge: How Organizations Manage What They Know. Boston: Harvard Business School Press.
Likert, R. (1967). The human organization: its management and values. McGraw-Hill.
Yamane, T. (1970). Statistic: an Introductory Analysis (2nd ed.). New York: Harper & Row.
Zikmund, W. G., Babin, B. J., Carr, J. C., & Griffin, M. (2010). Business Research Methods (8th ed.). Canada: South Western Cengage Learning.
