การจัดการความเสี่ยงด้านสาธารณภัยเทศบาลเมืองแสนสุข อำเภอเมืองชลบุรี จังหวัดชลบุรี

Main Article Content

ธนโชติ ตั้งบุญอักษร
ภานุพงษ์ มีจิต
สรชัย ศรีนิศานต์สกุล
โชติสา ขาวสนิท
เอกวิทย์ มณีธร

บทคัดย่อ

               การศึกษาเรื่องการจัดการความเสี่ยงจากสาธารณภัยเทศบาลเมืองแสนสุข อำเภอเมืองชลบุรี จังหวัดชลบุรี มีวัตถุประสงค์ดังนี้ 1. เพื่อศึกษาการจัดการความเสี่ยงจากสาธารณภัยเทศบาลเมืองแสนสุข อำเภอเมืองชลบุรี จังหวัดชลบุรี 2. เพื่อศึกษาแนวทางการป้องกันและบรรเทาสาธารณภัยเทศบาล เมืองแสนสุข อำเภอเมืองชลบุรี จังหวัดชลบุรี 3. เพื่อเสนอแนะแนวทางในการพัฒนาระบบการป้องกันและบรรเทา สาธารณภัยในระดับท้องถิ่น
               การดำเนินการศึกษาครั้งนี้ศึกษาแบบผสมระหว่างการศึกษาเชิงปริมาณกับการศึกษาเชิง คุณภาพกลุ่มตัวอย่างการศึกษาเชิงประมาณคือประชาชนที่มีรายชื่อออยู่ในพื้นที่จำนวน 363 คนโดย ใช้วิธีการสุ่มตามสูตร ทาโร่ยามาเน่ และการศึกษาเชิงคุณภาพมีผู้ให้ข้อมูลสำคัญจำนวน 3 คน ได้แก่ 1) นายกตัญญู อยู่เจริญ หัวหน้าฝ่ายปกครอง รักษาการหัวหน้างานป้องกันและบรรเทาสาธารณภัย 2) นายเอื้อการย์  ม่วงศิริ นักป้องกันและบรรเทาสาธารณภัยปฏิบัติการ 3) นายฤทธิญา  อ่อนพรรณา นักป้องกันและบรรเทาสาธารณภัยปฏิบัติการ การศึกษาเชิงปริมาณเก็บรวบรวมข้อมูลโดยไซ้แบบสอบถามและการศึกษาเชิงคุณภาพเก็บข้อมูลโดยการสัมภาษณ์ เชิงลึก การศึกษาเชิงปริมาณวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้โปรแกรมสำเร็จรูปทางสถิติวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ สถิติเชิงพรรณนา ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ยและส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานส่วนการศึกษาเชิงคุณภาพ วิเคราะห์ข้อมูลเชิงพรรณนา ด้วยการวิเคราะห์เนื้อหาผลการศึกษาพบว่า การจัดการความเสี่ยงจากสาธารณภัยเทศบาลเมืองแสนสุข อำเภอเมืองชลบุรี จังหวัดชลบุรี โดยภาพรวมระดับการป้องกันสาธารณภัยการจัดการความ เสี่ยงจากสาธารณภัยเทศบาลเมืองแสนสุขอยู่ในระดับมาก เมื่อพิจารณาเป็นรายด้าน ปรากฏผลดังนี้ 1) ด้านการป้องกันและการลดผลกระทบ 2) ด้านการเตรียมพร้อมก่อนเกิดสาธารณภัย 3) ด้านการเผชิญเหตุการณ์ฉุกเฉิน 4) ด้านการฟื้นฟูการจัดการความเสี่ยงจากสาธารณภัยทำให้การ เตรียมความพร้อม เพื่อให้สามารถรับมือและแก้ไขปัญหาด้านสาธารณภัยที่อาจเกิดขึ้น

Article Details

ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

ภาษาไทย

กรมป้องกันและบรรเทาสาธารณภัย. (2558). แผนการป้องกันและบรรเทาสาธารณภัยแห่งชาติ. สำนักนโยบายป้องกันและบรรเทาสาธารณภัย.

กรมป้องกันและบรรเทาสาธารณภัย. (2561). แผนการป้องกันและบรรเทาสาธารณภัยแห่งชาติ (พ.ศ. 2560 – 2564). กระทรวงมหาดไทย. [Department of Disaster Prevention and Mitigation. (2018). National Disaster Prevention and Mitigation Plan (2017 - 2021). Ministry of Interior.]

ขนิษฐา พุกกะณานนท์. (2555). การศึกษาแนวทางการบริหารจัดการการป้องกันและ บรรเทาสาธารณภัยขององค์การบริหารส่วนตำบลบางปลา อำเภอบางพลี จังหวัดสมุทรปราการ. กรุงเทพฯ: รัฐประศาสนศาสตร์มหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยขอนแก่น.

ชูวงศ์ อุบาลี. (2553). การมีส่วนร่วมของประชาชนในการบริหารจัดการภัยพิบัติ กรณีศึกษา อาคารเคหะชุมชนเขตดินแดง กรุงเทพมหานคร. ภาคนิพนธ์มหาบัณฑิต, สาขาบริหารรัฐกิจ, คณะรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

ไททัศน์ มาลา, สุนทรชัย ชอบยศ และพิศาล พรหมพิทักษ์กุล. (2557). แนวทางในการจัดการอุทกภัยกรณีศึกษาเทศบาลนครนนทบุรี. รายงานการวิจัย เสนอต่อสำนักงานกองทุน สนับสนุนการวิจัย (สกว.).

ศูนย์เตรียมความพร้อมป้องกันภัยพิบัติแห่งเอเชีย. (2556). น้ำท่วมภัยธรรมชาติใกล้ตัว. ปทุมธานี: ดูมายเบส.

สุชาดา โพธิ์ทอง. (2563). การมีส่วนร่วมของประชาชนในการจัดการสาธารณภัยขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในจังหวัดนครนายก. วิทยานิพนธ์ปริญญารัฐศาสตรมหาบัณฑิต, คณะรัฐศาสตร์และนิติศาสตร์, มหาวิทยาลัยบูรพา.

อนุสรณ์ แก้วกังวาน. (2557). ยุทธศาสตร์การเพิ่มประสิทธิภาพการบริหารจัดการสาธารณภัยโดยใช้ระบบบัญชาการเหตุการณ์ (Incident Command System: ICS). เอกสารวิจัยส่วนตัว, วิทยาลัยป้องกันราชอาณาจักร หลักสูตรการป้องกันราชอาณาจักรภาครัฐ เอกชน และการเมือง.

ภาษาอังกฤษ

Kapucu, N. (2008). Collaborative emergency management: Better community organizing, better public preparedness and response. Disasters, 32(2), 239-262.

United Nations Office for Disaster Risk Reduction (UNDRR). (2015). Sendai Framework for Disaster Risk Reduction 2015-2030. Retrieved February 29, 2024, https://www.undrr.org/publication/sendai-framework-disaster-risk-reduction-2015-2030