แนวทางการพัฒนาศักยภาพของบุคลากรองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น : กรณีศึกษา เทศบาลตำบล และองค์การบริหารส่วนตำบล ในเขตอำเภอบางระกำ จังหวัดพิษณุโลก

บทคัดย่อ

          บทความวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์ ดังนี้ 1) ศึกษาศักยภาพของบุคลากรองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น 2) ศึกษาปัจจัยความสัมพันธ์ระหว่างสภาพแวดล้อมภายนอก และสภาพแวดล้อมภายในกับการพัฒนาศักยภาพของบุคลากรองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น และ 3) เพื่อศึกษาแนวทางการพัฒนาศักยภาพของบุคลากรองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น วิธีการวิจัยเชิงปริมาณ กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่บุคลากรองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นที่ปฏิบัติงานอยู่ในเทศบาลตำบล และองค์การบริหารส่วนตำบล ในเขตอำเภอบางระกำ จังหวัดพิษณุโลกเก็บข้อมูลด้วยแบบสอบถาม จำนวน 260 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบสอบถาม สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล คือ สถิติเชิงพรรณนา ประกอบด้วย ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน

           ผลการวิจัยพบว่าปัจจัยส่วนบุคคล ด้านตำแหน่งงานที่แตกต่างกัน ส่งผลให้กระบวนการพัฒนาศักยภาพของบุคลากรองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นแตกต่างกัน

1. ปัจจัยสภาพแวดล้อมภายในที่ส่งผลต่อแนวทางการพัฒนาศักยภาพของบุคลากรองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น พบว่า ด้านนโยบายขององค์กร ด้านหลักสูตรการฝึกอบรม ด้านวิทยากร ด้านระยะเวลา และด้านผู้ดำเนินการ อยู่ในระดับเห็นด้วยอย่างยิ่ง และปัจจัยสภาพแวดล้อมภายนอกที่ส่งผลต่อแนวทางการพัฒนาศักยภาพของบุคลากรองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นอยู่ในระดับเห็นด้วย ทั้งในด้านการเปลี่ยนแปลงทางเศรษฐกิจ ด้านสังคม การเมือง และด้านความก้าวหน้าทางเทคโนโลยี
2. แนวทางการพัฒนาศักยภาพของบุคลากรองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น คือ การกำหนดนโยบายที่สนับสนุนการพัฒนาทักษะความรู้ผ่านการอบรมและการเรียนรู้ต่างๆ เช่น จัดฝึกอบรม การสัมมนา และการศึกษาเพิ่มเติม ผู้บริหารเปิดโอกาสให้ผู้ใต้บังคับบัญชาแสดงความคิดเห็นและมีส่วนร่วมในการแก้ปัญหา และวางแผนการอบรมที่ดี มีการกำหนดระยะเวลาในการปฏิบัติงานที่ชัดเจน มีอุปกรณ์สำนักงานและเทคโนโลยีที่เพียงพอและทันสมัย เพื่อสนับสนุนการทำงานอย่างมีประสิทธิภาพ